De klassenstrijd kan niet zonder identiteit

Hommeles over de FNV; de vakbond zet zich af tegen politieke partijen  die zich racistisch uitlaten. Er zijn mensen die dat niet OK vinden: ‘politiek hoort niet thuis bij de vakbond en  identiteitspolitiek al helemaal niet ‘, zeggen ze dan. Volgens hen hoort een vereniging die over arbeidsvoorwaarden gaat niet over politiek te praten.

Wat een kolder, ik ben juist blij met dit geluid.

Mijn identiteit? Witte cis-gender man, 40-er, hetero, geen beperking, ongelovig, ‘gewone achternaam’, uit een arbeidersgezin. Doorsnee, eigenlijk. Ik heb werk, een mening en ben niet op m’n mondje gevallen. Makkelijk.

Het mag duidelijk zijn: mijn ‘identiteit’ is meer dan mijn huidskleur, meer dan mijn geslacht, meer dan mijn leeftijd. Het is een optelsom en het verandert met de tijd. En het bepaalt grotendeels mijn kansen. Het werk-gerelateerde netwerk van mijn ouders, bijvoorbeeld, hielp absoluut niet mee om mij aan een baan te krijgen; ik zit echt in een heel andere tak van sport, in een andere klasse. Geen ‘kruiwagentje’ dus.

Als jouw leeftijd er voor zorgt dat je standaard minder loon krijgt maar toch geen korting bij de supermarkt, heb je een probleem. Het is lastig voor jezelf te zorgen zonder fatsoenlijk loon. Het is dan ook logisch dat de  vakbond actie voerde tegen het ‘halfloon’  voor jongeren.

Als jouw achternaam er voor zorgt dat je  kans op werk op voorhand al lager is dan iemand met een strafblad , is het net zo goed tijd voor actie.

Als je eruit geknikkerd wordt omdat je ‘te oud bent’,  moet daar  ook iets aan gedaan worden.

De voorbeelden zijn eindeloos. Tot welke ‘klasse’ je behoort wordt grotendeels bepaald door je identiteit. Wie anders beweert, sluit opzettelijk de ogen voor de effecten van politieke keuzes en bijhorende systemen in onze maatschappij.

Elk onderscheid op basis van geslacht, huidskleur, religie of wat dan ook, moet bestreden worden. Volkomen logisch dat een vakbond dit benoemt en terecht dat ze zich uitspreekt tegen figuren en politieke partijen die ons op die gronden proberen te verdelen of uit te sluiten. Sommige vakbondsleden of buitenstaanders  vinden dat vreemd. Dat is het niet. Waarom ben je überhaupt lid van een vakbond als je stemt  op een partij  die lijnrecht tegenover de grondslag, waarden en werking van diezelfde vakbond staat? Waarom wil je uitsluitende systemen in stand houden?

‘Identiteit’ verdient onze aandacht in de klassenstrijd, het is onderdeel van de systeemkritiek. We staan schouder aan schouder, respecteren de ander en zijn elkaars steun in de rug:  we zijn solidair  met elkaar. Jouw strijd is mijn strijd.

Zo emanciperen we Nederland, zo vallen we de systemen aan en zo krijgen we gelijke kansen voor iedereen. En pas als dat behaald is, kunnen we het enkel over arbeidsvoorwaarden gaan hebben.

Tot dan: meer aandacht voor identiteit graag, de klassenstrijd kan niet zonder!