Desnoods Geerts tassendrager
Mijn eigen generatie hangt van narcisme aan elkaar, het beste voorbeeld is de huidige VVD-vicepremier Sophie Hermans. Sophie, geboren in hetzelfde jaar als ik, 1981, barstte een jaar of wat geleden tijdens een serieus debat in de Tweede Kamer in huilen uit toen de Wolf uit Venlo – mijn nieuwe bijnaam voor PVV-leider Geert Wilders – haar ‘de tassendrager van premier Rutte’ noemde. Sophie’s ego, dat officieel de status van VVD-fractievoorzitter bezat, kon zo’n krankzinnig onschuldig plaagstootje niet ter plekke verwerken, Nederland zag een zacht snikkende Sophie.
Inmiddels is Sophie de tassendrager van Geert Wilders, dit ben je nu eenmaal als vicepremier in een kabinet waar de Blonde Verlosser, mijn vorige bijnaam voor de PVV-aanvoerder, de dienst uitmaakt. Maar goed, er zijn zaken die mij meer bezighouden dan Sophie Hermans, laatst bladerde ik digitaal door mijn stukjes van het afgelopen jaar, en ontdekte dat er bepaalde onderwerpen zijn waarop ik als columnist heel erg ‘aan ga’, om deze lelijke moderne zegswijze eens te gebruiken.
Supermarktketen Jumbo is zo’n onderwerp, ik schreef over de van fraude verdachte voormalige topman Frits van Eerd, benoemde de steeds benauwender aanvoelende controles bij de zelfscankassa, evenals mijn eigen tegenstrijdige gevoelens ten opzichte van het Jumbo-filiaal bij ons om de hoek. Zonder dit nogmaals uitgebreid te behandelen: het ging erom dat de wantrouwende houding jegens de zelf scannende klant in combinatie met de tafel vol gratis lekkere hapjes voor diezelfde klant herinneringen aan mijn ouderlijk huis, waar ook altijd tegenstrijdige signalen werden afgegeven, activeerde. Dankzij onze plaatselijke Jumbo heb ik dus weer actievere herinneringen aan mijn jeugd, kunnen we in de beste Mark Rutte-traditie vaststellen.
Eén Jumbo-aspect behandelde ik tot op heden niet, het is iets dat mij erger stoort dan Sophie Hermans of om het even welke oninteressante millennial-politicus, namelijk: Jumbo Radio. In 2020 lanceerde het levensmiddelenconcern om God mag weten welke reden een eigen internetzender, compleet met presentatoren die vanuit een professionele studio op het hoofdkantoor in het Brabantse Veghel precies dezelfde uitgekauwde hits aankondigen als hun collega’s op Radio 538 of Q-music.
Telkens wanneer ik vergeefs bel om een medewerker nadat de statiegeld-automaat is vastgelopen, en ik Jumbo Radio door de winkel hoor schallen met zo’n DJ die op overdreven opgeruimde toon Lady Gaga aankondigt, denk ik: laat hem zichzelf nuttig maken bij de emballage-afdeling. Het ego van mijn generatie wil echter ook wat: columns schrijven hier op Joop bijvoorbeeld, of desnoods Geerts tassendrager zijn.