De Puppypartij

Zestien jaar na de oprichting van de Nederlandse Partij voor de Dieren doet in Italië voor het eerst een partij aan de verkiezingen mee die dierenrechten hoog op de agenda wil zetten. Maar is de Italiaanse politiek nu een kritische, dwarse milieubeweging rijker? Ik denk het niet.

Oprichtster Michela Brambilla van de  Movimento Animalista  is een bekend gezicht in de Italiaanse politiek. Ze is al bijna tien jaar Kamerlid en was al eens staatssecretaris en later minister van Toerisme onder Berlusconi. Brambilla maakt deel uit van wat hier de magische cirkel wordt genoemd – de kleine kring invloedrijke vrienden van de voormalige premier. We hoeven van haar dus geen links, progressief geluid te verwachten en haar beweging is dan ook aangeschoven bij de “centrumrechtse” coalitie waarmee Berlusconi de komende verkiezingen hoopt te winnen.

Het programma ( PDF ) van de nieuwe partij belooft zorg om dierenrechten en bescherming van het milieu, maar met bijzonder veel aandacht voor huisdieren. Er moet een regeling komen voor toekenning van huisdieren na scheiding en na overlijden van de eigenaar; alle huisdieren worden opgenomen in een bevolkingsregister en erkend als gezinsleden; strengere straffen – natuurlijk! – voor dierenmishandeling en als klap op de vuurpijl de oprichting van een soort ziekenfonds voor huisdieren. Opvallend is ook dat de partij wil strijden tegen toegangsverboden “die de vrijheid van  eigenaren van  huisdieren beperken.”

De partij is, en dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht, tegen de jacht en tegen bontfokkerijen en wil zelfs geleidelijk de intensieve veehouderij afschaffen. Dat is voor een club gecentreerd rond het rijke en modieuze Milaan met haar agrarische en traditionele  hinterland  best opmerkelijk. Maar zowel het logo van de partij als het zespuntenmanifest wijzen daar allemaal niet op – het zit verborgen in het programma, en wie leest dat nou?

En het milieu? De beweging spreekt over de klimaatverandering in erg algemene termen. Financiering van een nationaal plan ter verdediging van kustzones tegen extreem weer en ter bescherming van de biodiversiteit. Over de oorzaak van klimaatverandering geen woord. Geen wonder, want Brambilla was onder andere mede-eigenaar van het familiebedrijf, de inmiddels failliete staalproducent  Acciaierie Brambilla. Wonderen op het gebied van ecologisch beleid zijn van haar niet te verwachten.

Het beeld wat naar buiten komt is van een partij voor puppies, kittens en lammetjes. Berlusconi schaaft al een paar jaar aan zijn imago en het zou me niets verbazen als Brambilla daar achter zit. Ineens had de oude man een hondje, Dudù, en vorig jaar rond Pasen zagen we hem samen met Michela Brambilla op het gras zitten  tussen de lammetjes. Een scherp contrast met het beeld van Silvio tussen schaarsgeklede jonge vrouwen wat in de jaren daarvoor was ontstaan.

Nee, een Partij voor de Dieren hebben we in Italië nog steeds niet. De Movimento Animalista is vooral opgericht ten bate van één enkele oude vos.