De zwijgende meerderheid moet zich eens laten horen

De beelden van vluchtende mensen op het Belgische vliegveld Zaventem doen de haren bij de meesten rechtovereind staan. We leven mee, tonen compassie, terecht. Meer dan logisch dat zulke gevoelens opgewekt worden na een drama van dit formaat. Maar het is tijd om verder te kijken dan de selectieve hysterie.

Wat is het verschil tussen hen en de vluchtende massa die ik tijdens mijn fotoreportages in Europa, in de meest verschrikkelijke condities heb aangetroffen? Radeloos, kwetsbaar en (vooral) ongewenst in elk Europees land. De Europese burgers kijken op grote schaal de andere kant op wanneer oorlogsvluchtelingen voor exact hetzelfde geweld op de vlucht zijn geslagen. Wat is het verschil tussen bommen van ISIS hier of daar?

Premier Rutte is toch wel het boegbeeld van zwakzinnig leiderschap, de man is volledig de weg kwijt door te stellen dat onze manier van leven is aangetast. Hoe zit het met Syrische, Afghaanse en Irakese vluchtelingen? Het impliceert dat zij geen beschaving op hadden gebouwd die er toe deed. Hoe zit het met de aanslagen in onder andere Turkije en Nigeria? Onder leiding van Mark Rutte lijdt Nederland aan een terminale vorm van fatsoenscrisis. Waarin tegenstellingen dagelijks worden vergroot, zonder dat men erin slaagt om zelfreinigend vermogen te ontplooien. Het is wederom een dubbele standaard die wordt gehanteerd en overgenomen. De ‘normale’ burger trapt in de emotionele ‘overload’, waardoor populisme explosief kan groeien. Wanneer de zwijgende meerderheid naar populisme wordt getrokken zal onverschilligheid de pijnlijke uitkomst zijn.

Het wachten is op de eerste bom die in Nederland – letterlijk en figuurlijk – ontploft. Dat is de angst die terroristen ons willen ingeven. De politiek doet er een schepje bovenop door te stellen dat we met meer zijn. Alsof politici de klappen opvangen wanneer er een dergelijke calamiteit zich voordoet, het is de gewone burger die vanwege asociaal, inhumaan beleid op de blaren mag zitten. Daarnaast worden religieuze fundamentalisten constant gevoed en is er geen exit gecreëerd. Het faillissement wordt zichtbaar door de huidige peilingen, waarbij de heer Wilders de lijst aanvoert. Een trend die erop duidt dat Nederlanders het op grote schaal ‘zat’ zijn en hun hoop hebben gevestigd in een persoon die alle fatsoensnormen overboord heeft gegooid. Wel degelijk een afspiegeling van de staat waarin wij als samenleving verkeren.

Je zou appèl moeten doen op het bouwen van bruggen in plaats van het vergroten van de heersende kloven. De dialoog zal het uiteindelijke doel moeten worden van deze complexe materie. Mensen als Wilders slaan ferme taal uit over het de-islamiseren en uitroeien van extremisme, terwijl daar juist de contradictio in terminis ligt.

Nu lees, hoor en voel ik vooral gelatenheid. Deze zwijgende meerderheid verwijt ik nalatig handelen omdat zij juist een krachtige stem hebben. Ze zijn harder nodig dan de schreeuwers die je in de huidige debatten steeds te horen krijgt, ze zijn ogenschijnlijk murw gebeukt door roeptoeters van ‘links’ en ‘rechts’. Wie genuanceerd zijn/haar boodschap verkondigt wordt overgeslagen. Mijn steentje heb ik met vallen en opstaan bijgedragen door mensen bewust te maken van sociaal-maatschappelijke zaken door middel van fotoreportages, lezingen en artikelen. Ik heb altijd nog gekozen voor de dialoog, het gaat mij om een rimpeleffect dat ik wil creëren.

Los van deze ontwikkelingen vind ik het huidige leefklimaat zeer onprettig.  Mijn besluit om Nederland te verlaten staat al een jaar vast, ik pak mijn koffers wanneer het kan. Mijn plannen om dit land te verlaten komen steeds dichterbij. Laf? Wellicht kan het zo opgevat worden, ik kies ervoor om andere culturen te bezichtigen, mensen te ontmoeten en aan zelfontplooiing te doen. Het ‘gevecht’ met Henk en Ingrid levert mij per saldo niets op, ik voel me een Molukse wereldburger. Zolang ik nog deel uitmaak van de Nederlandse samenleving zal ik me inzetten, zoals het hoort.

Er kan geconcludeerd worden dat  je vuur niet met vuur dient te bestrijden. Dat de zwijgende meerderheid zich moet laten gelden om Nederland weer haar glans terug te geven.

Nederland, succes!