De Oekraïense president Zelensky steunt in Israël de agressie die hij in eigen land bestrijdt

De recente verwoestende aanval van Rusland op Oekraïne dient krachtig veroordeeld te worden. Oekraïners komen in grote aantallen om, worden op de vlucht gedreven en zien hun materiële bezittingen verwoest worden. Een grof schandaal – net als de dood en het verderf dat Israël periodiek in de Strook van Gaza zaait, maar waarvoor velen in het Westen weg blijven kijken. 

Eerst en vooral is de Russische autocraat Vladimir Poetin verantwoordelijk voor de catastrofe. Als een van de weinige Westerse intellectuelen wijst de prominente Amerikaanse politicoloog John Mearsheimer er echter op dat het Westen medeverantwoordelijk is voor de escalatie. Een belangwekkend dissident geluid in tijden van sterk eenzijdige berichtgeving in de Westerse media over de achtergronden van het conflict. 

Mearsheimer analyseert ‘Ukraine’ vanuit een geopolitiek analyse-model gekenmerkt door een balance of power-politiek tussen grootmachten. Volgens hem hebben kleine staten serieus rekening te houden met de regels van het spel tussen de grootmachten – anders dreigt verwoesting, zoals het geval van Oekraïne aantoont. Het Westen heeft die balance of power-politiek ondergraven door na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 voormalige Oostbloklanden via toetreding tot NAVO en EU in zijn invloedsfeer te trekken – en zo die van Rusland (verder) te verzwakken. Men hoeft geen adept van het ‘realistische’ geopolitieke analyse-model van Mearsheimer te zijn om de juistheid van wat hij inzake ‘Oekraïne’ stelt, te onderschrijven. Het rechtvaardigt de verwoestende aanval van Rusland op Oekraïne nog altijd geenszins.   

Veel Palestijnen zijn van slag geraakt vanwege de dubbele maatstaven die het Westen ten aanzien van Rusland en Israël hanteert. Nog geen jaar geleden is de Strook van Gaza voor de zoveelste keer door Israëlisch militair geweld platgebombardeerd: de beelden van grootschalige verwoestingen door de Russische strijdkrachten in Charkov, Mariupol en elders doen daarbij niet onder voor die van de Israëlische strijdkrachten in de Strook van Gaza (met dien verstande dat de inwoners van Gaza het oorlogsgeweld niet konden ontvluchten vanwege de algehele Israëlisch-Egyptische blokkade). In het geval van de Palestijnse slachtoffers bleven van de kant van het Westen protesten uit – laat staan maatregelen om de apartheidsstaat Israël (aldus prominente Palestijnse, joods-Israëlische en internationale mensenrechtenorganisaties) voor zijn onderdrukking en systematische onteigening van de Palestijnen aan te pakken. Er waren zelfs geen steunbetuigingen met de slachtoffers. Dat stemt Palestijnen bitter.

Het werd er allemaal niet beter op door de uitspraken die de Oekraïense president Volodymyr Zelensky de achterliggende weken via de media over Israël heeft gedaan. Dat een president in het nauw gedreven zoveel mogelijk internationale steun probeert te verwerven en daarbij niet altijd even zorgvuldig opereert, kan hem nauwelijks aangerekend worden. Maar diens blinde identificatie met de apartheidsstaat Israël wèl en dit roept veel vragen op. Vrijheid voor zichzelf maar niet voor de ander? Zelensky is duidelijk niet van het politiek-inhoudelijke kaliber van Nelson Mandela.

Lang voordat het conflict met Rusland escaleerde, heeft Zelensky Israël herhaaldelijk geprezen als een model voor zijn land. Dat ging zover dat, met actieve steun van de president, Oekraïne het lidmaatschap van het VN-Commissie inzake de Uitoefening van de Onvervreemdbare Rechten van het Palestijnse Volk introk.

Toen Israël in mei 2021 Palestijnen op grote schaal in de Strook van Gaza bombardeerde en Palestijnen doodde, schilderde Zelensky Israël af als slachtoffer van Palestijnen en niet als de roofzuchtige vestigings-koloniale apartheidsstaat – die Oekraïens-joods-zionistische kolonisten overigens mee hebben helpen oprichten (oud-premier Golda Me’ir was een van de bekendste van hen).

Op 20 maart jl. sprak Zelensky per videoconferentie vanuit Kiev de leden van de Knesset toe. Hij begon zijn toespraak met erop te wijzen dat het lot en de geschiedenis van Oekraïne en Israël ‘met elkaar verweven’ waren. ‘Ik hoef u er niet van te overtuigen hoezeer onze verhalen met elkaar verweven zijn. Verhalen van Oekraïners en Joden. In het verleden, en nu, in deze verschrikkelijke tijd [tijdens de nazi-bezetting is de omvangrijke joodse bevolkingsgroep van Oekraïne grotendeels uitgemoord; RS.]. Wij leven in verschillende landen en in totaal verschillende omstandigheden. Maar de dreiging is dezelfde: voor ons en voor u – de totale vernietiging van het volk, de staat, de cultuur. En zelfs van de namen: Oekraïne, Israël,’ aldus Zelensky. 

Is de ‘totale vernietiging’ van Israël aanstaande ? Wat een nonsens.

Tegenover verslaggevers wees hij er bij een andere gelegenheid op dat de Oekraïense samenleving ook na de beëindiging van het conflict met Rusland zich onverminderd in een staat van beleg zal bevinden. In eenzelfde situatie als Israël: twee landen met verschrikkelijke buren die ‘ons dood willen zien’.

Het naoorlogs Oekraïne moet daarom een ‘groot Israel’ worden, zij het met een eigen gezicht. ‘Wij zullen niet vreemd opkijken wanneer [net als in Israël] militairen of leden van de Nationale Garde in bioscopen en supermarkten de boel in de gaten houden en dat burgers zich bewapenen. Ik ben ervan overtuigd dat veiligheid de komende tien jaar ook voor ons de belangrijkste kwestie zal zijn,’ aldus Zelensky.

Bij dit alles onttrekt de onderdrukking en de voortgaande onteigening door Israël van de Palestijnen zich kennelijk geheel aan Zelensky’s blikveld. Voor Palestijnen een reden voor meer bitterheid wanneer het om ‘Oekraïne’ gaat. 

cc-foto: Israel Ministry of Foreign Affairs