De SP moet niet zwijgen over de Zwarte Piet-rellen

Het duurde even voordat de rook van de gewelddadige en racistische rellen tegen de KOZP-demonstranten van afgelopen weekend was opgetrokken. De meerderheid van de publieke veroordelingen van de linkse -en (christelijke) middenpartijen hebben met afschuw gereageerd. En lieten duidelijk merken waar zij voor staan. Namelijk voor de vrijheid van meningsuiting, vrijheid voor demonstratie, voor een inclusief Sinterklaasfeest. En dat ze een duidelijke afkeer hebben van racisme en discriminatie.

Maar opmerkelijk genoeg bleef het vanuit één linkse partij bijzonder stil. Lilian Marijnissen van de SP zweeg in alle talen. Zelfs Tweede Kamerlid Jasper van Dijk, die binnen de SP verantwoordelijk is voor het onderwerp integratie, sprak zich niet uit.

Het was Sadet Karabulut die wel een fel en stevig signaal op Twitter afgaf: “Iedereen mag demonstreren in dit land. Racisme en geweld is onacceptabel”. Daarmee verwoordde ze goed het gevoel dat bij een groot deel van de achterban van haar partij leeft.

Maar de grote vraag is hoe het publiek de akelige stilte van Marijnissen en Van Dijk moet vertalen?

Wie de partij een beetje volgt en kent, weet dat het helaas niet de eerste keer is dat SP op het punt van integratie en multiculturele samenleving ambivalente signalen afgeeft. Het lijkt alsof ze weigert te erkennen dat deze onderwerpen leven binnen de partij. Dat heeft in het verleden al tot de nodige discussies geleid.

Dit beeld wordt sinds kort extra versterkt doordat de partij wegloopt met financieel-geograaf en publicist Ewald Engelen, die vindt dat de discussies rondom de zogeheten ‘identiteitspolitiek’ en het multiculturalisme afleiden van de omstandigheden en de positie waar de ‘arbeider’ zich heden ten dage in bevindt. Evenals van het besef dat er een klassenstrijd gevoerd moet worden.

De SP lijkt ook van deze opvatting te zijn. Tenzij de bewuste onderwerpen te linken vallen met de klassieke onderwerpen van arbeid en recht. Zie bijvoorbeeld de aanpak van discriminatie door uitzendbureaus en de aanpak van etnisch profileren waar de partij wel werk van maakt. Het is niettemin een gemiste kans want culturele ongelijkheid is ook een vorm van ongelijkheid die je als linkse politieke partij moet willen bestrijden.

Leiders als Martin Luther King en Bernie Sanders hebben bewezen dat klassenstrijd en antiracisme bij elkaar horen. Het is alleen al om deze reden daarom niet uit te leggen dat er door de partij over de ongeregeldheden rond Zwarte Piet nog steeds geen uitspraken zijn gedaan door degenen die dat zouden moeten doen.

Wil je als linkse partij nog serieus genomen worden als ‘partij van de straat’ dan is op zijn minst afstand nemen van het racistische geweld wel op zijn plaats. Dat is niet alleen zo enorm links maar ook zo verdomd fatsoenlijk.