Dramatisch verhaal van migranten op een eindeloze en gevaarlijke reis
Kerstmis kent altijd zo zijn lege uren. Dan ben je blij dat er een beeldscherm in huis is. Voor zulke momenten heb ik een boeiende en actuele kijktip: de film Il Cammino della Speranza, De Weg der Hoop van de Italiaanse regisseur Pietro Germi.
Ik sta niet alleen met mijn waardering. De Nederlandse media hebben “De Weg der Hoop” vrijwel unaniem juichend ontvangen. Germi ontving prijzen in Cannes en Berlijn. Zijn film werd geselecteerd voor het Holland Festival en draaide onder meer in een uitverkocht Tuschinski.
Wel allemaal in 1951.
Waarom is die film dan toch zo actueel? Pietro Germi was een Siciliaan die zich in de eerste jaren van zijn loopbaan sterk liet inspireren door het leed en de grote armoede op zijn eiland. De Weg der Hoop gaat over een groepje dorpelingen dat het zat is voor een grijpstuiver zwaar en ongezond werk te doen in een zwavelmijn. Als ze daar al een baantje kunnen vinden. Daarom laten zij zich door een mensensmokkelaar ompraten met hem mee te gaan naar Frankrijk, waar de goed betaalde banen voor het oprapen liggen. Hij berekent wel een hoge prijs voor de reis. Daarom moet wie met hem mee wil eerst alle bezittingen verkopen. Dan begint een eindeloze tocht per bus, trein, vrachtwagen en te voet van het Siciliaanse dorpje naar de Franse grens.
Net als nu probeerde Frankrijk immigranten zoveel mogelijk aan de grens te weren. Kennelijk waren daarover afspraken gemaakt met de Italiaanse regering want de politie probeert Siciliaanse reizigers zonder duidelijk doel zoveel mogelijk te hinderen en tegen te houden. De bevolking van Noord-Italië kijkt ze met de nek aan want ze gelden als stakingsbrekers en loonbedervers. De mensensmokkelaar blijkt een oplichter die er met het geld van de dorpelingen vandoor gaat. De film eindigt met een helletocht in een sneeuwstorm langs oude smokkelpaden dwars door de Alpen.
Dat maakt de Weg der Hoop zo razend actueel. Wat de Siciliaanse dorpelingen overkomt, lijkt als twee druppels water op wat hedendaagse migranten doormaken als zij proberen de EU binnen te komen. We leren de dromen van een beter leven kennen. We zien waarom soms de mannen in de kracht van hun leven voorop gaan met voorlopig achterlaten van vrouw en kinderen. We kijken mee in het keiharde leven van illegalen die uit de buurt van uniformdragers moeten blijven.
Het is ook nog spannend in beeld gebracht. De onderlinge verhoudingen van het groepje migranten worden goed uitgewerkt. En we zien de ware liefde naast de onderdrukking als liefde vermomd. Ook wordt inzichtelijk waarom de film ondanks alles toch “De Weg der Hoop” heet. Ten slotte komt er een grenswacht in het spel aan wie de door Marjolein Faber aan de grens geposteerde marechaussees hopelijk een voorbeeld nemen. Als U wilt weten welk, dan moet U “De Wegen der Hoop” tot het einde uitkijken. Dat zal U geen moeite zal kosten want Pietro Germi kon bloedspannende films maken.
Il Cammino della Speranza, met Engelse ondertiteling:
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten toch open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de krijgshaftigheid van Rutte.
De film is nog steefs actueel : 25 december 2024 Migranten doorkruisen de Alpen vanuit Italië naar Frankrijk: ‘De politie staat hier altijd, maar doet niets’. Frankrijk heeft controles aan de grens met Italië sinds kort weer aangescherpt. Toch steken nog altijd veel asielzoekers de Alpen over, terwijl de Italiaanse politie een oogje toeknijpt. Naleving van het Dublin-akkoord, zoals Brussel wil, is ver weg.
