De Waarheid

U heeft uw waarheid, ik heb mijn waarheid, feiten liggen daar als onbeduidende kiezelstenen tussenin. Als levenskunstenaar ben ik overigens niet eens geïnteresseerd in mijn eigen waarheid, voor mij telt slechts verbeelding. Er bestaan trouwens ook mensen die zich blindstaren op feiten, zij kunnen hun geleerde ei kwijt in talkshows.

Het bovenstaande kunt u gebral vinden, maar zulke kwalificaties doen er, evenals argumenten, steeds minder toe. We naderen een periode waarin zonder opsmuk om macht gestreden zal worden, anders geformuleerd: de handschoenen gaan uit.

Kort na de eeuwwisseling publiceerde weekblad De Groene Amsterdammer een stuk waarin een ‘wereldwijde lage intensiteit burgeroorlog’ als toekomstig scenario geschetst werd. Na minstens anderhalf decennium niet aan deze term gedacht te hebben, borrelde hij afgelopen week ineens naar boven in mijn hoofd.

Hier in de Randstad is de grimmigheid nu al te snijden, dit wordt de komende jaren erger. Voor algemeen gebruik ontwikkelde ik daarom een set basisregels, je zou het een soort oorlogsrecht voor supermarkt en treinstation kunnen noemen. Ik noem ze kort:

1. Loop altijd de deur uit met de gedachte dat u een strijdtoneel betreedt. 2. Maak met niemand oogcontact. 3. Proberen blikken u toch te doden, neem het dan niet persoonlijk. 4. Gebruik verbaal geweld slechts wanneer er een overduidelijke aanleiding voor is.

Natuurlijk maken deze doctrines ons nog contactarmer dan we reeds zijn. ‘Veiligheid voor alles’ blijft echter het devies. Om toch menselijke verbondenheid te ervaren, kunt u de deconfiture van Marco Borsato op de voet volgen. Iedere Nederlander heeft iets met Marco, of kan in ieder geval één van zijn hits van a tot z meezingen.

‘Waarheid’ is voor een mens wat hij diep vanbinnen voor zichzelf wenst. Mijn wens voor u is dat u in 2022 dichter bij uzelf weet te blijven dan ooit. Mis gaat het toch.