DENK verkeert in een crisis van leven of dood

DENK, de partij is ontstaan na tumult binnen de PvdA en tumult is wellicht ook hetgeen waarmee het eindigt. De partij is opgericht door twee abi’s, twee gevallen broeders die zelf wel beslisten wanneer het over en uit zou zijn met hun politieke ambities en carrières. Kuzu, wat meer belezen en charismatischer dan de ander, nam het voortouw. Öztürk bleef wat stiller op de achtergrond. Ze groeiden uit tot een kleine maar blijkbaar gewaardeerde partij en behaalden zowaar 3 zetels. Als we zo terugblikken zal dat vast gelijk het hoogtepunt zijn geweest in het korte bestaan van de partij, die vrees ik niet meer lang te leven heeft. Dacht je aan DENK, dan dacht je aan Tunahan Kuzu. En aan Öztürk en Azarkan, als het ware de pilaren naast hem.

Wat mij altijd tegen de borst stuitte is de wijze waarop de heren zich profileerden, maar ook de manier waarop sommigen hen minimale ruimte gaven. Was het Öztürk die weer eens te ruraal en ongemanierd uit de bocht kwam, dan werden ze daar publiekelijk en terecht, voor berispt. Maar ook al kwam een van de drie musketiers met een rationele en fatsoenlijke motie of een redelijk argument, dan werd dat soms onterecht niet gewaardeerd. Ze werden immers altijd stiekem bestempeld tot de lange arm van Ankara, nog net niet de neefjes van Erdogan.

Zelf heb ik nooit enige affiniteit gehad met de ideologie van de partij. Ze wil opkomen voor de minderheden, zij die zich niet gehoord voelen zoals de allochtonen bijvoorbeeld, maar vergeten misschien wel dat ook minderheden er in alle verscheidenheid zijn. Enkel ‘opkomen’ voor hen zal nooit genoeg zijn. Er zijn bijvoorbeeld ook gewoon Tunesische klimaatactivisten die het oneens kunnen zijn met de groene standpunten van de partij. Marokkaanse economen, of Surinaamse immigratie-experts. De minderheden werden het boegbeeld van ‘de allochtoon’, maar of ze die voorbeeldfunctie altijd keurig bekleedden, daar valt zeker over te twisten.

Het doek viel voor Tunahan na een affaire. Althans, zo leek het. Op 6 april bleek het allemaal wel wat genuanceerder te liggen. In de brief van die dag wordt de heer Öztürk nog net niet met duivelsoortjes getekend. Misschien heeft Tunahan zelfs een dartbord opgehangen met Selcuks gezicht erop. In de brief wordt Selcuk afgeschilderd als de grote boosdoener, het geniepig mannetje dat met een slinks plan de zaak heeft laten instorten. De brief valt in principe gewoon samen te vatten in de zin: sommige mannen denken soms met hun lul, sommige mannen zijn er gewoon een.

Tunahan beschrijft keurig hoe de zaken verlopen zijn en geeft mij bijna het gevoel dat hij met Azarkan is vreemdgegaan. Er vallen over dingen te twisten: Waarom zou Öztürk dit doen? Is Kuzu echt alleen maar de gebeten hond? Er wordt gesproken over een bepaald verraad jegens Öztürk. Hij zou zich na een gezamenlijk tripje van Kuzu en Azarkan naar Istanbul wellicht buitengesloten voelen. Hierover houdt hij helaas zijn mond gesloten. Echter moeten we wel wezen, wat wordt gezegd en beweerd wordt ook onderbouwd.

In de loop der tijd zijn er tegengeluiden gekomen en die zullen er ongetwijfeld nog meer komen. Maar of het relevant is om die in chronologische volgorde met je door te nemen betwijfel ik. Ik schrijf niet voor RTL Boulevard. De tikkende tijdbom is gebarsten en nu vallen enkel de scherven op te rapen. Of het nou legitiem is wat de heer Kuzu poneert, waar hij ongetwijfeld gelijk in heeft is dat Öztürk geen publiekslieveling is. Ook al verafschuwde je DENK, ook al hield je van DENK. Kuzu was DENK, DENK was Kuzu. Hij is en was tenminste wel een échte leider, net zoals Geert en Baudet dat zijn. De partij is terminaal ziek en de twee mannen gaan voor de tweede keer in hun carrière de ring in. Echter zullen zij dit keer tegenover elkaar staan in plaats van samen in de hoek. Ik zet mijn geld in op een onbeslist.

Tunahan en Farid versus het ‘boefje’ zoals de Marokkaanse onsoevereine fractievoorzitter Selcuk noemde. Samen vallen ze nu in een diep ravijn, schreeuwend naar elkaar dat de een gelijk heeft en dat de ander dat niet heeft. Enkel samen kunnen jullie dit oplossen door afstand te nemen. Wat willen jullie doen? Oneindig Turks olieworstelen met Tunahan als corrupte scheidsrechter? Ik heb me proberen in te houden, maar ik ga het toch zeggen: DENK eens na.

Vroeger bij gym moest je altijd in de touwen klimmen, toch? En ik was dat dikke joch dat zijn eigen lichaamsgewicht niet omhoog kon heffen. Hoe langer je je dan blijft vasthouden aan dat dik touw, hoe meer pijn het doet en hoe harder het gaat branden. Soms is het beter om los te laten. Heren, ik herhaal: soms is het beter om los te laten.

Tenzij de ego’s en interne problemen met een heftruckmachine aan de kant worden geschoven: het doek is gevallen. De partij ligt door toedoen van alledrie de heren, wie er meer of minder schuld heeft en of het nou ligt aan misplaatste keuzes of gebrekkige management skills doet er eigenlijk dan ook niet meer toe, op de intensive care. De partij heeft misschien het coronavirus. De absolute macht brokkelt de laatste weken bij zowel Kuzu, als Azarkan, als het ó zo krachtige en volwaardige bestuur van Öztürk af. Ze ligt op de intensive care en heeft ademhalingsproblemen. Heel Nederland kijkt mee hoe ze langzaam maar zeker haar laatste adem uitblaast…