De oprukkende allochtonenfobie binnen de PvdA is een zegen

De ideologische strijd – noem het wat mij betreft identiteitscrisis – binnen de PvdA is zichtbaarder dan ooit. Waar de sociaal-democraten jaren geleden nog voorzichtig omgingen met de stem van de trouwe allochtone kiezer, durft het zich vandaag de dag steeds vaker te profileren als een partij die zich niet langer wil laten ‘gijzelen’ door de allochtone achterban. Laten we hopen dat ze de etnische veren blijven afschudden, dan blijft er onvermijdelijk een kale kip achter.

Niet zo lang geleden stapte de Uithoornse burgemeester Dijkshoorn op omdat ze van mening was dat de allochtone achterban zich teveel met het beleid van de sociaaldemocraten zou bemoeien. In Rotterdam-Zuid zouden zich cliëntelistische taferelen afspelen: Turken die lokale politici intimideren. Bij bemoeienissen door allochtonen wordt er gek genoeg altijd met termen als ‘cliëntelisme’ en ‘intimidatie’ gesmeten. Bij autochtone politici hebben ze daar mooiere woorden voor bedacht: belangenbehartiging, vertegenwoordiging en lobbyen.

Afijn.

Ook vorige week kwamen er ‘allochtoonfobische’ geluiden uit Helmond. De PvdA bemant er zes zetels, waarvan er vier worden bezet door politici met een Marokkaanse en Turkse achtergrond. Op zich zou dat voor een partij die roept dat ‘niet je afkomst, maar je toekomst telt’ geen probleem moeten zijn. Maar dit is wat een journalist schreef naar aanleiding van een interview met de Helmondse PvdA-fractievoorzitter:

Wij moeten een afspiegeling vormen van de Helmondse bevolking, en dat doen we nu niet”, zegt fractievoorzitter Jos Boetzkes. Door de verkiezingslijst op een andere manier samen te stellen hoopt het partijbestuur bij de verkiezingen in 2014 tot een evenwichtige nieuwe fractie te komen. Een ‘onafhankelijke’ sollicitatiecommissie zal daarin het voortouw nemen. De problemen voor de partij ontstonden tijdens de verkiezingen in 2010…

Wat de PvdA’er hier zegt is niet mals. Allereerst worden de raadsleden gereduceerd tot hun etniciteit. Impliciet zegt de PvdA-fractievoorzitter dat allochtone politici niet geschikt zijn om de ‘witte’ bevolking te vertegenwoordigen; voor Boetzkes zijn z’n collega in de eerste plaats dus géén volwaardige Nederlanders. Ten tweede zou de partij zelfs onevenwichtig zijn. Labiel. Wankel. Omdat er meer allochtonen dan autochtonen in de partij zitten?

Waar ik ook van in mijn ogen moest wrijven – om te kijken of het er echt stond – is dat de partij met een ‘onafhankelijke’ sollicitatiecommissie het Marokkanenprobleem binnen de fractie gaat bestrijden. Ondemocratie pur sang als je het mij vraagt. Eigenlijk een soort etnische zuivering, mag ik dat zo noemen? Ja dat mag ik.

Dat Boetzkes collega Mohammed Chahim niet zo lang geleden zijn zetel weggaf aan Mirjam vd Pijl, omdat hij vond dat er ook een vrouw in de fractie moest, is de PvdA waarschijnlijk vergeten. En dat Helmond dankzij de PvdA-allochie’s (allochtonen mag ik niet meer zeggen, toch?) meedingt naar de titel ‘Culturele hoofdstad van Europa’, leerlingenvervoer wil vergemakkelijken, buitenproportionele parkeerboetes wil afschaffen, contacten met wijken wil intensiveren – kortom: initiatieven waar alle Helmonders baat bij hebben – is blijkbaar ook niet belangrijk genoeg om voorbij de etniciteit te kijken. Bij de PvdA ben je en blijf je een Marokkaan. Of een Turk. Het liefst louter in de rol van gehoorzaam stemvee.

Bovendien wordt er hier geschetst dat Helmond te kampen heeft met een politieke invasie van allochtonen. Niets is minder waar. Momenteel telt de Helmondse bevolking 25% allochtonen; dat is inclusief de westerse ‘buitenlanders’. De raad telt 37 zetels, waarvan er maar 6 worden bezet door allochtonen. Als we dan toch sec via etnische lijnen gaan duiden, is er met 16% aan biculturele politici juist sprake van een ondervertegenwoordiging van allochtonen in Helmond. En dan heb ik de vijf zetels in het college van B&W nog niet eens meegerekend, want daar zitten zoals wel vaker in exclusieve bestuursclubjes – en dan rond ik af naar boven – nul allochtonen.

Je hoort de PvdA niet zeggen: “Dankzij ons vormt de raad, daar waar de rest van de partijen dat laten afweten, iets meer een afspiegeling van de Helmondse bevolking. Bij ons telt niet je afkomst, maar je toekomst.”

Het omgekeerde is waar. Trots maakt plaats voor schaamte. Een ondervertegenwoordiging wordt niet snel geproblematiseerd, een ‘oververtegenwoordiging’ daarentegen wel.

Boetzkes kampt – zoals veel meer PvdA’ers onder aanvoering van kapitein Lodewijk Asscher – met een allochtonenfobie die de partij in een ideologische spagaat houdt. Het is de angst om in een tijd waarin de multiculturele samenleving als ‘mislukt’ wordt beschouwd gezien te worden als een allochtonenknuffelpartij. Het is een poging om het vertrouwen van de BBB-er (bange blanke burger) weer terug te winnen.

Of het nou gaat over het korten van Nederlandse Marokkanen die in het buitenland een uitkering of kinderbijslag ontvangen, het onderzoeken van Turkse organisaties die banden zouden onderhouden met Turkije, het strafbaar stellen van illegaliteit, het oprekken van het stemrecht of ‘participatiecontractjes’ voor migranten: de toon is sinds het aantreden van Asscher gezet. Allochtonen pesten. En gek genoeg is dat allerminst een probleem. Het opent niet alleen de ogen, maar vooral ook deuren naar nieuwe initiatieven.

De realiteit anno 2013 is dat de tweede en derde generatie migrantenkinderen zich steeds meer bewust zijn van hun rechten en mogelijkheden. Ze kloppen steeds vaker aan de poorten van de macht en eisen een deel van de taart. Ik zie ze overal om me heen, ze zijn kritisch, invloedrijk, trots op hun achtergrond, opgeleid en zelfredzaam. Ze zijn allergisch voor het subsidie-infuus, goed georganiseerd en niet tevreden met een rol aan de zijlijn als stemvee. Ze zijn bereid om zich met de ellebogen een weg door Nederland BV te banen. Ze staan op en breken met de PvdA-traditie die door hun ouders met de paplepel werd ingegoten. Het is een generatie die weliswaar elk jaar traditioneel een schaapje slacht, maar zich er niet meer naar gedraagt.

Die oprukkende ‘allochtonenfobie’ binnen de Partij van de Arbeid is daarom een zegen, het creëert een vacuüm voor nieuwe bewegingen die zich niet schamen voor hun identiteit.

De PvdA is jaren geleden begonnen met het afschudden van de ideologische veren. Als ze nou ook eens doorgaan met het verwijderen van de etnische veren, dan blijft er onvermijdelijk een kale kip achter.

Wat mij betreft kan dat niet snel genoeg gebeuren.

Dit artikel verscheen eerder op Wijblijvenhier.nl

Volg Abdelkarim El-Fassi ook op Twitter