Deugen is te makkelijk

Noem me paranoïde, maar ik ben bang voor mensen die zich al te nadrukkelijk aan de goede kant scharen.

In het heerlijk koddige ‘Media Inside’ doen Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen telkens pogingen BNNVARA-presentator Tim Hofman te slopen. Dat dit steevast matig lukt, komt doordat ze niet in één krachtige zin kunnen vatten wat Tims optreden ergerlijk maakt. Ik kan dit wel, niet omdat ik een betere schrijver ben, ik ben juist de mindere God. De reden dat Hofman onuitstaanbaar overkomt, ligt echter zo voor de hand dat grote geesten als Gijs en Marcel eroverheen kijken.

Kern van hun irritatie is dat Tim Hofman macht uitoefent op basis van zedenprekerij. Op de keper beschouwd is hij een patjepeeër-achtige Amerikaanse televisiedominee, die slechts dankzij het NPO-infuus niet ordinair hoeft te bedelen om giften. Invloed vergaren op basis van oeverloos gemoraliseer is zo oud als de weg naar Rome. Vroeger vertelde de pastoor van deur tot deur wat goed of fout denken en handelen was. Later bleek dat de pastoor zelf van alles te verbergen had.

Noem me paranoïde, maar ik ben bang voor mensen die zich al te nadrukkelijk aan de goede kant scharen. Persoonlijk ervaringen liggen hieraan ten grondslag. Zondag vertoonde Media Inside beelden van Tim Hofman die in een zaal vol studenten van zijn moeder te horen kreeg dat hij een mens met het hart op de juiste plek was. Vervolgens stortte hij stichtelijke woorden uit over de menigte. Zijn ego heeft dit blijkbaar nodig, maar waarom? Het maakte me angstig.

Natuurlijk maakte het me niet werkelijk angstig, zo’n stukje als dit is gewoon cabaret in de beste BNNVARA-traditie. De waarheid is dat Tim Hofman me koud laat, ik wilde alleen mijn nieuwe helden Gijs en Marcel helpen. Geweldig dat er anno 2022 nog programmamakers bestaan die met de kronkels in hun hoofd proberen kijkers te charmeren. Een beetje deugen kunnen we allemaal, dat is te makkelijk.