De angst voor confrontatie met de 'gutmensch'

Ik lees her en der wat berichten van gebeurtenissen. Een groep die een opvangcentrum in Woerden heeft aangevallen maar ook het bericht geschreven door een agent in Assen die onlangs moedwillig door een scooterrijder is aangereden, waarbij omstanders hebben geapplaudisseerd en de agent de komende maanden thuis is omdat zijn been op meerdere plekken is gebroken.

Agressie en activiteiten die door Nederlanders zijn uitgevoerd. Niet door vluchtelingen en ik acht de kans groot ook niet door moslims en toch. De angst in Nederland is dat het gevaar, de verruwing van Nederland veroorzaakt wordt door nieuwkomers, door moslims. 

Absoluut is de instroom van vluchtelingen op dit moment groot. Dit zal voorlopig ook zo blijven. Hoewel de verwachting ook is dat de massaliteit zal afnemen. De handicap is dat de overheid, nationaal en Europees in de afgelopen jaren ondanks vele signalen niets heeft ondernomen. Gepraat is er wel en nog beter is men geworden in afschuiven, maar het durven oppakken van uitdagingen heeft er nog niet ingezeten.

De ‘gutmensch’ Merkel wordt bekritiseerd want door haar is deze wanorde ontstaan. Terwijl juist zij nu niet meer heeft weggekeken, niets meer heeft afgeschoven maar de confrontatie met het probleem is aangegaan. Niet het probleem van Duitsland of van Europa maar iets waar de hele wereld nu mee te maken heeft. Waarbij het grootste probleem niet de migratie is maar de angst van de huidige bewoners in een land. Angst voor verlies.

Inwoners die bang zijn voor banen, bang zijn geen huis te kunnen krijgen, bang zijn dat vrouwen en dochters mishandeld worden, dan wel verkracht of vermoord. Angsten die echt zijn en waar men niet aan voorbij mag en kan gaan. Alleen zijn het ook angsten die uit zullen komen, bevestigd zullen worden? Jazeker wel, bij een enkele zal de angst uitkomen. Geen idee of het veroorzaakt zal worden door een Nederlander of door een migrant maar er zullen mensen moeite blijven hebben met het vinden van een baan, lang moeten wachten op een huis. Er zullen vrouwen, dochters en ook mannen mishandeld worden in Nederland. Dat gebeurt al eeuwen lang en helaas verwacht ik niet dat de kans zal afnemen in de komende jaren. Sterker, het zal toenemen. Alleen al omdat het aantal inwoners in de komende jaren zal toenemen.

Ramen en deuren sluiten met de grote onrust overal in de wereld lukt niet meer. Het duurt te lang en het zal ook voorlopig niet stoppen deze onrust. De andere kant opkijken is dan ook niet meer de optie. Terugduwen ook niet meer. De enige aanpak die overblijft is het samen aanpakken. Daarbij gaat het niet om keuzes maken, maar het totaal overzien en het totaal aanpakken. Oorzaak aanpakken, regionale situatie verbeteren en daarbij kijken hoe jezelf dicht bij huis iets kunt doen.

Wat is hiervoor nodig en hoe ga je dat aanpakken. Niet iedereen kan blijven. Wie wel, wie niet en waarom. Wat is ervoor nodig om mensen terug te kunnen brengen, wat is er voor nodig om mensen op te vangen. Wat en dat is de meest belangrijke vraag, moeten we doen om de huidige inwoners te informeren en erbij te betrekken? Hoe kunnen we samen met hen kijken naar hun angsten, hun vragen, hun problemen om samen het mogelijk te maken om ook de nieuwe inwoners een veilig gevoel te kunnen geven.

Laten we eerlijk zijn de verruwing, wangedrag die komt overal voor. Helaas. Waarbij het in Nederland toch echt al jaren niet direct meer gaat om incidenten, maar een patroon van geweld en agressie. Of het nu gaat om de bovenstaande agent, of een burgemeester die bedreigd wordt, een verpleegkundige, een onderwijzer, een treincontroleur, een scheidsrechter, winkelbediende meer en meer lijkt dit gedrag geaccepteerd te worden. Tenslotte zijn we het zelf die het toelaten en niet bij onszelf te rade gaan of wij zelf mogelijk ons gedrag ook moeten aanpassen. Vooralsnog is en blijft het gedrag van de ander nog de veroorzaker van het probleem en zal de angst dat ons iets gebeurt helaas daardoor terecht nog niet kleiner kunnen worden. Daarvoor moeten we nog leren de confrontatie aan te gaan met onszelf en durven een ‘gutmensch’ te zijn.