Dit is geen vakantie, dit is de hemel op aarde

Ah, de zoete, zoete vrijheid van een moeder wiens vierkoppige kroost op kamp is. Een week lang geen "mamma, ik verveel me" of "mamma, hij heeft mijn speelgoed afgepakt". Een week waarin het huis eindelijk stil is... en schoon blijft!

Vakantie, zeg je? Nee, dit is geen vakantie. Dit is de hemel op aarde. Dit is de week waarin ik mijn innerlijke Marie Kondo kan omarmen, zonder dat er een kleine tornado door het huis raast die al mijn harde werk tenietdoet.

En het beste deel? Ik kan eindelijk in alle rust genieten van mijn koffie. Geen onderbrekingen, geen "mamma, ik heb honger" net als ik ga zitten. Alleen ik, mijn koffie en de heerlijke stilte.

Maar, o wacht, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er zijn ook nadelen. Zoals het feit dat ik nu zelf de afstandsbediening moet zoeken. En ik moet mijn eigen afval in de prullenbak gooien, iets wat mijn jongste dame maar al te graag doet voor mamma. En laten we niet vergeten dat ik nu ook zelf de katten te eten moet geven. Het is een zware last om te dragen, maar iemand moet het doen.

Dus, terwijl mijn kinderen genieten van kamp, geniet ik van mijn mini-vakantie. En als ze terugkomen, zal ik ze met open armen ontvangen... nadat ik mijn laatste slok koffie in alle rust heb genomen.