De geest moet waaien

Pinksteren viert de geest. Strakke wetten zijn mooi, maar mooier nog is de geest van de wet. Vind ik. De zorg voor elkaars gezondheid, dat is in Arnhem de geest waar onze coronaregels van doordrenkt zijn. Met Pinksteren zijn het bij ons de kerken die grote offers brengen. Zij vieren hun geboortedag. Dicht.

Als jongen maakte ik de geboorte van de kerk mee in de schoolklas. Wij hingen aan de lippen van onze leraar godsdienst Halbesma als hij vertelde over de Heilige Geest die neerdaalde. Plotseling spraken de discipelen begeesterd alle talen van alle bezoekers uit de hele wereld in Jeruzalem. Boven hun hoofd waren vurige tongen te zien, een heel ander beeld dan de gestaakte Toren van Babel die als schoolplaat aan de muur hing. De kerkse Pinksterfeesten zijn uitbundig, met veel muziek en gezang; grote koren, organisten en andere muzikanten oefenen al werken lang het Veni Creator Spiritus van J.S. Bach. Nu niet.

Arnhemse kerkleden kregen dit weekend een wenskaartje: ‘gezegende pinkstertijd’. Ook de bewoners van de verpleeghuizen en verzorgingshuizen kregen deze handgeschreven wensen, als ik de kerken goed ken: ‘Dat je je gedragen mag weten door het vuur van de geest van liefde en licht’. Want hier zit ons grote offer, ook voor mij. Hier wonen onze ouders en onze grootouders en onze ooms en tantes die wij zo missen, juist in de levensfase die tijd kostbaar maakt. Het is voor hen dat wij deze hele coronatijd al zo behoedzaam zijn. Wij treuren om heel veel doden. En wij zien af van heel veel samenkomsten, jubilea en andere feestjes die ons bij elkaar brengen als families of vriendenkringen. Voor veel mensen zijn hun familieleden erg genoeg ook nog onbereikbaar achter de gesloten internationale grenzen die allesbehalve de geest van Pinksteren ademen.

Wel is het een troost dat dit alles niet voor niets is. De regels werken. Onze vrijheid blijkt naast de veiligheid als vader, ook nog een moeder te hebben. En zij heet, hebben wij ontdekt: gezondheid. Zonder medicijn blijven wij wel nog beducht voor tweede golven, maar een nieuwe uitbraak kijken wij op dit moment gelukkig niet in de ogen. En morgen krijgen wij heel veel ruimte voor terrassen in Arnhem. Volgend jaar weer Pinkpop en andere festivals. Wij hebben ze nodig. Want, zou de Arnhemse Johnny Van Doorn zeggen, in 1977 al tussen de schuifdeuren van een typisch Arnhems warenhuis: ‘De geest moet waaien’. Hij zou het toen misschien niet bedacht hebben, maar in tijden van nood heet die geest voor nu: zorgen voor elkaar. Met afstand en hygiëne.