De onverwachte mogelijkheden van Tinder

Ik heb geen datingsapps meer. Ik date helemaal niet meer trouwens. Het is gewoon te veel. Ik kreeg constant FOMO, denkend: wat als die ene ware ertussen zit terwijl ik nu mijn tijd aan het verspillen ben door iemand anders elke ochtend een update te geven over hoe ik heb geslapen, wat ik eet als ontbijt en wat ik die dag ga doen?

Tinder is ook te complex geworden. Vroeger hoefde je alleen maar drie foto’s van jezelf te uploaden: eentje waarop je actief leek, eentje waarop je glamorous was, en eentje waarop het leek alsof je geen make-up op had. Dat was alles.

Nu moet je een compleet AIVD-dossier over jezelf samenstellen. Politieke voorkeuren, spiritualiteit, of je rookt, niet rookt, zelf rookt – maar het haat als de ander rookt, of dat je niet rookt, maar het niet erg vindt als de ander rookt. Kinderen: Heb je ze? Wil je ze? Of had je ze eigenlijk liever niet gewild? Maar eigenlijk zijn het allemaal eisen op basis van wat De Ex níet was: Ik zoek iemand die in alles het tegenovergestelde is van de ramp die mijn leven verwoestte.

En als het daten dan misgaat, zit je weer bij je therapeut. Zoals ik. En ik verwachtte troost. Iets in de trant van: Arme jij, deze sessie is gratis. Maar nee, ze keek me aan en zei: “Misschien moet je eerst met jezelf gaan daten.”

Dat klinkt mooi en logisch, maar ik weet niet eens zeker of ik wel mijn eigen type ben. Qua sterrenbeeld ben ik de perfecte match met mezelf (alleen schorpioenen snappen schorpioenen) maar de kans op ghosting is net iets te groot. En dan bedoel ik het hardcore ghosten: alsof ik in een getuigenbeschermingsprogramma ben beland. Geen afscheid, geen uitleg, gewoon verdwenen. Dat kan ik mezelf niet aandoen.

Ik zit dus niet meer op Tinder, of andere datingapps en tot ik mezelf die tweede date gun met mezelf, ga ik ook niet meer daten.

Toch zie ik de enorm grote potentie van Tinder, namelijk als opsporingstool voor vermiste vrouwen. De mannen op Tinder zijn namelijk de Sherlock Holmes van de datingscene. Ze halen alles uit de kast voor een match, ontdekken razendsnel je echte naam, googlen tot in de krochten van internet, vinden je LinkedIn en hebben binnen no-time een volledig opsporingsdossier van je samengesteld.

Tinder is daarom het ultieme hulpmiddel om vermiste vrouwen op te sporen:  “Amber, 28 jaar, 1.74 meter, Amsterdam. Laatst gezien bij de Ikea in Amsterdam.” Als een man op Tinder dat ziet, dan denkt hij: “Oh, zij is knap, deelt mijn interesses, is in de buurt en wordt vermist?! Ik weet zeker dat hij Amber binnen een paar uur terugvindt.

Misschien mis ik iets tijdens mijn dating-interbellum, misschien ook niet. Eén ding weet ik zeker: ik wil alleen nog maar wat echt is. Echte mensen, echte gesprekken, en wie weet, over een tijd misschien zelfs wel een man met een echte vis.

cc-foto: Duncan Cumming