Dick Schoof is de weeffout in zijn eigen kabinet

Er zit een reusachtige weeffout in het kabinet Schoof-1, en het geestige is: de weeffout heet ‘Dick Schoof’. Ik zal uitleggen hoe ik het zie.

Staatsrechtelijk gesproken is de minister-president slechts de eerste onder zijn gelijken, dit betekent dat Ronald Plasterk niet hoeft te balen van zijn misgelopen premierschap. De man is jaren minister geweest, formeel zou hij dus opnieuw dezelfde functie gaan bekleden, met als enige verschil dat hij iedere vrijdag de ministerraad had voorgezeten en naar buiten toe als eerste woordvoerder optrad.

Ome Roon mag lekker achter zijn microscoop kruipen in het laboratorium. Zonde omdat hij, in schril contrast met Schoof, ruim twintig jaar aan politiek profiel op de banden heeft. Sinds eind jaren negentig sprak Plasterk zich uit in Buitenhof en de Volkskrant, later werd hij minister en Kamerlid voor de PvdA, om vervolgens na een stevig innerlijk verrechtsingsproces columnist te worden bij dagblad De Telegraaf.

Iemand met een - al dan niet veranderende - openbare mening dus, waar Kamerleden zich politiek toe kunnen verhouden tijdens debatten. Dan Schoof, die de AOW-gerechtigde leeftijd bereikte zonder één echte bijdrage aan de publieke opinie. Pas als 67-jarige kandidaat-premier deed hij zijn eerste politieke uitspraak: Dick stond achter het hoofdlijnenakkoord dat PVV, VVD, NSC en BBB hadden gesloten.

Een ongelukkige manier om te debuteren in de openbare mening. Niemand staat achter het hoofdlijnenakkoord, dat bestaat alleen maar omdat Wilders niet langer kon worden genegeerd. Dick Schoof betreedt de politieke arena met als ideologische basis een stapel A4’tjes waar geen mens van houdt, zoiets moet wel misgaan.

Ik hoop dat u zich na lezing van het bovenstaande verheugt op dinsdag 2 juli 2024, de dag dat de inmiddels volstrekt disfunctionele landspolitiek een duidelijk gezicht krijgt. Dick Schoof is zijn naam, hij kan er zelf niks aan doen, zijn premierschap markeert hopelijk de bodem.