Wat de hersenwetenschappen ons kunnen leren over religie
Het lijkt er op dat religie een evolutionair voordeel moet hebben gehad. Spiritualiteit is de ontvankelijkheid voor religie, en die is voor 50% genetisch bepaald, zoals blijkt uit tweelingonderzoek. Spiritualiteit is een eigenschap die ieder mens in een bepaalde mate heeft, zonder dat er sprake is van een universele theologie. Religie is de lokale invulling van onze spirituele gevoelens.
Chemische boodschappers zoals serotonine spelen een rol bij de mate waarin we spiritueel zijn. De hoeveelheid serotoninereceptoren in de hersenen correleert met scores voor spiritualiteit. En stoffen die inwerken op serotonine, zoals lsd, mescaline (uit de peyote-cactus) en psilocybine (uit paddo’s) kunnen mystieke en spirituele ervaringen opwekken. Ook met stoffen die op het opiaatsysteem in de hersenen werken kunnen spirituele ervaringen worden opgewekt. Dean Hamer heeft een gen gevonden waarin kleine variaties de mate van spiritualiteit bepalen, zoals beschreven in zijn boek The God Gene (2004). Maar omdat dit waarschijnlijk slechts één van de vele betrokken genen zal zijn, had hij zijn boek beter A God Gene kunnen noemen.
Natuurlijk zie je in de hersenen ook veranderingen in activiteit bij spirituele ervaringen. Dat zie je bij alles wat we doen, denken en meemaken, en is dus noch een bewijs vóór, noch een bewijs tegen het bestaan van God. Dit soort onderzoek geeft slechts inzicht in de diverse hersenstructuren en systemen die een rol spelen bij zowel ‘normale’ religieuze ervaringen als bij de religieuze belevingen waarmee sommige neurologische en psychiatrische ziektebeelden gepaard gaan.
Neurofarmacologisch onderzoek wijst op het grote belang van activatie van het belonende, dopamine-bevattende systeem voor religieuze ervaringen. Ook hersenziekten geven in dit verband relevante informatie. Zo gaat de ziekte van Alzheimer samen met een progressief verlies van religieuze interesse. Hoe langzamer de ziekte van Alzheimer verloopt, hoe minder de mate van religiositeit en spiritualiteit worden aangetast. Daarentegen wordt hyperreligiositeit gevonden bij frontotemporale dementie, manie, obsessief-compulsief gedrag, schizofrenie en temporaalkwabepilepsie. Van een aantal van deze ziekten is bekend dat ze gepaard gaan met een ver¬hoogde activiteit van het belonende dopaminesysteem.
Richard Dawkins zei in 2006: “Als één persoon lijdt aan waanvoorstellingen dan heet dat krankzinnigheid. Als veel mensen tegelijk aan waanvoorstellingen lijden noemt men het religie.” Religieuze wanen kunnen inderdaad bij sommige neurologische en psychiatrische ziektebeelden ontstaan, als religie tenminste in de jeugd is ingeprogrammeerd in het brein. Na een epileptische aanval kunnen patiënten het contact met de werkelijkheid verliezen. Een kwart van deze psychosen heeft een religieuze inhoud. Religieuze wanen komen ook voor bij manie en depressie, als een eerste verschijnsel bij een frontotemporale dementie en bij schizofrenie.
Toen apostel Paulus nog zijn Hebreeuwse naam Saulus gebruikte en op weg was naar Damascus om op christenen te jagen, kreeg hij een extatische belevenis (Handelingen 9:1-9): ‘… toen hij Damascus naderde, dat hem plotseling licht uit de hemel omstraalde; en ter aarde gevallen, hoorde hij een stem tot zich zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij? En hij zeide: Wie zijt Gij, Here? En Hij zeide: ik ben Jezus, die gij vervolgt… En hij kon drie dagen niet zien.’ De tijdelijke corticale blindheid na een epileptische aanval en Paulus’ bekering tot het christendom zijn vaker beschreven na extatische belevingen bij temporaalkwabepilepsie. Mohammed, stichter van de islam, had vanaf zijn zesde jaar een geschiedenis van epileptische insulten die gepaard gingen met religieuze ervaringen. In 610 na Christus krijgt Mohammed zijn eerste visioenen. Wanneer hij ligt te slapen op een afgelegen plaats in de heuvels rond Mekka, hoort hij een stem die hij later toeschreef aan de aartsengel Gabriël. De openbaringen van Gabriël werden na zijn dood opgetekend en verzameld als de soera’s van de Koran.
