Bij de KNVB schijten ze alle kleuren van de regenboogvlag als de FIFA maar een kik geeft. Met zeven andere nationale voetbalbonden is het blijkbaar van hetzelfde besmeurde laken één pak. Ze durven de aanvoerders niet een one love-teken te laten dragen omdat dan onverbiddelijk een gele kaart volgt. Dan wordt het té moeilijk de wedstrijd te winnen, zo luidt de uitleg.
Dat is een rare redenering. Met een gele kaart op zak moet je erg oppassen voor overtredingen. Dit dwingt de aanvoerders correct en sportief te spelen. Je komt nu niet meer op voorsprong door een terloopse trap of tik. De rode kaart hangt als het zwaard van Damocles elke minuut boven je hoofd. De gevolgen zijn te groot vergeleken met het te boeken voordeel. Zo draagt het regenboogsymbool op de mouw bij aan eerlijk spel en de kwaliteit van de match.
Je kunt nog meer doen: je verzoekt alle omroepen die de wedstrijden rechtstreeks uitzenden de hele tijd het one love-symbool in één hoekje van het scherm te projecteren zoals het ook met het eigen logo gebeurt.
Maar dat doet de KNVB niet. De bond bergt het one love-symbool lafjes weg. Spelers en trainer laten zich ringeloren.
De conclusie is onontkoombaar: de ballen van trainer en team zitten blijkbaar in potjes, die zo lang door de emir van Qatar thuis worden bewaard. Het lijkt me netjes als deze monarch ze na het toernooi retourneert zodat we ze in Nederland kunnen exposeren als souvenir van deze WK. Boven die van de grote Louis hangen we dan een lauwerkrans. Dat heeft hij wel verdiend.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.