De huisarts als lucratief winstobject voor zorginvesteerders

In dat gat springen investeerders voor wie het business- en verdienmodel van een huisartsenpraktijk zeer lucratief kan zijn. Als zij een vrijkomende praktijk overnemen en de praktijk laten draaien op een bestand van ingehuurde waarnemers/artsen die bewust gekozen hebben om uitsluitend als medewerker in loondienst of als zzp’er hun werkzaamheden te verrichten. Veelal zonder de behoeft om een vaste binding te willen hebben met de patiëntengroep in de overgenomen praktijk. Waarbij het vertrouwde contact tussen een bekende vaste huisarts en de patient volledig verdwijnt en de patient afwisselend geholpen wordt door een of andere tijdelijke waarnemer die toevallig is ingeroosterd.

Zorg is steeds vaker verworden tot een plat businessmodel. Met in de huisartsenpraktijk zelfs een excellent verdienmodel als je het oorspronkelijke businessmodel van inhoudelijk goede zorg flink uitkleedt en minimaliseert. Door alleen het absolute minimum aan zorg nog te verlenen en de praktijk vooral als een efficiënte productie-unit te beschouwen. Waarbij de patient nog slechts een productitem is waaraan je mooie prijskaartjes kunt hangen. Van een persoonlijke vertrouwensband tussen arts en patient die jouw gezondheidsgeschiedenis door en door kent is in die opzet geen sprake meer. 

Een leek kan op een papiertje de winst op voorhand al uitrekenen als de volgende financiële data worden gebruikt. Per patiënt per kwartaal ontvangt de huisartspraktijk aan inschrijfgeld, afhankelijk van de leeftijd van de patient, een bedrag van 17 tot 47 euro als vaste inkomsten. Daar bovenop komt dan nog een bedrag per consult. Voor een huisarts die zelf de praktijk exploiteert en vaak hele lange werkweken draait inclusief nacht/weekend diensten bij de Doktersdiensten, is dat een acceptabele vergoeding. Maar zeker niet exceptioneel hoog. Als dat wordt vergeleken met andere beroepen waarvoor een vergelijkbare wetenschappelijke opleiding vereist is.  

Patiënten van door investeerders overgenomen praktijken klagen steen en been over de bereikbaarheid van deze praktijken en de kwaliteit van zorg. Waarbij soms alleen spoedzorg kan worden geboden onder het mom dat vanwege het tekort aan huisartsen in dienstverband, de reguliere zorg soms gewoon niet geboden kan worden. De Inspectie is al bezig deze klachten te onderzoeken. Maar ingrijpen in dit systeem zal met de huidige wet- en regelgeving best moeilijk zijn. Ik vind dat linksom of rechtsom door de overheid en zorgverzekeraars snel een halt aan dit soort bizarre praktijken en marktwerking in de zorg moet worden toegeroepen. 

Eerstelijns gezondheidszorg mag niet worden overgenomen door commerciële investeerders die met een slimme opzet van verschillende besloten vennootschappen (bv’s) de kwaliteit van zorg, de veiligheid en toegankelijkheid van deze basiszorg letterlijk ondermijnen door voor zorg bestemd geld via geslepen constructies over te kunnen hevelen naar hun privé. Ten koste van de patiënten.

Exceptioneel commercieel kunnen verdienen aan zieke mensen in de eerstelijns huisartsenzorg zou ieder beschaafd en fatsoenlijk kabinet allang verboden moeten hebben. Die zorg als basiszorg moet een 100 procent publieke taak zijn. Hoeveel geld daar ook mee gemoeid zal zijn.

cc-foto: Carolien Coenen