Na de geboorte vindt de religieuze programmering van het brein van het kind plaats. De omgeving waarin je opgroeit, zorgt ervoor dat tijdens de vroege ontwikkeling de religie van de ouders wordt vastgelegd in onze hersencircuits, op een soortgelijke wijze als onze moedertaal. De keuze religieus te worden of niet is zeker niet ‘vrij’. De al eerder genoemde Richard Dawkins ziet het ingeprogrammeerde geloof als een bijproduct van een andere eigenschap van de kinderlijke hersenen die een groot evolutionair voordeel heeft. Kinderen moeten van de ouders en andere autoriteiten onmiddellijk en zonder discussie waarschuwingen aannemen en aanwijzingen opvolgen willen ze niet voortdurend in groot gevaar komen. Als keerzijde van deze eigenschap zijn kinderen lichtgelovig. Indoctrinatie op jonge leeftijd is dan ook gemakkelijk. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het alom aanwezig blijven van het geloof van de ouders. Het na-apen, dat de basis is voor ons sociaal leren, is een uitermate efficiënt mechanisme. We hebben er zelfs een apart systeem van ‘spiegelneuronen’ voor in onze hersenen.
Jonge kinderen hebben nog geen geloof, maar het wordt er bij hen door de christelijke, islamitische of joodse ouders ingeprent in een vroege ontwikkelingsperiode waarin ze zonder enige vorm van discussie of twijfel alles voor waar aannemen wat van de ouders komt. Zo worden de religieuze ideeën van generatie op generatie overgedragen en vastgelegd in onze hersencircuits. Jammer, want je hoeft kinderen niet te indoctrineren met religie. Ze kunnen hun spiritualiteit ook uitstekend inzetten voor kunst, wetenschap, milieu, of simpelweg om anderen, minder bevoorrechte mensen, een plezierig leven te geven. Kinderen zouden niet moet leren wat ze moeten denken, maar hoe ze kritisch moeten denken, en in volwassenheid hun eigen levensbeschouwelijke keuzes moeten kunnen maken. Het per religie gescheiden onderwijs voor jonge kinderen is niet alleen funest voor zo’n kritische ontwikkeling, maar vergemakkelijkt bovendien een afwijzende houding ten opzichte van andere geloven.
Wat bijzonder triest is dat er zo weinig aan gedaan wordt. De maatschappij accepteert het als "onderdeel van het leven". Zie alleen al de reacties op deze site. De gepesten zouden er sterker van worden, karakter building.. Gepest worden heeft geheel geen positieve waarde voor het karakter. Het is een excuus om met de aanslag te kunnen leven. Het is achterlijk dat er in Nederland op veel scholen geen zak aan gedaan wordt. Kijk naar Engeland. Daar voert de overheid al jaren een zeer actieve campagne om bullying tegen te gaan. Op scholen wordt het niet getolereerd, leraren letten er sterk op. En mocht het fout gaan dan komt de school in de problemen. Niks van dat alles in Nederland. Geen toezicht, geen verantwoordelijkheid. De leraren van de school uit Meppel en de directe omgeving komen weg met moord en geen hond die er bij stil staat.
verschrikkelijk !!! wanneer gaan we in hemelsnaam nu eens inzien dat jeugd echt opgevoed moet gaan worden en ouders tools aangereikt horen te krijgen om in te zien dat een nee in de opvoeding een vorm van liefde is. Dat kinderen en jongeren grenzen nodig hebben, en niet na een weekje geen nagels bijten een iphone als beloning krijgen. Niet alleen klassikaal behandelen dat pestgedrag, ouders erbij betrekken. Of moeten er eerst weer meer slachtoffers vallen? Blijkbaar wel.
wee jaar geleden won Fleur Bloemen nog een poëziewedstrijd met een gedicht over pesten. Juryvoorzitter Jean Pierre Rawie was destijds onder de indruk van haar moed om het gedicht zelf voor een volle Ogterop-zaal voor te dragen.
