De Paal van Aboutaleb

Aanvankelijk moesten we nog even wennen aan burgervader Aboutaleb. Het was ook compleet nieuw voor ons: een geheelonthouder als burgemeester. Maar sinds ‘Appie’ onlangs zijn dienstauto uit schoot om hoogstpersoonlijk een winkeldief in de kraag te vatten, kan hij niet meer stuk. Binnenkort wordt hij herbenoemd voor een nieuwe zes jaar.

Toch heeft hij nog een slag te winnen. Want wil je in Rotterdam écht tot het canon der onsterfelijken behoren, moet je uit de volksmond een bijnaam krijgen die beklijft. Bij voorkeur één die je koppelt aan architectuur. Zoals de Koopdoos van Karakus (Markthal), de Scheur van Riek (Beurstaverne), de Kist van Quist (Schouwburg) of De Erectie van Peper (Erasmusbrug). Maar bij Ahmed blijven we maar steken bij Appie. Terwijl we in de hoofdstad der bijnamen wonen! Hoe kunnen we Ab nu eens verankeren met een nieuw stadsicoon? Tijd voor een opsteker. Stadsalternatief nrrrr.: 6!

‘De Paal van Aboutaleb’ Nu het heien in de stad na jaren zo’n beetje is verstomd – alles is praktisch volgebouwd – moeten we maar weer eens wat gaan slopen. Zijn we ook goed in. De keuze is snel gemaakt: De Reus van Rotterdam, oftewel de Euromast. Ooit was het een icoon van een viriele havenstad, tegenwoordig valt die nauwelijks nog op. En een beetje toren heeft maar één functie: langer zijn dan alle anderen. Size matters.

Rotterdam is gewoonweg te klein geschapen voor het huidige tijdsgewricht. In een Saoedische havenstad wordt al een ‘fallus’ van een kilometer gebouwd!

We hebben een ‘geslachtsverlenging’ nodig. Een paal van onaardse afmetingen. Eén waarbij de Toren van Babel in het niet valt. Maar… daarvoor moeten wel alle gelederen zich binnen de stad sluiten. Volgens historici zijn de Piramides van Gizeh niet gebouwd door slaven of betaalde arbeidskracht, maar door families en stammen, in rivaliserende ploegdiensten. Piramidebouwen was een volkssport. Dat moeten wij toch ook kunnen? Ook de oude Maya’s in Midden-Amerika snapten het. Om de 52 jaar stapelden die met hele volksstammen tegelijk een nieuwe laag stenen over een bestaande piramide. Dus als iedere Rotterdammer een steen bijdraagt, staat die hemeltergende paal er zo.

Tegelijkertijd wordt met dit megaproject een ander probleem aangepakt. Er worden hier veel te weinig kinderen geboren. De Rotterdamse populatie stagneert al jaren. Oude beschavingen hadden daar een krachtig afrodisiacum voor: bouwen. Want het was algemeen bekend: vrouwen houden van mannen die bouwen. Vandaar dat de neolithische man met megalieten jongleerde alsof het kastanjes waren. De populatie rees de pan uit!

Hoogste tijd dat wij het ook weer wat hogerop zoeken. Als we onze schouders er onder zetten is dit plan appeltje-eitje. Maar onze burgervader dient zijn bijnaam wel te verdíenen. Hij zal zich er de komende zes jaar echt hard voor moeten maken. Dus stem! En gun Ahmed zijn paal…