Doe als Wietze: nok ermee
Wietze wil lekker met zijn kinderen zijn, die zijn waarschijnlijk prettiger gezelschap dan de zoveelste marketing-troela.
Kortgeleden publiceerde de Groene Amsterdammer een artikel over de Duits-Amerikaanse filosoof Herbert Marcuse (1898-1979). Strekking van het stuk was dat Marcuses filosofie springlevend is, met name waar het gaat om de hoeveelheid onzinbanen die ons op groei gebaseerde systeem produceert.
Het presenteren van een ochtendprogramma op de radio is volgens mij geen bullshitjob. Wijlen Jos Brink noemde entertainment ‘een vorm van pastoraal werk’, zo beschouwd verzachtte Radio 538-dj Edwin Evers twintig jaar lang het beklemmende forenzenbestaan voor zijn luisteraars in de vroege file op ‘s Heeren wegen.
Na Evers’ vertrek in 2018 probeerden andere dj’s zijn torenhoge marktaandeel te evenaren, ik vermoed dat ze daarbij gevraagd en ongevraagd advies kregen van het leger coaches, communicatie-strategen en marketeers dat een modern mediabedrijf herbergt. Figuren dus, die nooit met een mengpaneel speelden op hun zolderkamer.
‘Bij radio komt tegenwoordig meer kijken dan een leuk programma’, beweren zulke functionarissen. Ze vergeten dat er gewoon nog programma’s uitgezonden zullen worden nadat je hun beroepsgroep verbiedt. Waarschijnlijk klinken die programma’s frisser, omdat presentatoren minder gezeur aan hun hoofd hebben.
Winnaar van de hierbij door mij in het leven geroepen Herbert Marcuse Award 2023 is dan ook huidig 538-ochtenddeejay Wietze de Jager. Onlangs kondigde hij aan na anderhalf jaar te stoppen met zijn programma. Wietze wil lekker met zijn kinderen zijn, die zijn waarschijnlijk prettiger gezelschap dan de zoveelste marketing-troela.
De door De Jager gewonnen bokaal is overigens genoemd naar Marcuse omdat hij het concept van De Grote Weigering bedacht. Je kunt gewoon kappen met het najagen van allerlei ‘dromen’ die je door de westerse manier van leven worden opgedrongen. Geen hypermodern kookeiland! Nimmer een talentenjacht winnen!
Per 1 september houdt Wietze ermee op. Laten we zijn voorbeeld volgen. Ja, laten we er – op essentiële beroepen na natuurlijk – in godsnaam allemaal voor onbepaalde tijd mee nokken.