De pronkveren van Omtzigt beginnen vies te ruiken

Lieve Pieter,

U hebt de smaak te pakken, zie ik. In mijn ogen een hele onsmakelijke. Er klopt iets niet. Welk spelletje speelt u nu met ons land?

Hoe lang bent u lid van de Tweede Kamer? Hoe vaak heeft u uw hand omhoog gehouden, als een stem voor onmenselijke wetten? Waar was u al die tijd waarin tig levens zijn verwoest of naar de marge van onze samenleving zijn gestuurd? Wie er bij u, qua status, geld, kleur en opvattingen of cultuur niet bijhoort, die heeft u met uw partij tot crimineel gemaakt.

Ik heb u zich nooit zien verzetten tegen het “hard aanpakken”, “nog harder aanpakken”, “oprotten naar je eigen land”. De voltalige CDA-fractie stemde laatst in met het strafbaar stellen van het redden van mensenlevens op de Middellandse Zee. En nu probeert u mij te laten geloven dat u – het enige – rechtvaardige en menslievende kopstuk daar in Den Haag bent? Het spijt me, maar dit snoepje slik ik niet.

Voordat u terug gaat bijten…

Ja, ik ben lid van de PvdA. Anders dan u ben ik maar een puber. Na het jarenlang verzamelen van menselijke ellende om mij heen ben ik me in 2018 in de politiek gaan begeven. Ik kon het leed en de vernedering van mensen niet meer verdragen. Steeds vaker verlamde mij de machteloosheid bij de poging hen te helpen. Daar bijgevoegd kon ik zo hun treurige lot en hun onrechtvaardige positie niet veranderen. Toen dacht ik, dan maar iets naar ‘boven’.

Dat ‘boven’ zie ik niet als ‘omhoog’, want daar verlangt geen ene spier in mij naar. In mijn wereld bestaat er maar één laag, een horizontale: mensen, wij, allemaal gelijkwaardig, allemaal evenveel waard. Moet ik u er nu hier aan herinneren hoe uw CDA daar over denkt?

U hebt de smaak te pakken, zie ik. Geen enkele dag kan ik de kranten openen zonder dat uw gezicht mij een goedemorgen toewenst. Ook uw CDA-collega’s lachen mij vrolijk toe, dag in, dag uit. Heel ons land verdrinkt langzaam, financieel, moreel en emotioneel. Iedereen hapt zijn laatste adem naar de overlevingszuurstof en een toekomstplan en in plaatst van uw werk te doen, zijn u en de uwen druk bezig met de talkshows, interviews en entertainment.

Uw oude rivaal offerde zijn partijleiderschap op omwille van het ‘landsbelang’ om vervolgens geen mediaoptreden over te slaan. En dat waren er veel. Heel veel. Ik weet nu inmiddels alles van zijn privéleven, van over hoe mevrouw De Jonge denkt, wat ze doet en hoe ze er uit ziet, veel meer dan hoe ons leven met en na corona er uitziet.

Ook uw andere, stiekeme rivaal Wopke Hoekstra , “die voor de camera’s vaker over zijn partner Liselot sprak dan over een lockdown” danst dezelfde tango. Terwijl oude en nieuwe problemen aanhoudend dreigen onze samenleving (verder) te ontwrichten.

Ik dacht laatst nog, zal ik me expres met de covid laten besmetten? Zodra ziekenhuizen minder belast zijn en ik op een vrij bed op de IC afdeling een kans maak? Met een beetje risico kan ik mij zo van immuniteit verzekeren, want die vaccines die komen er, als het zo doorgaat, nooit.

Maar… Die vrije bedden, die komen er niet zo maar vrij. Anno Corona al helemaal niet.

U weet, Pieter, toch dat wij een uniek land hebben waar ziekenhuizen ‘failliet’ gaan en van de zorgkaart verdwijnen? Ik snap heus wel dat een theater bij gebrek aan omzet en stimulans kan omvallen (u en uw CDA deden trouwens nog voor de Corona ook gretig mee aan het vernielen van onze kunstsector), maar huizen voor zieken (mede) laten opheffen, zorginstelingen die eigen wachtlijsten nog amper kunnen afwerken, die bovendien niet weten waar ze hun (terminale) patiënten naar door moeten verwijzen, omdat alle bedden en operatiekamers des vaderlands, dat die allemaal bezet zijn. Had u daar ook ooit “stevige kamervragen over gesteld”?

U en uw collega’s lijken te druk met de campagnes en de spotlights. Prima. Maar zeg dat dan. En gebruik onze ellende niet om er mee te pronken. Ik noem dat ellendeprofiteurs. Eerst problemen veroorzaken om ze vervolgens op te lossen. Elke oplossing loont. Elke oplossing heeft echter een probleem nodig om later te lonen. In geld, macht of prestige. Steeds vaker vraag ik me af. Hoe gaat het bij ons? Wat is de kip en wat het ei. Probleem of de oplossing:

“Ik heb een oplossing, nu het probleem nog!”, zo werkt de Mark(t).

Lieve Pieter,

uw bijdrage aan het oplossen van de toeslagenaffaire waardeer ik enorm. Zonder u en Renske was het onrecht nooit rechtgezet. Hoewel ik er diep in geloof dat onrecht van tevoren bestreden moet worden en niet achteraf gladgestreken met potjes geld en vertraagde erkenning. Ik waardeer ik u echt. Maar al dat pronken, al dat schitteren met de veren van menselijke ellende, nu ook met de bijstandaffaire, alsof u zelf geen onderdeel van de oorzaak bent, en was…

Pfff… Ik ruik een geur die op stank lijkt.