De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
De ontluisterende werkelijkheid achter Bol.com
•
2112 keer bekeken
• 
Journalist Jeroen van Bergeijk, die eerder al faam verwierf door te onthullen hoe het is om te werken voor internationaal taxibedrijf Uber (spoiler: niet fijn), is undercover gaan werken in een distributiecentrum van internetwarenhuis Bol.com. Hij wilde weten hoe het er daar aan toe gaat nadat een collega-journalist de mensonterende praktijken bij Amazon onthulde. Werknemers die ziek worden, krijgen daar een boete, om maar een voorbeeld te noemen.
Over de werkomstandigheden in distributiecentra waar veelal buitenlandse arbeiders dag en nacht doorwerken is weinig bekend. Terwijl Nederland koploper is in dit soort werk. Nergens in Noordwest-Europa zijn zoveel van die centra als in Nederland, bijna tweeduizend.
In de Volkskrant doet hij verslag van zijn ervaringen bij Bol in Waalwijk. Hij begint op de afdeling Retouren waar zoals de naam al aangeeft de geretourneerde spullen worden gecheckt. Dat blijkt smerig werk:
"Babyvoeding is berucht. Teruggestuurde glazen potjes Olvarit sneuvelen vaak tijdens het transport. ‘Tegen de tijd dat die troep hier is gearriveerd… O man! In de zomer? Dan kruipen de maden eruit’, zegt Bruno. ‘Wolken fruitvliegjes. Echt, dan ga je over je nek. En je mag die zooi niet wegkieperen. Je moet de hele eruit vissen, want die moeten naar een opkoper.’ Een andere collega draagt consequent handschoentjes. ‘Op een gegeven moment kreeg ik overal uitslag. Van die grote rode vlekken. Het smerigste dat ik heb meegemaakt? Een poezenmand waar de vlooien uitsprongen.’"
Het dienstrooster is gekmakend. Werknemers, allemaal uitzendkrachten, krijgen pas laat te horen hoe hun rooster er voor de komende week uitziet. Soms kunnen ze maar twee dagen werken, andere keren worden verlofdagen op het laatste moment ingetrokken:
"Ik spreek tegenover collega’s in de kantine regelmatig mijn verbazing uit over deze willekeur. De Nederlandse collega’s reageren dan gelaten: ze zijn er al aan gewend. Vooral mensen met kinderen moeten zich soms in de raarste bochten wringen om zich aan de steeds wisselende tijden aan te passen. Een jonge vrouw in een strakke leren broek vertelt dat ze de afgelopen week ’s ochtends om half vier is opgestaan om haar dochtertje naar haar moeder te brengen om vervolgens om zeven uur op haar werk te kunnen zijn."
Op de afdeling Retouren blijken de arbeidsomstandigheden verder niet slecht. Van Bergeijk denkt dat het er mee te maken heeft dat er voornamelijk Nederlandse arbeiders werken. Alles verandert als hij op eigen verzoek op een andere afdeling gaat werken: Picking. Op die afdeling rennen buitenlandse werknemers de hele dag door het magazijn om producten uit bestellingsorders te verzamelen. Zo’n 25 à 30 kilometer per dag leggen ze af. Ook met zaken als kattenbakgrind in zakken van 27 kilo.
"Ik vraag Miguel wat hij van zijn werk vindt.‘Je voelt je soms een robot’, zegt hij. En dat is de spijker op zijn kop. Tot robots daadwerkelijk het werk van de orderpickers zullen overnemen – en er zijn al distributiecentra waar het pickingproces grotendeels is geautomatiseerd – is alles hier erop gericht dat jij je als een robot gaat gedragen: zo efficiënt mogelijk van A naar B bewegen met zo veel mogelijk producten. En vooral niet nadenken…"