De houding van het kabinet ten opzichte van Israël is in strijd met de Nederlandse Grondwet

In Nederland functioneert, in tegenstelling tot wat sommigen beweren, het rechtssysteem goed. Het biedt de mogelijkheid om overheidsbeslissingen aan te vechten, en hoewel dit proces soms stroef kan verlopen, is de intentie helder: de staat moet zich, net als haar burgers, aan de (grond)wet houden. In juristentaal wordt dit ook wel de Rule of Law genoemd. Met andere woorden: je kan enkel spreken van een rechtsstaat als de staat zelf ook op het beklaagdenbankje verschijnt als het de wet overtreedt.

Nu ligt dat in Nederland wat ingewikkelder omdat wetten die zijn aangenomen door de regering en de Staten-Generaal tezamen niet aan de Grondwet getoetst mogen worden door de rechter. Dit geldt ook voor beslissingen die de Nederlandse regering neemt op buitenlands gebied.

Dat betekent niet dat de Nederlandse regering zich niet aan de Grondwet moet houden, enkel dat zij niet voor een nationale rechter ter verantwoording kan worden geroepen als het om deze kwesties gaat. Omdat ik juridisch geen stappen kan ondernemen tegen het buitenlandse beleid van onze regering roep ik de Nederlandse regering naar een ander beklaagdenbankje.

Het beklaagdenbankje is in dit geval spreekwoordelijk, maar desondanks hopelijk niet minder effectief. Want ondanks dat de Nederlandse regering intern goed voor haar burgers zorgt, is er een grote juridische blinde vlek onder onze nationale bestuurders in Den Haag. Deze blinde vlek is het internationale recht. Meer specifiek het internationale recht ten opzichte van de Israëlische bezetter.

Ik gebruik bewust het woord bezetter omdat volgens het internationaal recht Israël onomstotelijk land bezet en annexeert. Toch gebruiken de vertegenwoordigers van onze politieke uitvoeringsmacht op een enkeling na zelden tot nooit het woord bezetting of annexatie. Sterker nog: onze regering steunt actief deze bezetting.

In artikel 90 van onze Grondwet staat dat de regering de ontwikkeling van de internationale rechtsorde bevordert. Een sterke internationale rechtsorde is nodig voor een rechtvaardige, vreedzame en welvarende wereld. De Nederlandse regering gaat echter nauwe economische, politieke, culturele en militaire banden aan met een internationaal erkende bezetter, die steeds meer illegaal land annexeert.

In plaats van met daden de bezetting te bestrijden wordt de bezetting en daarmee de schending van de internationale rechtsorde ondersteunt door de Nederlandse regering. Dit terwijl het internationale recht juist vereist dat bezetting en annexaties worden beëindigd. De Nederlandse regering doet als het om deze specifieke kwestie gaat precies het tegenovergestelde van wat het internationale recht gebiedt te doen.

De Nederlandse regering schendt daarmee artikel 90 van de Grondwet.