De Volkskrant behandelt Jeremy Corbyn alsof hij een vrouw is

Worstelend met het succes van de linkse Labour-leider Jeremy Corbyn in het Verenigd Koninkrijk weet Volkskrant-journalist Patrick van IJzendoorn ter verklaring niets anders te bedenken dan een verhandeling over Corbyn’s nieuwe pak , de melding dat hij zijn standpunten gematigd heeft en de zwakte van zijn conservatieve tegenstander Theresa May. Het is een staaltje oppervlakkige journalistiek, dat bovendien een sterk vooroordeel jegens de nieuwe linkse wind binnen Labour verraadt. Het artikel in de krant wordt voorzien van allerlei foto’s van Corbyn in diverse outfits. Zo zien we de Labour-leider in korte broek en jawel, in trainingspak.

De obsessie van media met het uiterlijk van linkse politici past in een trend. Gedurende de crisis in 2015 moest de Griekse minister van Financiën, Yanis Varoufakis het ontgelden (zie mijn eerdere artikel op Joop ). Niet omdat hij er zoals Corbyn te slordig of te casual uit zou zien, maar omdat zijn kleedstijl in de ogen van het journaille te ‘flamboyant’ was. Hier tekent zich een overeenkomst af met de wijze waarop vrouwen in de media doorgaans worden geportretteerd. Ook vrouwen worden in de politiek vaak eerder afgerekend op hun uiterlijk dan op datgene wat ze te zeggen hebben. Het is een uitsluitingsmechanisme waarbij de ‘outsider’ van de gevestigde machten weer even stevig op zijn of haar plek wordt gezet, een strategie om een werkelijke discussie over de inhoud en de oorsprong van een politieke protestbeweging te omzeilen.

Zo had een grondig werkende journalist zich ook in de cijfers kunnen verdiepen. Zoals bijvoorbeeld in de enorme ongelijkheid in het Verenigd Koninkrijk, de armoede, de schade die de neoliberale bezuinigingen hebben veroorzaakt, de toestand van precariteit waartoe jongeren veelal veroordeeld zijn, de torenhoge kosten om te studeren. Dan had hij begrepen hoe veel mensen snakken naar een eerlijke en vooral linkse politicus als Corbyn. Gek genoeg wordt de economische ellende vaak wel benoemd als geprobeerd wordt radicaal-rechtse sentimenten te verklaren, zoals de Brexit en de nasleep daarvan, of het succes van Trump in de Verenigde Staten.

Helaas, moet de Volkskrant, ooit een progressieve krant, deze analyse ontberen. Van IJzendoorn kiest voor een gemakkelijk stuk vol met valse verdachtmakingen. Onder aparte kopjes legt hij nog even uit wat voor gevaarlijke losbollen Corbyn’s getrouwen als John McDonnell, Diane Abbott en Seumas Milne wel niet zijn. Bij Abbott, een zwarte vrouw, wordt nog even extra de nadruk gelegd op haar persoonlijke leven.

Intussen is in het Verenigd Koninkrijk langzamerhand een trend zichtbaar waarbij in de media iets positiever geschreven wordt over Corbyn. Dat is een grote verandering, want vorig jaar concludeerde een onderzoek van The London School of Economics and Political Science dat de Labour-leider in 75% van de berichtgeving op een foutieve of verwrongen manier werd voorgesteld. Helaas is deze ontwikkeling, gezien de recente artikelen in de Volkskrant, hier nog niet doorgebroken.