Dierenactivisten worden verketterd, maar over varkensleed wil niemand praten

Het is stuitend dat slechts één dag na de bezetting van een varkensstal in Boxtel door ruim 100 dierenactivisten van Meat the Victims het al niet meer over het onderwerp ging waar zij mensen bewust van wilden maken: het immense verborgen leed van de dieren in de industrie. Nee, deze dierenactivisten worden met de grond gelijk gemaakt door de politiek, de boerensector en zelfs door dierenbeschermingsorganisaties zoals de Dierenbescherming en Wakker Dier. De dierenactivisten worden beschuldigd van intimidatie en afgeschilderd als terroristen die zwaar gestraft dienen te worden.

Provocatie Maar is er wel echt sprake van intimidatie waar de overheid en boeren de dierenactivisten van betichten? De dierenactivisten forceerden een slot in een varkensstal en traden daar naar binnen nadat ze eerst hun schoenen ontsmet hadden in een ontsmettingsbad. Ze droegen ontsmettingspakken met een hoodie daaroverheen. Ze maakten foto’s van de varkens en biggen om die beelden naar buiten te brengen. Ze ontfermden zich over een paar doodzieke biggen en zaten de rest van de tijd rustig in het middenpad in de stal tussen de varkens. De boer zelf en zijn gezin werden persoonlijk niet bedreigd. Daarbuiten stond een honderdtal medestanders vredelievend netjes achter het door de politie afgezette lint liedjes te zingen en leuzen te roepen. De actievoerders binnen hadden twee redelijke eisen: laat de pers binnen en laat ze de dieren filmen en geef de doodzieke biggen mee zodat ze de nodige zorg kunnen krijgen. Dat laatste is bovendien iets wat volgens de Wet dieren de menselijke plicht is om je over dieren die acuut in nood zijn te ontfermen. Beide eisen werden niet ingewilligd. Wel zag je een groeiend aantal varkensboeren die als tegenactie de weg gingen blokkeren, de banden lek staken van auto’s van de dierenactivisten en hun auto’s om kieperden. Als extra provocatie gingen de boeren ook nog even barbecueën met flink veel vlees.

Een dag later hoor je vrijwel niets over dit geweld van de boeren in de media en worden daar ook geen kritische vragen over gesteld. Maar daarentegen worden de dierenactivisten die empathie hebben voor dieren die onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven in de bio-industrie als extremisten en terroristen weggezet. Mensen die niets gewelddadigs hebben gedaan, maar enkel het leed van dieren in de industrie dat plaatsvindt achter de gesloten deuren van de stallen hebben willen tonen aan de Nederlandse bevolking, zijn geen terroristen.

Aan de politiek in Nederland hebben dieren niets. Telkens weer worden mensen die voor dieren opkomen door de politiek in Den Haag gecriminaliseerd en als terroristen aangemerkt. Het maakt niet uit op welke manier je actie voert. De Nederlandse politiek klopt zich op haar borst omdat zij zogenaamd kopleider zou zijn in dierenwelzijn. Helaas merken de meer dan 500 miljoen dieren in de bio-industrie hier niets van. Ook undercoveropnames van Animal Righst in het varkensslachthuis in Tielt, in legkippen stallen en bij het eenden vangen maken geen enkel verschil. Alleen de Partij voor de dieren stelt vragen en vervolgens wordt dit door minister Carola Schouten afgedaan als incidenten en de NVWA vind niks opmerkelijks omdat zij al het dierenleed normaal vindt en daar niet tegen op treed. Maar de telkens door dierenactivisten getoonde beelden zijn geen incidenten: zij zijn een realistische weergave van de praktijk. Telkens weer tracht de boerensector dierenactivisten in een zwart daglicht te stellen door te stellen dat zij zelf dieren mishandeld en rondgeslingerd hebben om zo de filmbeelden in scene te zetten. Maar iemand die respect voor dieren heeft zal dat nooit een dier aan willen doen. Ook zal geen dierenactivist een stal met dieren in brand gaan steken zoals Telegraaf journalist Wierd Duk in het tv programma Goede Morgen Nederland dierenactivisten daarvan beschuldigde.

Stuitend Het meest stuitend is echter wanneer je je als dierenactivist verraden wordt door je eigen zogenaamde achterban. Zo zegt de Dierenbescherming in de pers: ‘Deze actie is totaal niet wenselijk voor het welzijn van de dieren. Ze jagen de varkens alleen maar de stuipen op het lijf. Stress is niet goed voor ze.’ Waarom in godsnaam deze reactie? Weet de Dierenbescherming dan niet hoe de varkens met stroomstoten en stokken de wagens in worden geladen en gruwelijk eindigen in het slachthuis? Geeft dat niet veel meer stress? En is het leven van de zeug gevangen tussen twee stangen niet continu één en al stress en pijn? En hoe zit het met al die biggetjes die niet mee komen die of langzaam creperen of dood geslagen worden? Deze zelfde Dierenbescherming, die de dierenactivisten er nu van beticht de varkens in hun welzijn te hebben aangetast, heeft een contract met varkensslachterij VION en doet handje klap met de overheid. Hoe de dieren in de bio-industrie moeten leven onder haar armzalige Beter leven sterren systeem is beschamend en de naam dierenbescherming onwaardig.

Op een slimme manier wordt door de boerensector en de politiek de aandacht afgeleid van het daadwerkelijke dierenleed waar de bezettingsactie over ging. Waarom stelt niemand van de pers dat ter discussie: hoe kan het dat we anno 2019 nog altijd zo misdadig met dieren omgaan in de industrie? Dat moet hard aangepakt worden in plaats van deze dierenactivisten die opkomen voor dieren die dat niet zelf kunnen doen. Over al deze meer dan 500 miljoen lijdende dieren in de industrie had de hele berichtgeving van de actie van Meat the Victims behoren te gaan. En nu is er volgens de boerensector ZLTO ook nog een grote kans dat de varkens in de door de dierenactivisten bezette stal geruimd gaan worden. Niet alleen kan de boerensector er op deze manier mee schermen dat de dierenactivisten enorm veel economische schade hebben aangericht, maar ook dat zij hebben meegewerkt aan het vroegtijdig doden van de varkens. Het is jammer dat de pers geen enkele kritische vraag stelt over de noodzaak van dat ruimen. Want hoe zit het met bijvoorbeeld de Albert Heijn Buitendag? Er zijn zelfs arrangementen bij boeren waar je biggetjes kunt knuffelen. Worden die na vertrek van de laatste bezoeker ook allemaal preventief geruimd? En hoe zit het met de Farmvakanties waar je kinderen kennis kunt laat maken met het boerenleven? Hoe trap je mensen die voor dieren opkomen het ergst op hun ziel? Door de dieren waar ze voor opkomen te doden. Mocht dit echt gebeuren dan is er één kleine troost: al deze dieren zouden hoe dan ook gedood worden. Hen is een langer lijden onder erbarmelijke dieronwaardige omstandigheden dan bespaard gebleven.