De bezetting van Palestina: verstandsverbijstering alom

Er mag dan stromend water op Mars zijn, is er ook intelligent leven op aarde? Dat vroeg de Britse milieuactivist George Monbiot zich in The Guardian af. Deze vraag kan niet alleen worden gesteld over het milieu, maar evengoed in de westerse wereld wanneer Israël aan de orde is. Onverschilligheid gaat gepaard aan verstandsverbijstering.

Een treffend voorbeeld van verstandsverbijstering vormt ‘het garanderen van de veiligheid van Israël’, in Nederland gepropageerd door de PvdA-VVD regeringscoalitie, de PVV en vele andere Tweede Kamerfracties. 

Israël beschikt over de vierde krijgsmacht ter wereld met in sterkte de tweede luchtmacht. Het Israëlische leger heeft in 2006 in Libanon en tot drie maal toe in de Gazastrook een ravage aangericht. De voorkeur gaat uit naar de moord op onschuldige burgers, naar het vernietigen van de gezondheids- en de onderwijsinfrastructuur, VN-instellingen en openbare nutsbedrijven. In de periode van september 2010 tot oktober 2015 (dus voor de huidige onlusten) vermoordde de Israel Defense Forces (IDF) 1.952 minderjarigen, gemiddeld meer dan één per dag, de gewonde kinderen en de vermoorde en gewonde volwassen Palestijnen nog niet meegeteld. Netanyahu: ‘het IDF, het meest morele leger ter wereld’. 

Israëlische militaire aanslagen, vernietiging van infrastructuur, standrechtelijke executies, ontvoeringen en zeer waarschijnlijk vergiftigingen zijn wereldwijd aan de orde van de dag: in de omringende Arabische staten en waarschijnlijk in Iran, in tal van Afrikaanse staten, in Italië, Argentinië, de Verenigde Staten. 

Hanan Ashrawi, zo langzamerhand Palestina’s éminence grise: Wij zijn het enige volk ter wereld dat gevraagd wordt de veiligheid van onze bezetter te garanderen, terwijl Israël het enige land is dat verdediging tegen zijn slachtoffers eist.

Ieder rationeel denkend mens zal bepleiten dat de wereld veiligheid tegen Israël garandeert, in de eerste plaats voor de Palestijnen, de bedoeïenen en de Libanezen. Israël dient zijn veiligheid te realiseren door zich terug te trekken uit alle bezette gebieden, de zionistische ideologie af te schaffen, iedereen in Israël gelijke rechten te garanderen, de al-Aqsa moskee en de Tempelberg te respecteren en zijn mateloze internationale agressie af te schaffen.

De de facto nationale Israëlische ideologie is Eretz- of Groot-Israël, van vreemde smetten vrij, dus der Judenstaat (Theordor Herzl). Daarvoor moeten alle niet-Joden wijken. Wie niet vertrekken, wordt hun rechten en bezittingen ontnomen. Zij worden in een onderhorige positie gebracht, gevangen genomen, gemarteld en in showprocessen tot lange gevangenisstraffen veroordeeld en hun samenlevingen stelselmatig vernietigd, niet alleen in Gaza. 

Pro-Israël lobbies – vooral zionisten en ook orthodoxe christenen – slagen er opmerkelijk goed in om politici en media te doen geloven dat Israël een beschaafd land zou zijn, gebaseerd op ‘westerse waarden en normen’, de enige democratie in het Midden-Oosten, omgeven door een zee van kwaadwillende Arabieren. Zionisten proberen het debat over het werkelijke Israël te frustreren en proberen ons – in dit verband onterechte – schuldgevoelens over de tweede Holocaust op te dringen. Zij strooien met halve waarheden en hele leugens, die door de media in ongepaste eerbied worden doorgegeven. Een voorbeeld: Ronnie Naftaniel zei dat de Palestijnen Israël al in 1947 moesten erkennen. Daarmee draait hij ons een rad voor ogen. In de eerste plaats heeft Palestina, bij monde van  president Yasser Arafat, Israël al erkend. Ten tweede, in 1947, 1948 en 1949 heeft Israël zich, als toelatingsvoorwaarde tot de Verenigde Naties, verplicht de Arabische staat te erkennen. Tot november 2012 heeft Israël weten te voorkomen dat de Palestijnse staat er kwam. Nog steeds is Israël nalatig deze staat te erkennen. En, meneer Naftaniel, hoe kan een staat die in 1947 niet en in 2011 nog steeds niet bestond, de staat Israël erkennen? 

