De verborgen angsten van vrouwenhater J.D. Vance, de running mate van Trump

Het is 2024, en toch worden we nog steeds geconfronteerd met de meest achterhaalde, neerbuigende en ronduit misogyne denkbeelden over vrouwen en hun levenskeuzes. Trumps nieuwe running mate, J.D. Vance, de Republikeinse senator uit Ohio, besloot dat het een goed idee was om vrouwen zonder kinderen te kleineren door ze ‘childless cat ladies’ te noemen.

Laten we eens goed stilstaan bij wat Vance hier echt zegt. Door kinderloosheid als een morele tekortkoming weg te zetten, stelt hij impliciet dat het hebben van kinderen de enige manier is om echt betrokken te zijn bij de toekomst van een samenleving. Hij beweert in feite dat als je geen kinderen hebt, je geen recht hebt om mee te praten over de koers die een land moet varen. Deze opvatting is niet alleen kortzichtig en beledigend, maar verraadt ook een diepgewortelde angst voor vrouwen die zelf keuzes maken.

Het bleef niet bij die ene sneer. Vance ging verder en verklaarde openlijk dat hij en Trump ‘oorlog gaan voeren’ tegen kinderloze mensen, die hij ‘zielig, eenzaam en pathetisch’ noemt. Hij suggereert zelfs dat ze zich ‘ontoereikend’ zouden moeten voelen. Wat hier in werkelijkheid aan de hand is, is dat Vance zijn eigen angst en onzekerheid projecteert op een groep mensen die hij niet begrijpt. Hij ziet ze als een bedreiging voor zijn eigen kleingeestigheid, waarin het traditionele gezin de enige maatstaf is voor status en waarde.

De uitspraken van Vance komen voort uit een diepgewortelde angst voor verandering en onzekerheid over zijn eigen rol in een wereld die evolueert. Hij klampt zich vast aan een nostalgisch, verouderd idee van Amerika waarin vrouwen hun enige vervulling vonden binnen de muren van het huis, aan de zijde van een echtgenoot en met kinderen aan hun rokken. Dit conservatieve gedachtegoed probeert vrouwen te dwingen terug te keren naar een tijd waarin hun keuzes beperkt waren en hun stemmen verstomd.

Maar die tijden zijn voorbij. Vrouwen hebben nu de vrijheid om te kiezen – om te werken, om te reizen, om te leren, en ja, om wel of geen kinderen te hebben en om president te worden. De angst van Vance voor deze nieuwe realiteit onthult zijn eigen onvermogen om zich aan te passen aan een wereld waarin vrouwen niet langer beperkt zijn tot traditionele rollen.

Deze wereld heeft behoefte aan leiders die verder kijken dan traditionele genderrollen, die mensen waarderen om wie ze zijn en wat ze bijdragen. Leiders die de kracht en waarde van alle mensen erkennen. Niemand zou zich moeten laten definiëren door opgelegde, ouderwetse denkbeelden of door de angsten van mannen die zich bedreigd voelen door de autonomie van vrouwen. Het is tijd dat we met z’n allen opstaan tegen onzinnige en denigrerende uitspraken en dat we laten zien dat onze waarde, ons leiderschap en onze stem niet worden bepaald door de kinderen die we al dan niet hebben, maar door wie we zijn, waar we voor staan en wat we doen in deze wereld.

Vrouwen zijn geen karikaturen die je kunt gebruiken om je eigen angst voor verandering te verhullen. We zijn leiders, vernieuwers en pioniers. En we zullen niet zwijgen terwijl mannen als Vance proberen ons terug te duwen naar de marge. Het is tijd dat conservatieve uitspraken worden gezien voor wat ze werkelijk zijn: een wanhopige poging om de klok terug te draaien, in plaats van vooruit te kijken naar een toekomst waarin iedereen vrij is om zijn of haar eigen leven te leiden.