Doe ff lekker als een struisvogel

Al weken niks geschreven, maar hier ben ik weer. Waarom? Omdat het nieuws de afgelopen tijd een inspiratieloos moeras was van ellende. Oorlog, politiek, en tieners die elkaar neermaaien alsof het een nieuwe nationale sport is.

Daar word ik niet creatief van. Maar vandaag, vandaag heb ik inspiratie. Want mensen, de lente komt eraan. Ja, echt. De zon schijnt. De vogels fluiten. En overal om me heen zie ik mensen ontwaken uit hun wintermodus. Terrassen lopen vol, en sportieve types hijgen zich een weg door het park alsof ze het concept buitenlucht net hebben ontdekt.

En dan is er nog de ramadan, die deze week begonnen is. Terwijl de een geniet van de eerste lentezon met een ijsje in de hand, vast de ander van zonsopgang tot zonsondergang. En als de avond valt en de iftar begint, worden tafels gevuld met lekkernijen, verhalen en samenzijn. Het is een periode van bezinning, solidariteit en soms een tikkeltje hongerige chagrijnigheid iets waar niet-vastende mensen die ooit een crashdieet hebben geprobeerd zich misschien vaag iets bij kunnen voorstellen.

Maar hoe je de lente ook beleeft, of dat nou met een picknick, een avondmaal na zonsondergang of gewoon een goed excuus om eindelijk je ramen te lappen is laten we vooral genieten van dit zeldzame moment van collectieve seizoensvreugde. Even de chaos van de wereld parkeren en een beetje struisvogel spelen. Gewoon doen alsof alles even meezit.

Dus: ga naar buiten. Maak een praatje met iemand, wens een buurman een fijne ramadan of begroet een vreemde zonder hen neer te steken. Klinkt als een lage lat, maar in de huidige tijd moeten we het nemen waar we het krijgen kunnen.

En voor de pessimisten onder ons: geen zorgen. Over een paar weken regent het weer en kunnen we massaal klagen. Maar tot die tijd? Laten we even genieten.