De zogenaamde Peruaanse vooruitgang

Peru mag het dan economisch bijzonder voor de wind gaan – gelukkig! – echter buiten het verrijzen van de shoppingmalls, vlammende politieke speeches waarin de voortgang in cijfers, in aanbouw zijnde dan wel ingebruikgenomen infrastructurele projecten als wegen, waterzuiveringsinstallaties, verzekeringsziekenhuizen (niet van de staat) etc. en daling van het aantal mensen dat leeft in extreme armoede (een getal dat overigens in het geheel niet klopt, de cijfers zijn slechts gedaald door een andere methode voor het bepalen van wat extreme armoede is te gebruiken), is er niet veel van te merken, zeker niet op het gebied van de gezondheid.

Ik ken inmiddels m’n Arequipense pappenheimers. Je moet het daar brengen waar het nodig is en vooral nog eens controleren of het daadwerkelijk gebruikt wordt. Het controleren is niet zo moeilijk, want ik heb enige contacten op de operatieafdeling en die vraag ik het, neemt niet weg dat ik volgende week even een kijkje ga nemen.

Niet moeilijk, vanuit de regering wordt er onvoldoende budget gegeven aan de staatsziekenhuizen. Al het gezondheidsgeld, wat nog geen 3 procent is van het totaal budget, wordt in de verzekeringsziekenhuizen gestopt, de zogenaamde  EsSalud. Echter nog geen 33% van de bevolking heeft die verzekering.

Zo verscheen er gisteren dan ook een artikel in de krant waarin stond dat per heden behandelingen als nierdialyse, chemotherapie etc. niet meer vergoed worden. Alleen al in het geval van nierdialyse betekent dit voor minimaal 300 patienten geen behandeling meer. Oftewel je gaat dood.