De PVV is niet de eigenaar van Nederland

Dat moet de fractie van Omtzigt goed beseffen.

Eigenlijk was Pieter Omtzigt maandag al aan de beurt om bij verkenner Gom van Strien zijn licht te laten schijnen over de komende formatie. Dat gaat niet door want hij moet eerst eenheid scheppen binnen zijn fractie. Nu is Geert Wilders als eerste aan de beurt. Hij zal wel voor aanvang van het gesprek zelf met een vraag komen: “Wat is er nog meer dat jij me niet over jezelf hebt verteld maar dat ik toch moet weten?” Na Wilders spreekt de grote Gom nog Timmermans, Yesilgöz en Jetten. Daar is hij waarschijnlijk snel mee klaar.

Ondertussen gebeuren de belangrijke dingen in de fractiekamer van Nieuw Sociaal Contract. Omtzigt heeft de hele campagne vol gehouden dat niet hij maar Wilders zichzelf uitsloot vanwege zijn rechtsstatelijke standpunten. Dat zegt hij sinds de eerste uitslagen van woensdagavond niet meer. Het lijkt erop dat hij toch de sprong naar een of andere vorm van samenwerking met Wilders zou willen wagen, althans het gesprek daarover aan gaan. Bij een deel van de fractie ligt dat gevoelig. Je overlegt niet met tegenstanders van onze grondwettelijke vrijheden, die bestrijd je. Ook als ze hebben bezworen zulke standpunten voorlopig in de ijskast te zetten.

Sinds donderdag doen Wilders en zijn aanhang of ze de eigenaar van Nederland zijn en dat terwijl ze net een kwart van de kiezers onder hun besmeurde vaandel hebben vergaderd. Drie kwart stemde op een andere partij. De NSC-Kamerleden dienen dat goed voor ogen te houden. Hun eigen fractie mag dan net zo groot zijn als de zetelwinst die Wilders boekte, toch telt de PVV maar 37 Kamerleden. In de twintigste eeuw was het heel gebruikelijk dat de grootste partijen over een zetel of vijftig beschikten. Dat was heel lang het geval met de PvdA, de Katholieke Volkspartij en later het CDA. Wilders stelt als machtsfactor veel minder voor dan destijds de KVP-leider Carl Romme of Joop den Uijl. Getalsmatig is de PVV geen partij om bang voor te zijn behalve als men zich als junior-partner aan haar uitlevert. Dán ben je een van de kleine broertjes in de coalitie. Dan mag jij de kastanjes uit het vuur halen en de grote baas laat je vallen als hij dat opportuun vindt.

Ook is Geert Wilders Nobelprijswinnaar onbetrouwbaarheid. Twaalf jaar lang werft hij stemmen met het ongeveer hetzelfde programma. Nu laat hij zich door de media de bijnaam Geert Milders aanleunen. Hij belooft premier van alle Nederlanders te zijn en de grondwettelijke vrijheden onverkort te handhaven. Dit is diametraal in tegenspraak met de kernpunten uit zijn programma. Hij licht dat niet eens toe. Hij doet dat gewoon in het kader van zijn streven minister-president te worden. Compromissen sluiten is tot daaraan toe maar je principiële uitgangspunten in de shredder gooien, is kiezersbedrog. Zo iemand is volstrekt onbetrouwbaar. Daar kun je geen zaken mee doen. Die besodemietert je waar je bijstaat. Wilders wordt slechts gedreven door machtshonger. Hij zal je in het politieke ravijn storten zodra hij dat handig vindt. Als hij zijn kiezers al zo verraadt, wat zal hij dan met jou doen?

NSC heeft een ambitieus hervormingsprogramma. Daar komt niets van terecht als je straks bijwagen bent van een volstrekte opportunist die zijn eerstgeboorterecht inruilt voor de linzenmoes van de macht. En als straks een of andere politieke Salome komt dansen en voor haar gunsten jouw hoofd eist op een zilveren schaal, dan gaat die kop eraf. Rutte heeft in 2012 al leergeld betaald. Dan hoeft NSC niet nog eens te doen. En nogmaals: de PVV is niet de eigenaar van Nederland. Dat zouden die schreeuwers wel willen.

Naschrift: na de nieuwste ontwikkelingen rond de verkenner zal Geert Wilders dit bekende kinderliedje wel niet niet uit zijn hoofd kunnen krijgen: 'Wat heb je voor me meegebracht me Gom, me Gom, me Gommetje.'

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke opinie mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: branchevervaging in de milieubeweging.