De enige die Nederland dinsdag beschaamde was Baudet met zijn onberaden tweet

Wat hebben Thierry Baudet, Stan Laurel en Oliver Hardy met elkaar gemeen? Je weet wat er gaat gebeuren en dan gebeurt het ook. Het verschil daarentegen is dat met de grootste intellectueel van Nederland nooit iets te lachen valt. Het bewijs van dit alles werd op dinsdagochtend voor de zoveelste keer geleverd. De excuses van de koning in Bogor waren nog maar nauwelijks verklonken of Baudet stuurde de tweet de wereld in dat je wist dat die ging komen:

Even een paar feiten op een rij. Iedereen weet dat die in kringen van de FvD niet populair zijn, feiten, maar toch. Op 17 augustus 1945, twee dagen na de capitulatie van Japan, riepen de voornaamste leiders van de nationalistische beweging in Indonesië, Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid uit. De Nederlandse regering met premier Schermerhorn wenste die niet te erkennen maar bracht toch onderhandelingen tot stand. Deze leidden tot het akkoord van Linggadjati, dat een uitstekende basis vormde voor de staatkundige ontvlechting van beide landen.

In 1946 vonden voor het eerst na de bevrijding verkiezingen plaats. De uitslag was zodanig dat Schermerhorn het veld moest ruimen. Er kwam een rooms rode coalitie aan de macht met als premier de KVP-er Louis Beel, voormalig gemeentesecretaris van Eindhoven. De politieke leider van de KVP, Carl Romme, vond het akkoord van Linggadjati niet acceptabel en wilde het afzwakken. Zo raakte het van tafel. Vervolgens werden buitengewoon consequent alle deskundigen in en buiten de Nederlandse politiek, die daadwerkelijk iets van Indonesië begrepen, ontslagen, genegeerd, op een afstand gehouden en door een belangrijk gedeelte van de goegemeente als halve landverraders beschouwd. Het beleid tegenover Indonesië werd gedomineerd door lieden die niets maar dan ook niets over de zogenaamde gordel van smaragd wisten en hartstochtelijk geloofden in allerlei sprookjes waarmee ons imperialisme in de oost altijd was gerechtvaardigd

Nederland stuurde een leger van 150.000 man zogenaamd om in Indonesië orde op zaken te stellen. De hele wereldopinie, die in de Verenigde Staten en Australië voorop, steunde de Indonesiërs. Dat leger raakte in een guerrillaoorlog met de strijdkrachten van Indonesië verzeild onder commando van de legendarische generaal Soedirman. Er vonden bovendien twee grote offensieven plaats, die in ons land nog steeds worden aangeduid als “politionele acties”. In beide gevallen dwongen de Verenigde Naties, de Verenigde Staten nadrukkelijk incluis, Nederland om bakzeil te halen. De tweede politionele actie vond plaats op het moment dat Beel met zijn bestuurlijke ervaring in Eindhoven dacht als hoge commissaris in Indonesië die vreselijke Soekarno wel eens eventjes mores te kunnen leren. Het ging in de praktijk een stuk ingewikkelder maar in feite heeft Nederland toen vanuit Washington de aanwijzing gekregen om de Indonesische onafhankelijkheid te accepteren. Dat is toen ook gebeurd. Als troostprijs mocht het nog even vasthouden aan westelijk Nieuw Guinea maar ook dat moest aan Indonesië worden overgedragen nadat Bobby Kennedy, broer van de toenmalige Amerikaanse president, in Den Haag was komen vertellen dat Nederland bij een oorlog met Soekarno niet op steun van de Verenigde Staten hoefde te rekenen.

De 150.000 Nederlandse soldaten droegen oude Britse en Canadese uniformen. Ze vochten met vaak versleten wapens uit Engelse dumpvoorraden. Zesduizend van hen keerden niet terug. Het aantal Indonesische slachtoffers van de vrijheidsstrijd wordt geschat op 100.000.

In een zeer uitgebreide studie, De brandende Kampongs van generaal Spoor, heeft de historicus Rémy Limpach omstandig bewezen dat terreur tegen de bevolking door het Nederlandse leger niet incidenteel voorkwam maar een integraal onderdeel was van de oorlogsvoering. Voor de goede orde: Limpach is verbonden aan het Nederlands Instituut voor Militaire Historie ( NHIM ), dat valt onder Het Ministerie van Defensie.

Direct na de onafhankelijkheidsverklaring op 17 augustus 1945 brak er een chaotische periode aan in Indonesië, waarbij nationalistische jeugdbendes terreur uitoefenden tegen alles en iedereen die ze met het voormalige Nederlandse koloniale gezag associeerden. Dat waren voornamelijk Nederlanders uit de interneringskampen, Indo’s of zoals ze zich toen noemden Indo-Europeanen en Chinezen, die in Indonesië altijd de klos zijn als het tot ongeregeldheden komt. Daarbij zijn 15.000 tot 30.000 doden gevallen. Een en ander staat in de Nederlandse geschiedenis bekend als de bersiap-periode. Dit ongeorganiseerde geweld is vooral beëindigd door Britse troepen die op de Indonesische eilanden landden omdat Nederland aanvankelijk nog niet in staat was om eigen soldaten te sturen. Een zeer groot aantal van hen maakte deel uit van het Indian Army. Ze waren afkomstig uit Brits Indië. Ook hun commandanten maakten van het begin af aan duidelijk dat ze wel kwamen om de orde te herstellen maar niet om de Nederlandse koloniale bazen van voor de oorlog weer op hun oude posities terug te brengen. Als bijvoorbeeld in Soerabaja Brits Indische soldaten niet als leeuwen tegen de nationalistische bendes hadden gevochten, was er daar geen Nederlander in leven gebleven.

Tijdens de Nederlands-Indonesische oorlog van 1945 tot 1949 zijn ook door de vrijheidsstrijders de nodige zwarte bladzijdes geschreven. Dit mag Nederland niet verhinderen om de eigen verantwoordelijkheid voor wat daar in die periode geschiedde, eerlijk onder ogen gezien. Aan het “hunnie ook” zijn wij als volwassen natie toch wel ontstegen.

Dát en niets anders heeft de koning deze dinsdag tot uitdrukking gebracht. Hij sprak ongetwijfeld namens zijn volk. De enige die Nederland heeft beschaamd, is de volksvertegenwoordiger Baudet met zijn onberaden tweet. Laten we hopen dat die van onbenul getuigt en niet van kwade wil.

Wie de sfeer uit de periode 1945 tot 1949 in Indonesië wil proeven leze de thriller Parels voor Nadra van ooggetuige Joop van den Broek.

Hier een prachtig essay over de manier waarop de Nederlandse publieke opinie voor de oorlog in Indonesië warm werd gemaakt.

Hier de pdf van een zeer informatieve krant over de periode 1945 1949, gemaakt onder auspiciën van het Ministerie van Defensie.