The Economist gaat door voor een gedegen weekblad. Toch beschouwt het blad Hamas als een terroristische organisatie, want het valt Israël aan. Hamas is sinds de verkiezingen van 2006 de rechtmatige nationale regering van geheel Palestina. Dat recht werd het ontnomen door een staatsgreep van Fatah, gesteund door Israël en de meeste westerse landen. Hamas kon zich als de legitieme regering slechts handhaven in Gaza. Nog steeds zitten volksvertegenwoordigers van Hamas in Israëlische gevangenschap zonder een woord van protest van hun collega-volksvertegenwoordigers in Nederland en vele andere westerse landen. Hamas streeft naar vrede met Israël op basis van de voorstellen van de Arabische Liga, die grotendeels zijn gebaseerd op het internationaal recht. Datzelfde internationaal recht autoriseert het verzet van wie onder bezetting leven. Hamas heeft dus het volste recht zich tegen de wurgende Israëlische greep op Gaza te verzetten. Als het aan The Economist ligt, mag Israël in drie, niet door de VN-Veiligheidsraad geautoriseerde, grote aanslagen op Gaza honderdduizenden doden en gewonden maken. Maar Hamas mag de Gazaanse bevolking niet verdedigen met een paar primitieve raketten en een enkele aanslag op het Israëlische leger. Het Russell Tribunaal concludeerde dat Israël zich steeds verder op het pad van genocide op de Gazaanse bevolking begeeft. 

Hamas is Israël’s aartsvijand. De doelstellingen van Hamas zouden – zeer terecht – het einde van Groot-Israël betekenen. De dienstwillige dienaren van Israël, de VS en de EU, vinden Hamas dan ook een terroristische organisatie.

Verstandsverbijstering alom.

Gideon Levi, gerespecteerd colomnist van de kwaliteitskrant Haaretz, zei in Zembla dat de Nederlandse hulp aan Gaza – van twee ministers van PvdA-huize – is als het geven van een pleister aan een aan kanker lijdende patiënt. De minister van Buitenlandse Zaken [PvdA], die voor Ontwikkelingssamenwerking en handelsbevordering [PvdA] en die van Economische Zaken [VVD] werken aan een samenwerkingsverband met Israël. Dat zou de dialoog tot vrede helpen bevorderen. Drie burgemeesters van grote steden, Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven, alle van PvdA-huize, willen samenwerkingsverbanden met Israël, waar elke dag onschuldige burgers in hun huis en  op straat door het leger worden vermoord.

Verstandsverbijstering in Partijverband.

Alle parlementsleden en alle bewindspersonen zweren trouw aan de Grondwet. Daarin staat dat het internationaal recht in rechtskracht boven het Nederlandse gaat. De allerhoogste rechter, het Internationaal Gerechtshof, heeft op 9 juli 2004 op basis van dwingend internationaal recht bepaald dat Israël de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, moet afbreken en de slachtoffers schadeloos stellen; dat Israël zich zonder voorwaarden vooraf, vreedzaam, zonder landruil, dient terug te trekken uit alle bezette gebieden. Pas daarna zullen finale status onderhandelingen tussen de staten Palestina en Israël worden gehouden. Tenslotte dient Israël zich te houden aan de mensenrechten en het oorlogsrecht, De andere VN-lidstaten dienen Israël te dwingen zich daaraan te houden.

Geen westers land – Nederland zeker niet uitgezonderd – neemt de moeite Israël te disciplineren. Voor vrijwel alle Nederlandse parlementsleden en bewindspersonen is het negeren van de uitspraak van de rechter en het schenden van de ambtseed geen enkel probleem. De VS en de EU-lidstaten dragen medeverantwoordelijkheid voor de misdaden van het zionistische regime en de gevolgen voor de Midden-Oosten regio. De derde intifada kunnen ook zij zich aanrekenen.

Naast verstandsverbijstering en moreel verval, ook diepe minachting voor het recht en ons staatsbestel.

cc-beeld: IDF