De rol van oorlog in wat stemwijzers de kiezers adviseren voor de Europese verkiezingen
Nico schrijft een serie over oorlog. Dit is het negende deel.
Hoeveel zin heeft het om bij de Europese verkiezingen op 6 juni te gaan stemmen als je een nieuwe wereldoorlog wil voorkomen en tegen het doden van onschuldige burgers bent? Ik raadpleeg de stem- en kieswijzers om dat te onderzoeken.
Ik begin met de dertig stellingen van de stemwijzer van Pro Demos. Daarvan gaan er maar vier direct of indirect over het thema oorlog.
1) EU-landen moeten meer mogelijkheden krijgen om op sommige onderwerpen niet mee te doen en zelf regels te maken. Mijn regel zou dan zijn: Wij gaan er in Nederland alles aan doen om de vrede in Europa te bevorderen, door bemiddelingspogingen te ondernemen en aan te dringen op een onmiddellijk staakt het vuren. Alleen denk ik dat de EU een dergelijk initiatief niet zal toestaan.
2) De EU moet samenwerking met Israël stoppen totdat de Palestijnen een eigen staat hebben. Als je een beetje realiteitszin hebt, dan weet dat dat voorlopig niet gaat gebeuren. Daarvoor is politiek Nederland in meerderheid te veel pro-Israël.
3) EU-landen moeten vaker samen wapens en ander defensiemateriaal gaan inkopen. Zo’n voorstel zal Europa-breed op veel steun kunnen rekenen.
4) De EU moet meer wapens voor Oekraïne betalen. Ook daar zal een meerderheid van de kiezers in Europa het mee eens zijn.
Als ik het resultaat van mijn antwoorden aanklik dan moet ik gaan stemmen op ‘van de Regio’, NL Plan of Piratenpartij/De Groenen. Voordat ik besluit mij niks van dat advies te gaan aantrekken, ga ik eerst nog even na bij wat voor partijen ik terecht ben gekomen. Lijst 16 ‘Van de regio’ (wat een idiote naam) vindt dat elke regio telt en stelt verder dat Europa er is voor vrede en welvaart. De kandidaten hebben gemeen dat ze op het platteland wonen. In steden als Babberich en Kootwijkerbroek. Als wereldburger uit Rotterdam wens ik ‘Van de regio’ heel veel succes met de regio.
NL Plan is ook een gek soort partij. Lijst 10 wordt geleid door Kok Chan. De partij is voor duurzame vrede, komt vooral op voor jongeren en ook voor 1 miljoen Aziatische Nederlanders. Vermoedelijk ben ik bij die partij terecht gekomen omdat duurzame vrede een van hun speerpunten is. Maar verder voel ik nog geen klik.
De piraten kende ik al vanwege hun activisme in Berlijn. Inmiddels gaan ze samen met De Groenen. Ze bekommeren zich om de toekomst van Europa en hun devies luidt: “Jij maakt de dienst uit.” Was het maar waar.
Ik waag een tweede poging. Via het Kieskompas, dat zich ziet als een stemhulp. Er is maar 1 stelling over het onderwerp oorlog, namelijk ‘Er moet een gezamenlijk Europees leger komen.’ Daar ben ik dus tegen. Ik ervaar Kieskompas niet echt als een stemhulp.
Mijn conclusie: De stem- en kieswijzers doen te weinig met het thema oorlog.
Lange tijd zei de EU er trots op te zijn dat de Europese politiek borg stond voor vrede in Europa. Onder het motto: Nooit meer oorlog. Die politiek kentert nu zichtbaar door wat er in Oekraïne, maar ook in Gaza, gebeurt. Dat betreur ik.
Voor mij zit er daarom niet veel anders op dan strategisch op de linkse fractie in het Europees parlement te gaan stemmen. Als machteloos protest tegen de verwachte ruk naar rechts, die de kans op een oorlog alleen maar zal vergroten.
Volgende keer: Filosoferen over oorlog.