Dochter van Elon Musk reageert op zijn transhaat: ‘Ik zie er nog vrij goed uit voor iemand die dood is’

Tussen het leiden van verschillende, niet altijd even goed presterende ondernemingen door vond Elon Musk eerder deze week de tijd om zich te laten interviewen door de ultrarechtse psycholoog Jordan Peterson. In het gesprek liet de Tesla-CEO zijn transhaat weer eens de vrije loop. Zo noemde hij geslachtsveranderende operaties “kinderverminking en sterilisatie”. Evenals Peterson vindt Musk dat mensen die kinderen begeleiden bij hun transitie, moeten worden opgesloten.

Musk is geobsedeerd door het onderwerp, omdat hij overhoop ligt met zijn transgender dochter, Vivian Jenna Wilson. Vivian besloot haar naam en gender in 2022 officieel te veranderen, omdat ze “op geen enkele manier meer verwant wil zijn” aan haar biologische vader. Ze was toen 18. De Tesla-CEO noemt Vivian nog altijd bij de naam die ze daarvoor had - een praktijk die bekendstaat als deadnaming. “Ik ben mijn zoon verloren”, aldus Musk tegen Peterson. “De reden dat ze het ‘deadnaming’ noemen, is omdat je zoon dood is.”

De multimiljardair is sinds de transitie van Vivian vastbesloten om zijn grote invloed aan te wenden om de acceptatie van trans personen te ondermijnen. “Ik heb gezworen om het woke mind virus te vernietigen”, aldus Musk, die meent dat zijn kind door het “woke mind virus” is “gedood”. Op X voegde hij daar aan toe dat zijn kind “homo en enigszins autistisch” was, “twee zaken die bijdragen aan genderdysforie”.

Vivian zelf heeft inmiddels gereageerd op de uitspraken van Musk. Dat deed ze op Threads, het sociale-mediaplatform van Meta dat een alternatief is voor Musks platform X.  “Ik zie er nog vrij goed uit voor iemand die dood is”, schrijft ze. Vivian maakt op Threads gehakt van Musks uitspraken over haar. Zo schrijft ze dat de Tesla-CEO heeft verzonnen dat ze op 4-jarige leeftijd een groot fan was van musicals en theater. “Ik was vier. Ik wist niet eens wat dat allemaal was.”

“Het is allemaal compleet verzonnen, en daar is een reden voor. Hij weet helemaal niet hoe ik als kind was, omdat hij er simpelweg niet was”, schrijft Vivian. “Als hij er wel eens was, viel hij me lastig vanwege mijn vrouwelijkheid en queerness. Dat kan hij natuurlijk niet zeggen, en daarom heeft hij mij gereduceerd tot een stereotype dat hij naar eigen goeddunken kan gebruiken. Ik denk dat dat veel zegt over hoe hij naar queer mensen en kinderen in het algemeen kijkt.”