De moord op violiste Deniz Poyraz

Wat vind ik het verschrikkelijk, onmenselijk, barbaars, walgelijk wat er met jou is gebeurd. Je had nog moeten genieten van je leven, samen met je vrienden of vriendinnen, familie, muziek. Je had nog plannen kunnen maken over je toekomst – of had je die al gemaakt –, plannen over studies, over je carrière, over je vakantieplekken, over je hobby’s en zeer waarschijnlijk ook over jouw muzikale carrière. Misschien droomde je er ook van met jouw viool in volle zalen van Istanbul, Amed en Izmir te spelen voor jouw publiek, net als alle andere violisten.

Tot gisteren kende ik je niet. Tot dat de Turkse fascist, terrorist, Koerdenhater Onur Gencer jou kwam vermoorden. Je was aan het eten en misschien had je op dat moment pauze of zat je te dromen over volle zalen met jouw fans. Of mischien zat je te denken aan jouw zieke moeder. Wat je natuurlijk niet wist was dat terrorist Onur Gencer op weg ging naar het provinciegebouw van de Democratische Volkspartij (HDP) in de Egeïsche provincie İzmir. Waar je werkte om voor jouw zieke moeder te zorgen. Zijn plan was alle aanwezigen te vermoorden maar op het moment dat hij arriveerde was je alleen daar en toen heeft hij zijn wapen op jou gericht en vermoord. Want voor zulke fascisten en Koerdenhaters is zelf een Koerd vermoorden al voldoende om blij van te worden.

En wie gaat er nu op jouw viool spelen? En wie gaat er nu dromen van volle zalen in Amed, Istanbul, Izmir? En welke vingers gaan nu de snaren van jouw viool masseren? Hij heeft niet alleen jou, maar ook je viool vermoord. Hij heeft jouw dromen vermoord. Hij heeft je vermoord omdat je van Koerdische afkomst bent. Hij heeft je vermoord omdat jouw vader lid is van HDP. Hij heeft je vermoord omdat je durfde voor jouw Koerdische identiteit te kiezen. Natuurlijk was het geen eenmansactie. Dit was een georganiseerde, terroristische aanslag op jou en alle andere Koerden.

Lieve Deniz, mensen zoals jij kiezen voor liefde, vrijheid, muziek en vrede en mensen zoals jouw moordenaar kiezen voor haat en moorden. Je bent niet het eerste slachtoffer van de Turkse fascisten maar hopelijk wel het laatste. Denk maar aan Fırat Hrant Dink, het Bloedbad van Sivas in 1993.

Lieve Deniz, ik hoop dat je in alle rust kunt slapen, ik hoop dat je wordt omringd door al die mooie sterren. Ik wens jouw familie, vrienden en heel veel sterkte. Inmiddels is jouw moordenaar opgepakt. Ik hoop dat ze hem opsluiten en nooit meer vrijlaten.