De nieuwe vijftiger jaren zijn begonnen

Als men u vraagt: “Wat uw achtergrond is?”, dan doet u er verstandig aan die vraag in letterlijke zin te nemen en zodanig te beantwoorden. Dat is dus de schrootjeswand van de koffiebar waar u beiden gezeten bent of dat toevallige, gekke behangetje thuis. Een geintje is gauw gemaakt en het zal u behoeden voor een oneindige discussie. Sowieso is het bijzonder onverstandig uw daadwerkelijke politieke, dan wel economisch profijtelijke achtergrond weg te geven. Wij zijn namelijk weer een stukje teruggevallen in de tijd waar stand/status/afkomst en religie weer een belangrijke rol spelen in het maatschappelijk debat. Personen én hun woorden liggen op de meest scherp afgestelde goudschaaltjes. En dat is opmerkelijk in een tijdsgewricht waar zogenaamd ‘iedereen zichzelf mag zijn’.

Grootste verschil met de sixties, waarin deze vrijheid als geen ander bevochten is, is het feit dat het wél mag maar… met de politiek correcte stem van vandaag. Zelfs ‘het denken aan’ is inmiddels gelijkgesteld aan ‘het lucht geven aan’ en een nieuw soort sociale censuur lijkt de norm. Men is inmiddels zo vrij in zijn denken dat het dwingend wordt. Wees wie je écht bent, blijf bij jezelf maar houd het ook vooral voor jezelf! Dat doet weer eens denken aan cabaretier Fons jansen die destijds opmerkte “Gewoon jezelf zijn. Gek hè, mij lukt dat niet, Naarmate ik meer mezelf ben word ik steeds minder gewoon”. Een volstrekt logische gevolgtrekking die het heden ten dage niet echt meer doet. Humor en ironie zijn namelijk eveneens vormen die uit den boze zijn.

U dient zich zodanig te confirmeren aan de vrije geest van gender, geloof et cetera, dat het welhaast onmogelijk is je een wenselijke vorm aan te meten, althans verenigbaar met allen en onomstotelijk on-aanstootgevend. Een malle paradox waaraan natuurlijk geen redelijk denkend mens kan voldoen tenzij hij/zij/het bereid is zich in de pijnlijkste kronkels te wenden en keren.    

De nieuwe vijftiger jaren zijn begonnen of misschien zelfs nog een antieker tijdsgewricht. Victoriaanse tijden waarin knellende preutsheid, moraal en ethiek van de heersende elite gold. Knechting, knevelen, het lijken begrippen uit de donkere wereld van SM en bondage maar gaan feitelijk op voor het hedendaagse. Hoe meer vrijheid, hoe minder de mens dit lijkt aan te kunnen. Het lijkt er sterk op, en dat is gek na de bevrijdende zestiger jaren.

De vrolijke hippie van toen zal vandaag de dag op zijn tong bijten. Verworvenheden van die tijd duiden het volstrekt doorgeschoten alles-moet-kunnen-mits…van nu. In een democratisch bestel is maar één mits. Demos=volk, Kratie=heerschappij. De wil van het volk dus. Waarom dan al dat gesteggel over andere geluiden? Ruim baan voor de polemiek. Verenging en vernauwing is slecht voor de bloedsomloop van het vrije brein. Open die fontanel en laat vloeien die vrije geluiden. Geef het tegengeluid een podium en laat dat onwelgevallig geluid zichzelf de hoek in lullen zodat het zichzelf ontwapent.                                             

Zomaar een pleidooi voor de herwaardering van onze zwaarbevochten democratie dus.