In en in triest .........
Ze won met dit gedicht over pesten op de basisschool:
op mijn vorige school
ben ik erg gepest
ik was anders dan de andere
anders dan de rest
ik weet niet waarom
het begon als een spel
het liep uit de hand
en eindigde voor mij in een hel
het ging 3 jaar door
en niet alleen elke dag schelden
wat ik ook elke dag hoor
ik had er genoeg van
het zat me tot hier
nu ben ik daar weg
met heel veel plezier
diep van binnen ben ik bang
want straks herhaalt het zich weer
dan voel ik die pijn weer
en dat wil ik nooit meer
Dit las ik hier ook ergens, hang dit in elk klaslokaal:
Mensen die nooit gepest zijn hebben echt geen idee wat dat met iemand doet..
Vooral meegaan in negatieve gevoel van gepeste persoon..
Vooral negatieve zelfbeeld gepeste persoon blijven bevestigen..
Vooral 'verschillen' blijven bestrijden en eenheidsworst propageren..
Vooral niet gepeste persoon in eigen identiteit weerbaar maken..
En vooral zelfmoord verdedigen als ultieme oplossing..
Het lost echte probleem niet op.
Stel je ook voor om de echte strijd aan te gaan..
[Stel je ook voor om de echte strijd aan te gaan..]
Die strijd ga ik graag aan.
In de eerste plaats met iemand als jij, die kennelijk zo gewend is tegen op de grond liggende slachtoffers te trappen dat je dat blijft doen als het meisje in kwestie dood is...
Beste meneer Van Delft,
waarom reageert u steeds zoals u reageert? Steeds weer blijk geven van het niet tot u nemen van het geschrevene.
Er is hier niemand die zelfmoord verdedigd. Alle deelnemers aan de 'discussie' betreuren het dat een kind geen andere uitweg heeft kunnen vinden dan deze dramatische. Men probeert elkaar te overtuigen van de oorzaken of oplossingen. Behalve u. U verwijt de gepeste, een kind hier, haar keuze.
Denkt u niet dat deze mensen er alles aan gedaan hebben om uit hun nare situatie te komen? Dag na dag 'de strijd' zijn aangegaan met hun kwelgeesten. Geprobeerd hebben zich te voegen naar de grillen en wensen van hen die ze het leven zuur maakt. Hulp hebben gezocht. Maar er zijn blijkbaar situaties waarin men de strijd op geeft en geen andere uitweg meer ziet dan de ultieme wanhoopsdaad.
En dat allemaal omdat er mensen zijn die voldoening halen uit het kwetsen van anderen. Die te beroerd zijn iets te doen aan hun nare gedrag. Want waarom moet een gepeste er maar mee leren omgaan? Waarom hoeven die etterbakken niet te leren normaal te doen?
Nogmaals, u geeft haar hier een trap na.
++ Stel je ook voor om de echte strijd aan te gaan.. ++
>> Denk je niet dat als zij de macht had gehad om dat te doen, de bijkomende eenzaamheid ook nog weerstaand kunnende, zij dat had gedaan? Oh nee, dat is waar ook. Jij denkt niet.
Je zou zelf kunnen beginnen. En als iedereen er nu mee stopt, hebben we het gezamelijk dus opgelost.
Dat pesten altijd heeft bestaan impliceert nog niet dat het altijd goed is/was
Ik verbaas me over de reacties..
Alsof zelfmoord goede oplossing is voor probleem en verdedigd moet worden..
Er zijn diverse manieren om te leren omgaan met pesten of uitschelden. Ouders en opvoeders moeten dit de kinderen bijbrengen.
Je kunt bv. terugschelden ('wat je zegt ben jezelf').
Je kunt ook principe hanteren 'schelden doet geen pijn' en plager uitlachen.
