De les van Romney: zakenlui zijn waardeloze politici

De post mortems van de Romney campagne zijn razend interessant. Ze laten niet alleen een campagne zien die in zichzelf gekeerd en niet rigoreus was, maar ook één die slecht georganiseerd was.

Belangrijker nog: er was blijkbaar niemand die het lef had de moeilijke vragen te stellen die iedereen scherp houden. Het verklaart waarom de Republikeinen dinsdagochtend echt dachten dat ze gingen winnen. Ze voedden elkaar, klopten elkaar op de rug en hielden zichzelf collectief voor de gek. Zo doen ze dat op Wall Street, toch?

De interessante conclusie is dat ervaring als Bain-investeerder blijkbaar totaal irrelevant is voor het in staat zijn een politieke campagne te organiseren en te runnen. Het doet dan ook ernstig twijfelen of zakelijke ervaring later in het Witte Huis ook maar iets oplevert.

De manier waarop Romney gouverneur Chris Christie van zich vervreemdde in het proces van kiezen voor een vicepresidentskandidaat was veelzeggend. Human resources kwam er niet aan te pas, het was een managementbeslissing. Dat hij vervolgens voor Paul Ryan koos die alleen maar ballast bleek, was een politieke beslissing die aangaf dat de CEO van de campagne weinig inzicht had in wat nodig was voor succes. Later vertoonde Romney zich op het toneel met die andere totale mislukking van een politicus, de ongeneeslijk zelfingenomen blater Donald Trump.

Misschien is dat de historische betekenis van de Romney campagne: zakenlui in de politiek is vragen om problemen.

Dit artikel staat ook op de website van Frans Verhagen