De Haagse PvdA show: vooral leuk voor de PVV

Van de Haagse show van de PvdA die nu al meer dan een jaar draait zal Asscher niet vrolijk zijn geworden.

Afgelopen zondag solliciteerde Lodewijk Asscher, wethouder in Amsterdam, bij Buitenhof min of meer openlijk naar het leiderschap van de PvdA. Zijn kernkreet blijkt te zijn “Show, don’t tell”. Laat maar zien wat je gedaan hebt voor de burger, maar hang geen praatjes op. Hij vertelde dat hij zelf het basisonderwijs in Amsterdam flink verbeterd heeft. Ik kreeg er, eerlijk waar, tranen van in de ogen. Ik zag tientallen allochtone Amsterdamse kindertjes voor me die het, dankzij Asscher, nu beter gaan doen in hun latere leven. Tenminste, als het sociale klimaat in de ‘Vogelaarwijken’ waar die kindertjes meestal wonen het positieve effect van het betere onderwijs niet tegenwerkt. Over het Amsterdamse wijkenbeleid zei Asscher niets. Misschien moeten we toch nog maar even afwachten of zijn beleid echt zo goed uitpakt voor allochtone kinderen. 

Het enige wat hij zei over Haagse sociaal-democraten is dat ze te bang zijn voor peilingen. Het zou natuurlijk interessant zijn geweest als Asscher iets meer gezegd had over de Haagse ‘show’ van de PvdA, maar helaas daar kwam het niet van. Hij werd er ook niet toe uitgedaagd door zijn interviewer, Clairy Polak. Zal ik het dan maar even voor hem doen op twee belangrijke onderwerpen van het afgelopen jaar.

Ten eerste de eurocrisis. Wat de PvdA voornamelijk gedaan heeft de afgelopen anderhalf jaar is de regering slaafs volgen (die weer slaafs Merkozy volgde) in het overeind houden van het dode paard in Europa, de euro. Op geen enkel moment heeft de PvdA zich serieus afgevraagd of het niet beter zou zijn een andere route te kiezen dan het met veel belastinggeld overeind houden van een munt waarvan de meeste mensen (behalve inderdaad veel, zo niet de meeste economen) toch wel inzien dat die op enig moment zal moeten breken. Voor de coalitie VVD/CDA was de steun van de PvdA handig, want dan hoefde de regering niet de rol van spelbreker in de eurozone te spelen. Voor de PVV was de eurosteun van de PvdA nog handiger, want die partij kon gewoon zijn eurofobie blijven uitdragen zonder uit de gedoogrol te hoeven vallen.

Ten tweede het pensioenakkoord. Dit pensioenakkoord is zo ongeveer het meest asociale document waar de vakcentrale ooit zijn/haar handtekening onder heeft gezet. In dat pensioenakkoord wordt de pensioenleeftijd verhoogd en worden de pensioenrechten onzeker gemaakt. De rijkeren, laten we zeggen de toekomstige types Wim Kok of Wouter Bos, worden door deze ingrepen nauwelijks geraakt, maar de laagst betaalden draaien het meest voor de kosten van de ingrepen op. In de Tweede Kamer eiste de PvdA dat het voor de laagst betaalden mogelijk moet zijn eerder met pensioen te gaan tegen een gering verlies van de AOW-uitkering. Minister Kamp van sociale zaken zegde dat inderdaad toe, maar helaas had de woordvoerder van de PvdA niet door dat haar een oor werd aangenaaid door de minister. Opnieuw had de coalitie VVD/CDA alle baat bij de steun van de PvdA, want dan kon de regering er prat op gaan het pensioenstelsel toekomstbestendig gemaakt te hebben. Voor de PVV was het (alweer) nog handiger, want Wilders c.s. hoefde zich dankzij de PvdA niet aan het pensioenakkoord te binden en kon zich profileren als de partij die zich sterk blijft maken voor de rechten van de gepensioneerde Henk en Ingrid.

De Haagse PvdA heeft een dode euro en een asociaal pensioenakkoord gesteund, maar heeft daar niets voor terug gekregen. Over de PvdA show in de Tweede Kamer kun je maar beter niet te veel vertellen, tenzij je PVV-fan bent. Ik kan niet wachten tot Lodewijk Asscher Job Cohen opvolgt.

Lees meer op Joop.nl: Asscher wil PvdA ‘elektroshock’ geven