Ik voel haar angst, maar ook haar vastberadenheid. Deze vrouw heeft al zoveel meegemaakt.
Totaal uit het veld geslagen, woest, machteloos, dat is hoe ik mij voel. Ik hou al geruime tijd het nieuws uit Oekraïne nauwlettend in de gaten en sinds de Russische invasie donderdag kan ik aan niets anders meer denken. Wat een nachtmerrie. Voor de mensen daar, voor hun familie en vrienden elders, maar ook voor de dieren. Wat een machtsvertoon, wat een onrecht. Wat zullen er veel mensen en dieren nodeloos sterven.
Toen ik in Oekraïne was bezocht ik onder andere Sirius, de grootste dierenopvang van het land voor honden en katten in Kiev. Oprichter is Alexandra Mezinova. Ik heb zo’n diep respect voor deze vrouw. Ze is eigenlijk musicus en dirigent maar heeft jaren geleden haar hart verloren aan de dieren.
Op dit moment vangt ze 3400 dieren op. Een bijna uitzichtloze situatie want dat aantal blijft maar groeien maar ze zet met haar team alles op alles om ieder dier te redden en mensen er toe te enthousiasmeren te adopteren en steriliseren. Het werk vindt plaats onder vaak barre omstandigheden. Alexandra heeft een dierenkliniek op het terrein van de opvang gerealiseerd. En ze lobbyt bij politici, legt vast wat ze beloven en hoe ze vervolgens stemmen. Als een politicus tegen een dierenwelzijnsonderwerp stemt, maakt ze de stemming publiek om zo druk uit te oefenen.
Deze dierenbeschermer heeft zo’n diepe indruk op mij gemaakt. Ik kreeg een beker waar ik iedere dag mijn koffie uit drink en inspiratie uit haal om door te gaan ook als het voor de zoveelste keer tegen zit. Maar wat er nu gebeurt… Ik maak mij zo ontzettende zorgen om haar en de dieren, dat ik gisteravond laat contact heb gezocht. Ze vertelde mij het volgende:
“Het is een afschuwelijke situatie hier. We hadden niet verwacht dat Rusland dit zou doen. Het is een bloederige strijd in heel veel steden en ze gebruiken bommen. Ik blijf bij mijn dieren. Ik kan ze niet alleen laten. We hebben nog maar voedsel voor 3 dagen. Op dit moment vliegen er heel veel vliegtuigen naar Kiev en ik kan de bommen horen vallen niet ver van de shelter.”
Ik voel haar angst, maar ook haar vastberadenheid. Deze vrouw heeft al zoveel meegemaakt. Ze vertelt verder dat ze vreselijk moe is. Ze heeft al drie nachten niet geslapen en maakt zich zo ontzettend veel zorgen om haar dieren. Haar zoon wil haar graag meenemen naar een veiligere plek, maar zo zegt ze:
“Als ik mijn dieren achterlaat zullen ze sterven van honger. De dieren hebben geen schuld aan deze situatie maar zijn wel slachtoffer.”
Op haar Facebookpagina roept ze mensen op hun huisdieren mee te nemen als ze vluchten. Breng ze niet naar een shelter. Alles zit vol. En laat ze niet achter als je naar het buitenland gaat: “Blijf mens! Ze zullen sterven zonder jou.”
Vanochtend krijg ik bericht van Alexandra dat Russische tanks Kiev binnenrijden en dat de honden ontzettend veel stress hebben door het gedreun van bombardementen. Ik kan mij niet voorstellen hoe het moet zijn om de verantwoordelijkheid te dragen voor al deze dieren.