Of je haalt gewoon schouders op over pesterijen, je negeert de plager en denkt bij jezelf 'die is niet goed wijs'.
Maar zelfmoord is waardeloos.
Wim, oneens. Waardeloos ? En dat over een kind van 15. Je kan simpelweg geen algemene uitspraken doen over zoiets. Ook niet als het om volwassenen gaat.
[Je kunt bv. terugschelden ('wat je zegt ben jezelf').]
Zelf in een pester veranderen dus.
Dat gebeurt inderdaad vaak. Vandaar dat pesten zo hardnekkig is.
Maar om dat aan te raden vind ik vreemd. Je propageert pesten daarmee.
Iedereen die *niet* die uitweg kiest is te prijzen, zoals dit meisje.
[Je kunt ook principe hanteren 'schelden doet geen pijn' en plager uitlachen.
Of je haalt gewoon schouders op over pesterijen, je negeert de plager en denkt bij jezelf 'die is niet goed wijs'.]
Het is schofferend tegenover dat meisje om te veronderstellen dat ze dat niet geprobeerd heeft...
Het werkt namelijk niet. Schelden doet *wel* pijn, en negeren wekt alleen maar nog meer agressie op.
Eens Wim, zelfmoord is waardeloos. Maar alleen omdat het een relatief egoïstische daad is. Andere kant is dat kinderen over het algemeen sterk en veerkrachtig zijn. Als je ziet waar een kind allemaal boven op kan komen. Hoe ver zijn die pesters dan gegaan? voorbij het punt dat opstaan en door gaan nog mogelijk was. Enig idee hoeveel doorzettingsvermogen er nodig is om een eind aan je leven te maken? De overlevingsdrang uitschakelen is een enorme klus. Dus ja zelfdoding is waardeloos, maar nee dat kan je ouders en kinderen niet kwalijk nemen. De schuld ligt niet bij het gepeste kind. De schuld ligt bij de hele samenleving waarin het geaccepteerd word dat sommige mensen zich als sterkere voordoen door te pesten...
"Pesten is verschrikkelijk, maar voor zelfmoord heb ik geen begrip.. " wordt door TOM beantwoord met ' daar heb je empathie voor nodig'
Dit is een sneer en geen constatering (ook geen 'vaststelling'). Of iemand empathie bezit kan je helemaal niet afleiden uit die beginzin. Die zin zegt alleen dat die persoon geen begrip heeft (wat iets anders is dan 'het begrijpen' van zoiets. (Vgl. het verschil tussen het begrijpen van terrorisme en begrip voor terrorisme).
N.B: ik geef hier NIET míjn opvatting, mening over zelfmoord.
Verschrikkelijk als een jong meisje zichzelf van het leven beroofd vanwege pesten. Sterkte aan alle nabestaanden.
Maar de kop van dit artikel?????? Kon de redactie er echt niks beters ervan maken? Een kop die de essentie raakt? Hoe kan je bij zo iets ergs de woorden "weer" en "mogelijk" in een zin plaatsen?
["Zou pesten op het gymnasium ook een probleem zijn?"]
Ik geef les op een gymnasium en het antwoord is: Ja.
Pesten kan in elke groep gebeuren en heeft niets met afkomst, milieu, rijkdom, intelligentie, leeftijd te maken. Ik durf zelfs de stelling aan dat het weinig met opvoeding te maken heeft. Individuele leerlingen die je erop aanspreekt weten in de regel heel goed hoe het niet moet. Maar in de groep gelden andere regels en gedraagt het individu zich anders dan als hij/zij alleen is.
Dus dat het een typisch VMBO-ding is: vergeet het maar.
VMBO, Domme mensen? Met deze uitspraak bevestigt u zojuist uw eigen intelligentie. Er van uitgaan dat mensen op het VMBO dom zijn is in mijn ogen kortzichtig. Het hard op uitspreken van deze gedachte kronkel komt op mij over als denigrerend en dus als pesterij.
Wellicht probeerde u te zeggen dat pesters domme mensen zijn. Daarin kan ik u alleen gelijk geven. Alleen heeft het helemaal niets met opleidingsniveau te maken.