https://www.volkskrant.nl/buitenland/migranten-doorkruisen-de-alpen-vanuit-italie-naar-frankrijk-de-politie-staat-hier-altijd-maar-doet-niets~b34e9fab/?utm_source=VK&utm_medium=email&utm_campaign=20241226%7Cochtend&utm_content=Migranten%20doorkruisen%20de%20Alpen%20vanuit%20Itali%C3%AB%20naar%20Frankrijk%3A%20%E2%80%98De%20politie%20doet%20niets%E2%80%99&utm_term=344569&ctm_ctid=9146daf828f57551fe1d4a7d5e3a3c2e
https://youtu.be/C-Xep8pU_J0?si=_t_5Iq_1jsiKIk5x
De serie draait om vier mensen in een immigratiedetentiecentrum in de Australische woestijn die vreemden voor elkaar zijn: een hostess van eenluchtvaartmaatschappijdie probeert te ontsnappen aan de greep waarin de cultus van een zelfhulpgroep haar houdt, een Afghaanse vluchteling en zijn gezin op de vlucht voor vervolging, een jonge Australische vader die een uitzichtloze baan opzegt om bewaker in het detentiecentrum te worden en een immigratiebureaucraat die verstrikt raakt in een nationaal schandaal. Wanneer hun levens elkaar kruisen, blijkt het soms moeilijk het gezond verstand te gebruiken, maar er ontstaan onverwacht diepgaande emotionele banden tussen deze mensen.
Probleem met de huidige tijd is dat veel meer dan het aantal werkelijke vluchtelingen, waarvoor in Europa of in de regio (waarom niet?) prima een al dan niet tijdelijk heenkomen te vinden is, het om arbeidsimmigranten en met hen ook een groot aantal illegale immigranten, die hierheen gehaald door belanghebbende louche sectoren en rijke burgers om voor een grijpstuiver werk te doen wat vaak ook nog zwaar en ongezond is.
Dit is weer zo’n film met Raf Vallone, zoals bitter Rice en “no Peace under the Olive trees.
Hij staat voor de Italiaanse macho man. Donker haar, harige borst, beschermer van vrouwen met altijd een masculiene baan. Soldaat, mijnwerker, leider, etc.
Een beetje de Sylvester Stallone van die tijd.
O ja, Riso Amaro, wat een film. Vooral door de hoofdrolspeelster (deed er ook een acteur in mee in de hoofdrollen ?), een Italiaanse ster (ene Magda??), die tussen andere geronselde vrouwen tot boven haar knieen in de modderige rijstvelden bezig was, de vrouwen meesleepte in de strijd om recht. Heel realistisch, vrouwen die in de film bijrolletjes gespeeld hadden (wel echte veldwerksters van toen), werden in een TV program van 10 jr geleden nog eens geconfronteerd met de opnames van die film, ook prachtig, want ze waren nu, na 60 jr, wel allemaal in goede doen..
Nog even wat bij gegoogled ( doe ik altijd pas na eerste reactie). De actrice was Silvana Mangano (met een mede speelster, Doris Dowling). Er speelde ook wel een macho man in (Vittorio Gassman), maar eigenlijk alleen even in begin en eind. Het deed me sterk denken aan Noveciento, 30 jr later, ook nogal rauw en realistisch, en ook spelend in de rijstvelden van Venetia, veel modder en kikkers, niet echt vredige , droge Kerstsfeer dus. Emigranten en immigranten in geen rijstvelden of wegen te bekennen in die films, wel veel arbeidsbewegingen binnenlands.
Mooie film moet dat zijn.
Prachtige boodschap, niets aan toe te voegen.
Toen en nu weer, steeds weer.
Mooie kerstdagen, allemaal!
Han, hoelang heeft u moeten zoeken om iets interessants te vinden op de nationale kerst tv? Gemakzucht is troef bij de omroepen door de herhalingen van dertig jaar lang kerst tv. De blonde kleine Lord Fauntleroy moet intussen ook al grijs en 60 jaar oud zijn. Ook wordt het tijd dat het clown orkest van André Rieu samen met de TROS met pensioen gaat. Waar zijn de jaarlijkse (tv) concerten van ons toporkest het Concertgebouworkest gebleven?
Niet lang. Ik kwam de film tegen op zoek naan Allonsanfan van de gebroeders Taviani. Die staat niet op Youtube overigens.
Mooie film. Romantische tijd. De wereld was toen nog overzichtelijk.
Ik denk dat Leman bedoelde: toen was het nog gewoon wij Europeanen onder elkaar. Ja, dat ligt momenteel nu wel beetje anders....
Meld je hieronder aan voor de nieuwsbrief van de Joop redactie die binnenkort van start gaat. Wekelijks ontvang je de beste artikelen, opinies en aanraders in je inbox.
Ik miste de Sissi film, die tot niet zo lang geleden jaarlijks steevast met de Kerst werd uitgezonden, prachtige film, vooral door de Alpenscenes (Romy spuwt op haar bergschoenen, waarna ze ze verwoed begint te poetsen en op te wrijven). Geen gedoe of moeilijke toestanden al die jaren, gewoon wat gezellig en sfeervol amusement voor bij de kerstboom....