De bijbel is niet bedoeld om als bord voor je kop te gebruiken

Zaterdagavond zond Nieuwsuur een indrukwekkend item uit over het uitzichtloze lijden van ongeneeslijk zieke kinderen. Omdat zij wilsonbekwaam zijn, komen zij anders dan demente ouderen niet in aanmerking voor euthanasie.

Er is maar een manier om hun hel op aarde te laten eindigen. Dat is laten versterven, het onthouden van voedsel en vocht totdat de dood erop volgt. Dat mag wel. En het gebeurt ook. In kinderziekenhuizen en verpleeghuizen. Omdat het alternatief – in leven houden – nog gruwelijker is.

Een aantal kinderartsen beseft dat het zo niet langer kan. Daarom hebben zij een zeer uitgebreid onderzoek gedaan naar euthanasie en jonge kinderen. Ze stelden vast dat er in Nederland jaarlijks zo’n zes tot zien gevallen voorkomen, waarbij euthanasie serieus overwogen zou kunnen worden als de wet toestond zulks te doen. In het geval van kinderen zou de beslissing in dat geval door de ouders genomen moeten worden.

Het rapport maakt volstrekt duidelijk waar ouders met ongeneeslijk zieke en heftig lijdende kinderen nú doorheen moeten en hoe afschuwelijk het is als je weet dat alleen laten versterven aan de uitzichtloze pijn, de onbehandelbare epileptische aanvallen, de benauwdheid een einde kan maken.

De uitzending van Nieuwsuur was bepaald geen propaganda voor euthanasie. De kinderartsen, de ervaringsdeskundigen, de onvermijdelijke hoogleraar die door Mariëlle Tweebeeke werd geinterviewd, zeiden allemaal dat de huidige praktijk onaanvaardbaar is en dat er serieus nagedacht moet worden over alternatieven voor deze wreedheid.

Nog voor middernacht hadden Kees van der Staaij (SGP) en Tijs van den Brink (EO-gitzwarte vleugel) al van zich laten horen. Van der Staaij in een tweet: “Zeer bezorgd over pleidooi voor kindereuthanasie. Opnieuw dreigt grens verlegd te worden voor wilsonbekwamen. Geldt bij allerlei medische beslissingen leeftijdsgrens, dan zeker hier. SGP is voor allerbeste zorg om lijden te verlichten en blijft principieel tegen doden op verzoek.

Tijs van den Brink: Soms, zoals gisteren bij de uitzending over het Verweyjonkerinst. Ben ik echt onder de indruk van Nieuwsuur. Maar soms zoals vandaag over kindereuthanasie, snap ik niets van Nieuwsuur. Waarom geen enkel tegenargument, Joost Oranje? Alleen maar voorstanders!”

Mind you, Van den Brinks bewondering geldt een reportage waarin de grote concurrent van zijn eigen zwartekousengeloof, het salafisme van onderuit de zak krijgt. Dat is allemaal hartstikke jofel en journalistiek van hoge kwaliteit maar als een kwestie van groot ethisch gewicht en met gruwzame consequenties niet zuiver vanuit de theorie en theologische waarheden aan de orde wordt gesteld, dan is de boot aan. Dan is meneer teleurgesteld.

Waar waren de dominees om die wanhopige ouders met hel en verdoemenis om de oren te slaan of – nog erger – met zogenaamd liefderijk zalven en gezemel van hun stuk te brengen?

Dan is Van der Staaij misschien eerlijker: hij hangt tenminste niet de journalist van hoor en wederhoor uit, om een ideologisch punt te maken. Hij gaat gewoon op de automatische piloot van het SGP-denken. Van der Staaij komt met het cliché van de allerbeste zorg en ramt vervolgens de deur met een zware klap dicht. Elke discussie over de dood als bevrijding wordt bij voorbaat tot taboe verklaard. Daar schijnt God wat tegen te hebben. En dan stopt het nadenken.

Het erge is dat Van den Brink noch Van der Staaij beseffen wat voor een daad van genadeloosheid zij stelden door kort na de uitzending van Nieuwsuur en nog net voor het begin van de Dag des Heren met die tweets te komen. Hun God is geen God van Liefde maar van onwrikbare wetten, van zwart en wit.

Als het waar is dat het Opperwezen volmaakt is en alwetend, dan vormt dit op zich al een bewijs voor de stelling dat hún God niet bestaat, dat fundamentalisten van welke levensovertuiging dan ook een drogbeeld vereren, dat voortspruit uit hun eigen intolerante denkraam en gelijkenis.

De bijbel is niet bedoeld om als een bord voor je kop te gebruiken.