Ik ben zelf als kind verschrikkelijk gepest. Zo erg dat ook ik met het idee van zelfdoding heb gelopen. Ik zat toen nog op het basisonderwijs. Gelukkig kan ik zeggen dat het overging toen ik naar het VBO ging. Ik hoefde niet langer te knokken om mee te komen en de plaaggeesten uit de voorgaande jaren zaten op andere scholen dus daar had ik geen last meer van. Gelukkig heb ik dus nooit mijn idee door gezet. Alleen wanneer ik nu nieuwe mensen ontmoet, of in een groep vreemde wat moet zeggen of doen staat daar ineens de "oude bas" zoals we hem thuis noemen.
Ik denk niet dat de mensen uit mijn verleden beseffen wat ze teweeg hebben gebracht, en al helemaal niet hoeveel invloed dat op mijn verdere leven heeft. Ik heb er mee leren omgaan en weet door een paar truukjes hoe ik mezelf goed verkopen kan als zelfverzekerd, maar draag nog iedere dag de resultaten van eindeloze pesterijen met me mee.
En de pesters? Die kunnen zich niet eens herinneren wat ze me in die jaren hebben aangedaan. Nu dat we allemaal "volwassen" zijn willen ze bevriend met me zijn. Bij de laatste reünie op mijn basisschool was iedereen verbaast en verbolgen dat ik er niet was. Ja ik was als enige van de klas niet aanwezig. Maar waarom zou ik gezellig met mensen gaan zitten doen die me voor de rest van mijn leven een handicap hebben bezorgt.
Het feit dat de kinderen die de laatste tijd in de media zijn geweest hun daad hebben doorgezet zegt iets over het probleem.
Pesten moet aan gepakt worden.
En de eerste die roept dat de oplossing van het pesten deels bij de gepeste ligt moet nog eens goed nadenken over welke schade deze woorden kunnen hebben...
Ik ga maar eens in de contrimine. Je kunt de ouders, de school en de schoolkinderen helemaal niets kwalijk nemen. Had iemand deze reactie verwacht. Nee.
Ik denk nog hoofdschuddend terug aan mijn eigen schooltijd gedurende de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Het pedagogisch klimaat op school en dito-gehalte van de 'leerkrachten' was ook toen al niet al te best. In veel opzichten is dat heden ten dage nog zo. (Ik beweer dat omdat ik later zelf pedagogiek heb gestudeerd en daarin werkzaam ben geweest.) Ik werd als kind door medeleerlingen én sommige leerkrachten in de klas vernederd met mijn aangeboren communicatieve handicap. Het pesten heeft een zeer negatieve invloed op mijn ontwikkeling en op heel mijn verdere leven gehad.
Precies, naamgenoot, en even erg is het kwaadaardige gelul van de volwassen omgeving die beweert dat je dan "moet terugpesten" of "van je afbijten".
Dat is het laf ontwijken van de verantwoordelijkheid. Ik heb daarvan geleerd dat je - als puntje bij paaltje komt en de situatie ernstig wordt - je altijd op jezelf bent aangewezen. Denk ook aan het Franse gezegde, dat misschien niet helemaal terecht aan Talleyrand wordt toegewezen: La vengeance est un plat qui se mange froid.
Mooie woorden van jullie allemaal, maar ik zocht eigenlijk niet naar een verklaring van mijn vraag. Wat belangrijker is: Hoe voorkomen we dit in de toekomst?
"doodgepest"...
Gevoelscheck: ik word er verdrietig en stil van als een jong iemand geen andere uitweg ziet als zelfdoding. Onmachtig omdat het voelt als een verlies, nutteloos verlies. Boos ook omdat er blijknaar niemand is die ingegrepen heeft, niemand die de pesters aangesproken heeft of de scholiere heeft geholpen met haar gevoel.
"doodgepest" suggereert dat iemand anders haar 'vermoord' heeft, schuldig is. De jacht op de 'pesters' is geopend. We nemen meteen de twitteraars mee die over vertraging hebben 'durven' tweeten.
