De stille opkomst van antisemitisme in Nederland – een oproep tot actie

We leven in een tijdperk dat zichzelf prijst om zijn vooruitgang en tolerantie, en waarin we graag geloven dat de meest grimmige hoofdstukken van onze geschiedenis – gemarkeerd door haat, uitsluiting en geweld – achter ons liggen. Toch werpt de recente opkomst van antisemitisme een schaduw over deze overtuiging. Deze historische kwaal, die we dachten te hebben overwonnen, toont opnieuw zijn dreigende silhouet, waarbij sinds 7 oktober zijn aanwezigheid en intensiteit alleen maar lijken te groeien. Deze ontwikkeling herinnert ons aan onze collectieve falen om de lessen uit het verleden daadwerkelijk te internaliseren en toe te passen in het heden.

Het is niet langer acceptabel om deze toename van antisemitisme als incidenten af te doen of te verzanden in politiek-correcte debatten die de kern van het probleem ontwijken. De realiteit is onontkoombaar; de cijfers, de verhalen en de angst spreken voor zich. Deze hernieuwde opkomst van antisemitisme is niet alleen een aanval op de Joodse gemeenschap, maar op de fundamenten van onze samenleving, die gebouwd is op de idealen van vrijheid, gelijkheid en solidariteit.

Gisteren, wandelend door de stille zalen van het Nationaal Holocaustmuseum, werd ik diep geraakt door de tastbare nalatenschap van onverschilligheid en haat. Dit museum, dat niet alleen de verschrikkingen van weleer belicht maar ook de moed van de mensheid tentoonstelt, bracht mij tot het inzicht dat onze strijd tegen antisemitisme verder gaat dan morele verplichtingen; het is fundamenteel voor het voortbestaan en de diversiteit van onze samenleving.

Nu is niet het moment voor halve maatregelen of loze beloften. Het is tijd voor concrete acties, voor onderwijs dat niet alleen informeert maar transformeert, voor wetgeving die niet alleen bestraft maar voorkomt, en voor een maatschappelijke houding die niet wegkijkt maar zich uitspreekt. Het is tijd dat we ons realiseren dat antisemitisme niet alleen een probleem is van de Joodse gemeenschap, maar een giftige wortel die de integriteit van de gehele samenleving ondermijnt.

De strijd tegen antisemitisme en andere vormen van racisme en discriminatie vergt een collectieve inspanning om de complexiteit van deze kwesties te begrijpen en aan te pakken. En dat begint met het erkennen van onze individuele verantwoordelijkheid om kennis te vergaren, gesprekken aan te gaan en culturele instellingen zoals musea te bezoeken, waar we kunnen leren van het verleden. Het Nationaal Holocaustmuseum is bij uitstek geschikt om de nieuwe generatie kennis te laten maken met de verschrikkingen uit het verleden en hen bewust te maken van de noodzaak van waakzaamheid, zodat deze verschrikkingen zich nooit meer zullen herhalen.