Door personeelskrapte wordt Nederland een samenleving in de wachtstand

Arbeidsmigratie beperken is zeer complex vraagstuk voor ontwikkeling samenleving en verdienkracht economie

Niet alleen de zorg kampt met wachttijden. Bijna alle sectoren van onze economie hebben ermee te maken. Een snel telefoontje met een bedrijf of organisatie begint standaard met het afspelen van een bandje waarop de vermoedelijke wachttijd op wordt vermeld. Met vaak een direct verzoek om het gesprek te beëindigen en het later nog eens te proberen.

Het probleem van wachten zal met de wetenschap en kennis van nu vooreerst een blijvend structureel probleem zijn, vanwege de toenemende vergrijzing en de relatief slinkende beroepsbevolking. Innovatie en slimme toepassingen van robots ten spijt, de vraag naar diensten en producten zal groter blijven ten opzichte van het aanbod ervan.

De samenleving loopt door de groeiende arbeidskrapte op essentiële onderdelen steeds meer vast. Er is te weinig personeel in de bouw en techniek om snel meer huizen, elektriciteitscentrales en andere broodnodige technische infrastructurele installaties te kunnen bouwen.

Het is een zeer beroerd vooruitzicht dat nu al één op de drie scholieren als laaggeletterd kan worden gekwalificeerd. En dat in een economie waarvan de verdienkracht vooral in hoogwaardige kennisintensieve sectoren gezocht moet worden.

Aan goed betaald en geschoold marketingpersoneel is geen gebrek. Die stimuleren zeer effectief een steeds meer ongebreidelde koopdrift van consumenten om vooral veel weinig duurzame spullen te kopen, waarmee de leefomgeving nog meer belast wordt. Inclusief 24/7 logistieke vervuiling door een uitgebreide bezorgservice waarin voor online artikelen geen enkele wachttijd wordt getolereerd. Vandaag besteld, is morgen geleverd.

De oorzaken van veel knelpunten in de samenleving liggen vanzelfsprekend bij de vorige kabinetten. Rutte als langstzittende premier zonder visie die met zijn coalitiepartijen vroegtijdig waarneembare problemen op de lange baan schoof,  laat Nederland nu achter met de gebakken peren.

Onze samenleving heeft een stabiele regering nodig met vakbekwame zwaargewichten, die Nederland en onze samenleving op essentiële onderdelen grondig kunnen hervormen. Te beginnen met de vooral door D66-ministers verwaarloosde sector van het beroepspraktijk onderwijs.

In het hoger beroepsonderwijs waren en zijn, zo weet ik uit eigen ervaring, docenten uit de praktijk eerder uitzondering dan regel. Kwaliteit was niet belangrijk. Het aantal uit te reiken diploma’s wel. Niet voor niets dat het ooit zo geroemde Nederlandse onderwijs zo fors is gezakt op internationale onderwijsvergelijkingssites.

Maar er moet ook een halt worden toegeroepen aan een verdere groei van voor de samenleving en economie weinig toevoegende banen waar alleen dozen worden verplaatst, met een zeer geringe bijdrage aan de verdienkracht van onze economie.

Van het huidige kabinet Schoof hoeven we gelet op de onderlinge verschillen van de coalitiepartijen van bedoelde voornoemde hervormingen weinig te verwachten.