De echte harde werkelijkheid is dat ze er zelf voor gekozen heeft om voor een trein te springen. De laatste seconden, de beslissing...
Een nieuwe trein is gestart, een woede meute op zoek naar schuldigen, 'ze heeft namen genoemd', 'aanpakken', verontwaardiging, 'RT RT kut vertraging', nou JA zeg!
Ik zie die morele-verontwaardigings-trein weer aankomen, in volle vaart, nog een paar seconden, een keuze,
ik denk aan Fleur en ik...
'De echte harde werkelijkheid is dat ze er zelf voor gekozen heeft om voor een trein te springen. De laatste seconden, de beslissing...'
Soms is de wanhoop inderdaad zo groot. Het is haar daad, maar moe gebeukt door onder andere getreiter en gesar, tegenslagen en wat al niet meer is zelfmoord de ultieme keuze. Mensen kunnen dag in dag uit als automaten, of zombies hun leven leiden. Dan komt het moment dat alles gaat wringen. 'Is dit het, mijn leven?' Dan moet je jezelf opnieuw uitvinden.
'De mens is des mensen wolf', gaat niet voor iedereen op. Maar pesterij rukt op, je kunt je brood ermee verdienen en heeft een naam en gezicht.
Dan heb je allicht een gelukkig leven en dat is mooi. Laten we hopen dat je het begrip nooit nodig zult hebben.
Voor degenen die er wel begrip voor hebben is het echter niet minder tragisch. De zelfreflectie voelen die je zegt "het had mij toen ook kunnen overkomen" en voor alle mensen die ooit op de dunne rand hebben gestaan maar gelukkig de afgrond niet hebben gekozen. Op die rand kom je niet zomaar 'vanzelf' en het voelt nooit als een keuze als je er staat.
Ik ben blij dat je het begrip niet hebt en gelukkig ook niet hoeft te hebben. Dat wens ik ieder mens toe.
Als nu ieder (on)volwassen mens in ons land meent dat oplossing voor pesten ligt in zelfmoord, dan sterft onze samenleving snel uit.
Pesten is... 'fact of life', je moet ermee leren omgaan.
Wij werden opgevoed met 'word je uitgescholden, dan scheld je gewoon terug''. En daardoor werden we weerbaar.
Door dergelijk gedrag is het onmogelijk om pesten uit te bannen. Pestgedrag moet gewoon aangepakt worden, en terugpesten is ook pesten, net als terugslaan ook slaan is. Je bent geen haar beter dan andere pesters.
'Wij werden opgevoed met 'word je uitgescholden, dan scheld je gewoon terug''. En daardoor werden we weerbaar.'
Vaak weten schelders al lang niet meer of zij als eerste begonnen waren met schelden of dat ze terugschelden. Sommigen schelden ook preventief. Zo wordt schelden een tweede natuur en kun je het heel ver schoppen, in de politiek bijvoorbeeld.
Dan hebben we ook nog de onnozelen, of zij die doen alsof ze onnozel zijn. 'Huh, IK schelden? IK ben juist erg beschaafd. Maak jij dat uit of ik scheld of niet? Zeker weer zo'n p'aeiufp'ojqa(8& iemand die dat zegt. JIJ beweert dat IK scheld, nou bewijs dat maar eens. En waar blijft het bewijs nou, jij iuyh;kj;pfidas@&5^! Huilie, huilie forumleden, zij, zij, zij en hij zeggen dat ik scheld.'
Nee Maarten. Ze is er voorgesprongen uit wanhoop terwijl de pesters toekeken naar ik vernam.
...
Er is in Nederland iets grondig mis. De hufters en pesters worden niet aangepakt. En de cijfers wijzen uit dat deze problemen enorm groot zijn.
Naast al die andere...
En weer een probleem erbij naast ons marokkanenprobleem
Zo zie je maar weer dat verbale agressie ook kan lijden tot moord. Want zo noem ik het en niet anders.
Dat wordt weer aanschuiven aan allerlei praattafels. P&W kom er maar in.
Nederland glijdt af in een diepe modderpoel...
