De essentie van Moederdag is onjuist en onethisch

Tijdens Moederdag krijgt moeders ontbijt op bed, een zelfgemaakte tekening of een ander knutselwerkje; en op latere leeftijd misschien een bosje bloemen of een bezoekje van haar uit huis wonende kinderen. Er gaan steeds meer stemmen op dat Moederdag voor sommigen pijnlijk is, bijvoorbeeld voor mensen die hun moeder verloren zijn. Dit snap ik, maar mijn kritiek op Moederdag is van fundamentelere aard.

Mensen zetten kinderen op de wereld om hun kinderwens te vervullen (uitzonderingen daargelaten). Met het op de wereld zetten van kinderen, komt de verplichting deze kinderen pakweg de eerste 20 jaar van hun leven te voorzien van eten, drinken, en dak boven het hoofd, liefde en educatie. Uiteraard is dit voor de ouders soms vermoeiend en zwaar, toch zijn vrijwel alle ouders het eens dat het een groot geluk en een groot voorrecht is, kinderen te mogen krijgen en ze te mogen opvoeden.

Het kind heeft in deze relatie zeker wel rechten, zoals recht op goede verzorging, maar geen plichten. Natuurlijk, een kind moet iets leren over respectvol met anderen omgaan, maar naar de ouders heeft het in essentie geen plichten. Het kind is de ouders niks verschuldigd. Kinderen hoeven hun ouders niets te geven, en hoeven hun ouders nergens dankbaar voor te zijn.

Moederdag gaat juist daarover -over dankbaarheid tonen en iets aan je moeder geven- en is daarmee in essentie ethisch onjuist. Van verplicht gekleide asbakken, tot geforceerd gezellig in de tuin werken, tot bezoekjes met kramp in de kaken: het hoeft niet mensen. Je bent je moeder niets verschuldigd. Kortom: laten we Moederdag afschaffen. En Vaderdag ook.