De Palestijnen een nepvolk? Kom nou toch gauw!

Gedachten, opgeroepen door PVV-kamerlid Raymond de Roon

Tot nog toe was het PVV-Kamerlid Raymond de Roon een curiositeit maar nu Wilders en de zijnen doordringen tot het centrum van de macht, wordt dat anders. Hij is inmiddels voorzitter van de Kamercommissie Buitenlandse Zaken en daarmee een prominent parlementariër.

De Roon legde de fractievoorzitter van Denk, Stephan van Baerle, uit dat de Palestijnen een "nepvolk" waren. Het was een samenraapsel van Arabieren dat zich die titel aanmat om zich meester te kunnen maken van het land dat joden tot ontwikkeling hadden gebracht. Van Baerle noemde deze uiteenzetting genocidale opruiing, misdadig en een voorbeeld van ontmenselijking wat hem op een reprimande van de zo neutrale voorzitter kwam te staan.

Zo bleef een belangrijk gegeven op de achtergrond. Zonder het te beseffen had Raymond de Roon het bestaansrecht van Israël op losse schroeven gezet. Als de Palestijnen immers een samengeraapt zootje zijn, dan geldt dit zeker voor de Israëli. Zij, hun ouders of grootouders zijn immers uit de hele wereld aangereisd. Het zijn Russen, Polen, Jemenieten, Ethiopiërs, Marokkanen, Fransen, New Yorkers, Mokumers en ga zo maar door. Op straat hoor je alle talen van de wereld.

In zijn reactie sprak Van Baerle over het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk. Volgens een algemeen aangenomen omschrijving bestaat een volk uit mensen die een onderlinge lotsverbondenheid voelen op grond van een gedeelde geschiedenis en cultuur. Bovendien beschouwen zij een specifiek territorium als het hunne, hun "vaderland". Bij elkaar geeft dit de leden van zo'n volk een gezamenlijke identiteit. In de meeste gevallen komen daar nog een gezamenlijke taal en een stelsel van normen en waaarden bij. Heel soms is dit niet het geval. Zo kennen de Zwitsers een grote onderlinge lotsverbondenheid maar geen gezamenlijke taal. Wél koesteren alle volkeren een eigen vlag die het symbool is van de gezamenlijkheid.

In het Europa van de negentiende eeuw zijn mensen zich steeds vaker als lid van een specifiek volk gaan definiëren. Dat was nog tot daaraan toe maar zij voegden er een gedachte bij: alle volkeren hadden recht op zelfbeschikking en die kon alleen maar beleefd worden in een eigen staat. Dit heeft noodlottige gevolgen gehad want in de praktijk kenden de meeste Europese volkeren wel een kerngebied waar zij hun stempel op drukten maar voor het overige woonden zij volstrekt door elkaar. Het was onmogelijk om nationale staten te vormen zonder etnische zuiveringen of onderdrukking van minderheden. Voor zover etnische homogeniteit bestaat, is die maar al te vaak afgedwongen met geweld, grootschalige verdrijvingen en onderdrukking van ongewenste talen en gewoontes. Met name Oost-Europa is daardoor in de eerste helft van de vorige eeuw bloedland geworden. 

Het racisme van de PVV berust op de gedachte dat alleen autochtonen die van huis uit Nederlands spreken en leven naar de normen en waarden die op ons territorium vanouds zijn gegroeid, recht hebben op gelijkwaardigheid. Je kunt wel tot de natiestaat toetreden maar dan moet je je oorspronkelijke identiteit afzweren.

Wie uit wandelen gaat in een grote Europese stad merkt dat van nationale homogeniteit al lang geen sprake meer is. De volkeren wonen weer net zo door elkaar als voor de grote etnische zuiveringen van de twintigste eeuw. Het is niet zo'n tof idee die in onze tijd te herhalen.

Zulke gedachten roept Raymond de Roon op als hij de Palestijnen een nepvolk noemt. Ondertussen zijn de Palestijnen en de Israëli wel degelijk volkeren want zij beantwoorden allebei aan de hierboven gegeven algemeen aanvaarde omschrijving.

Eén ding is in dit betoogje buiten beschouwing gebleven: alle volkeren menen dat zij hun bestaan tot heel diep in de geschiedenis kunnen terugvoeren. Dit is onjuist. Mensen hebben op een gegeven moment hun lotsverbondenheid ontdekt en op grond daarvan een geschiedenis verzonnen en een territorium aangewezen dat hun vaderland zou zijn. De Palestijnen zijn niet vanouds een volk. Zij hebben er op een gegeven moment voor gekozen dat te zijn. Hetzelfde geldt voor de Israëli.

En trouwens ook voor de Nederlanders. Laat je niks wijsmaken.

Speciaal voor Raymond de Roon Unter der Admiralsflagge, de mars van de k.u.k Kriegsmarine. Componist: de Tsjech Julius Fucik. De thuishaven van de Habsburgse vloot was de Italiaanstalige stad Triëst. In de top zat de Hongaarse admiraal Miklos Horty, die later nog een nare dictator geworden is. In 1918 is de hele Habsburgse marine in handen gevallen van de geallieerde overwinnaars. De schepen zijn bijna allemaal gesloopt. Zo werden ook  zij slachtoffer van het nationalisme.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens definieer ik de PVV als een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst over politiek en geschiedenis. Nu; volkeren zonder staat.