Bah
Helemaal geen probleem erbij. Pesten gebeurt al sinds jaar en dag en leidt zo nu en dan tot het op een na uiterste: zelfmoord. De pesters doden is totale uiterste. Dan beseft iedereen dat er behalve iets met de pesters mis is er ook toch wel iets aan de hand kan zijn met de gepeste. Niet dat het een excuus geeft hoor, begrijp me goed. En ik kan het me nog wel voorstellen ook. Maar toch...
Veel van hen die gepest worden overleven het en worden later ongetroubleerde normale mensen, door hun pesters te overwinnen, zelf maar eventueel ook met hulp van eventuele vrienden, ouders, of school, er iets aan te (laten) doen. Veel anderen verliezen de pesters bij een wisseling van school, wat meestal een normale progressieve, maar soms een geforceerde wisseling kan zijn.
Niemand hier weet of deze Fleur Bloemen om religieuze redenen gepest werd. Er wonen veel niet-religieuze, en nog meer gematigd religieuze mensen in Staphorst. Natuurlijk is er ook nog een strenge gedifferentieerde minderheid. Maar allang geen meerderheid meer. Bovendien zat het meisje op de AOC Terra in het nabijgelegen zeer diverse stadje Meppel terwijl er voor de streng-geroformeerden uit Staphorst een veelheid aan passende scholen is.
Het wordt door sommigen hier (en zeker die jubelende waar ik hier op reageer) wel gesuggereerd dat dit toch maar die streng religieuze Nederlanders zijn, want men leest Staphorst, dus.... En waarom? Dat blijkt verderop.
Voor mij doet het er niet toe omdat er van dit specifieke geval nog te weinig bekend is. Wel weet ik dat in zeer streng gelovige kringen, wat slechts voor een deel van Staphorst geldt, net als in de overwegend steng islamitische meisjes het moeilijk kunnen ebben, en zij niet alleen.
En dan wordt juist het Marokkanenprobleem er dus ook nog bij gesleept??? (Dit bedoelde ik met het eerder genoemde "verderop". Daar was het dus om te doen. Je verbindt deze zaak aan een al langslepend en te veelvuldig voorkomend probleem onder bepaalde groepen. Oppotunistisch onnadenkend slechts voor eigen zaak wat aan de moraal en de intelligentie van de pesters doet denken.
Ik erken dus dat in diverse streng religieuze omgevingen gelijkende problematieken spelen voor wat betreft meisjes. Dat schreef ik ook al. Maar bi dit ene specifieke geval is daar nog niets over duidelijk. Maar het was blijkbaar te mooi om te laten liggen. Ik begrijp ook niet wat het Marokkanenprobleem te maken heeft waar het vooral ging over straat- en gewone criminaliteit van jongens. Maar als u zich via de streng religieuze gelijkende christelijke excessen aangaande meisjes, die zelfs in Staphorst niet zo groot meer zijn als u denkt, zich nog wilt verdiepen in de meer overwegende Marokkaanse problematiek aangaande meisjes i.c.m. de cultuur be my guest: http://home.scarlet.be/~trinetje/boek_als_niemand_luistert.htm
Wat interessant dat er met zoveel voorzichtigheid geschreven wordt over pesten als eventuele oorzaak. De dame in kwestie heeft een paar jaar geleden een gedichtenwedstrijd gewonnen met een gedicht over pesten.
Als er Marokkanen in het geding zijn dan wisten we het al zeker - er is sprake van wangedrag dat aan die cultuur verbonden is, gebrek aan integratie,. achterlijk volk... allemaal expliciet of impliciet. Nee redactie en reaguurders van joop.nl.
Pesten is en blijft een probleem als we vinden dat mensen hun eigen problemen moeten opruimen en we het normaal vinden dat je tegen iemand mag zeggen wat iemand van iets of jou vind.
Vorige week nog bij Albert Heijn XL in Osdorp winkelde ik. Ik kwam een lange slungelige puber met een uiterlijk van mediterrane achtergrond - ik herkende mezelf... je werkt en weet geen raad met je onvolwassen lijf en bent ook nog niet de mooiste en vlotste en staat een beetje lullig vakken te vullen.
