De Nationale Onderwijsprogramma verkenners!

Het Nationaal Programma Onderwijs (steunprogramma voor herstel en perspectief) is de afgelopen weken trending geweest binnen de wereld van het onderwijs. Tenminste, totdat er ander heftig nieuws was. Dat had te maken met een opvallend goed leesbare ‘notitie’ van een van de verkenners, die aan haar tas hing. Een notitie waar de honden geen brood van lustten. Dat sloeg in als een bom. Weer een deuk in het al in aanzien gedaalde pluche van onze volksvertegenwoordigers. Is Nederland dan toch die duistere ‘maffia’-natie waar alles al bepaald is en wij, het volk, worden geanimeerd door de door ons ‘gekozen’ volksvertegenwoordigers? Het begint er steeds meer op te lijken.

Waarom schrijf ik hierover terwijl ik begon met Nationaal Programma Onderwijs? Een grote geste is er vanuit Den Haag gemaakt richting het onderwijsveld. €8,5 miljard krijgen we cadeau. Allemaal om de opgelopen achterstanden en emotionele schade te repareren. In een brief van 13 kantjes en een bijlage van 26 bladzijden, nemen onze ministers van Onderwijs ons mee in hun beelden richting ‘herstel’. We krijgen hiervoor 2 jaar de tijd. Werken vanuit ‘hoge verwachtingen’ is wat het onderwijsveld gewend is, dus let’s go, of…

De brief, de bijlage en de toon ervan. Het doet mijn onderwijshart pijn. Rode draad in het verhaal voor mij is dat het bedacht is vanuit kamertjes die niet toevallig op een school geen plek hebben. Een ver-van-mijn-bed-show waarbij wederom de beroepsgroep onvoldoende is betrokken. Heel mooi, miljarden beschikbaar stellen. Maar niet structureel en dat vraagt dan ook andere denkwijzen en inzet van ideeën ten aanzien van de inzet van de middelen.

Momenteel staan scholen in een survival of the fittest stand. Iedere dag hebben zij te maken met het naar huis sturen van groepen vanwege positieve tests. Vervolgens schakelen ze weer over op thuisonderwijs. Dan weer moet er contact gezocht worden met een GGD vanwege een net iets andere context. En dan noem ik nog niet het contact hierin met ouders, teamleden informeren, brieven versturen, allemaal en alleen maar corona gerelateerd. Het zijn gespannen situaties waarin iedereen handelt naar eer en geweten.

Dat er extra geld beschikbaar komt voor het onderwijs is niet meer dan terecht. Investeren in onderwijs is de allerbeste investering die je kunt doen als je de uitdagingen waar we voor staan bekijkt. Onze jeugd is en blijft namelijk onze toekomst. Zij verdienen het om goed uit deze crisis te komen. En met goed bedoel ik: een toekomst waarbij zij onderwijs kunnen volgen dat inzoomt op duurzaamheid, optimisme en vertrouwen!

En dan kom ik nu uit bij de verkenners. Hoe mooi had het geweest als er, voordat de miljarden (incidenteel) ‘beschikbaar’ kwamen, gewerkt was met Nationale verkenners? Verkenners die de beroepsgroep en het onderwijsspeelveld echt kennen, of de beroepsgroep zijn. Zij, die hun oren te luister leggen in dat veld. Vanuit wederkerigheid en diep respect. Om te luisteren naar wat er echt speelt. Om te horen wat er al goed gaat. En, om te horen naar wat er echt nodig is. Maar vooral om te concluderen dat de beroepsgroep heel goed weet wat er nodig is. Dat het maatwerk is waarbij ‘vertrouwen in’ het allerbelangrijkste is.

Wellicht had een van de verkenners dan ook een notitie met deze woorden ‘per ongeluk’ in beeld kunnen brengen en hadden we stappen gemaakt in plaats van irritatie op te roepen.