De jongen keek op naar een meisje, met dik donker haar, niet al te groot, slank, aardig gezicht, een beetje hulpeloos verloren was ook zij als puber bezig een paar centen te verdienen met vakken vullen... toen ik de jongen voorbij liep riep hij naar haar: "Je bent wel hartstikke stom en achterlijk hè" Ik keek naar hem om, en toen naar vliegensvlug naar het meisje. Ze keek schuin naar de grond, met haar ogen in de richting van de jongen. Haar handen met de spullen die ze in het vak wilde leggen bleven stil hangen...
Godver klootzak dacht ik. Ik kee terug naar hem... hij zei weer iets van dezelfde strekking, aangevuld, met 'dat weet je toch', die typische marokkaanse jongens variant op het oude 'You know' en 'Weet je wel'.
Ik dacht dat ik zag hoe haqar wereld in elkaar stortte. tegen hem zei, wat maak je toch een stomme opmerking. Je weet niets van haar, en ze ziet er prachtig uit... ik miste het vermogen om een zinnige terechtwijzing met een goed alternatief te maken. Ik wilde eigenlijk hem net zo kwetsen... maar ook hij was puber, dat zou niet goed zijn.
'Ga je excuus aanbieden dat je zo onaardig bent'... kwam in mij op, ik wist het niet.
Ik liep naar haar toe en legde een hand op haar schouder, ook al dacht ik dat dat onfatsoenlijk en opdringerig zou lijken, well it's my way, en zei: "hij vergist zich. Je bent klasse en net zo goed en leuk als duizenden anderen... hij zit hartstikke mis, maar weet dat niet. Als jij het maar wel weet. Geloof me maar." Negeer hem en zoek anderen om ca=ontact mee te hebben.
Ik zocht de team-leider en zei hem wat die jongen deed... het is dit soort pesten dat beschadigd, dat klein maakt, mensen in hun ontwikkeling belemmerd... ongelukkig maakt, heel veel verdriet kan veroorzaken...
Hij zei dat hij er wat aan zou doen, ik bleef van afstand kijken, hij liep niet eens naar de jongeman toe.
Juist in bedrijven waar veel pubers werken is een omgeving die hen kwetsbaar maakt, er is geen enkele training, waakzaamheid of leidinggevende kwaliteit/vaardigheid die helpt deze levensschade te voorkomen.
Triest. Kom op Joop.nl redactie, vraag eens een stroom van columnisten om gezichtspunten, ervaringen en meningen... of is dit niet relevant genoeg om met een leidende Wilderiaanse agenda mee te doen, al is het maar om je ertegen af te zetten.
Rob, je zegt ''Als er Marokkanen in het geding zijn dan wisten we het al zeker - er is sprake van wangedrag dat aan die cultuur verbonden is, gebrek aan integratie,. achterlijk volk... allemaal expliciet of impliciet.'''
Welke cultuur is hier volgens jou mee te verbinden?
2. vervolgens: geef aan waarom die specifieke cultuur daarmee te verbinden is.
De tokkie achtigen (vult u zelf maar in .....wie) hebben nog steeds het idee dat zij alles maar kunnen zeggen en doen,
In bepaalde kringen die (overigens vaak vrij voorspelbaar zijn, met natuurlijk uitzonderingen daargelaten).
Ik doel dan even op bv voetbalwedstijden,darttoerinooien,grootschalige commercieele dancefeesten, en niet te vergeten VMBO s, hebben de stompzinnige aso's nog steeds vrij spel zonder dat ze gecorrigeerd worden.
Net weer een walgelijk voorbeeld in GB gezien (waar tokkies trouwens ook erg goed gedijen), van een man met een lange baard en dito haar, die weggejouwd werd bij een darttoernooi, door overgewichtige, kale dart-tokkies, omdat hij op"Jesus" zou lijken.
Misselijkmakend.
Je begrijpt natuurlijk wel dat je complete "rand" hypocriet is of niet?
Je kunt niet een groep mensen aanspreken op hun lompe manier van leven en vervolgens ze op dezelfde manier beschrijven.