De slag is verloren en de oorlog tegen dieren gaat door. Mogen we het zo noemen?
Weer geen bevrijding van dieren. Je kreeg een beeld voor ogen waarbij dierenbevrijders in Vegan Food Trucks uit de grote steden – en andere geciviliseerde plantaardige gebieden – oprukten naar Brabant, Limburg en Friesland om alle dieren in de veehouderij te bevrijden. D-day werd het genoemd door dierenrechtenactivisten. De beslissende dag was aangebroken. Het Nederlandse parlement ging stemmen over het belangrijkste amendement in de historie van de dierenwelzijnsbeweging.
Helaas bleek het ook nu een brug naar compassie en empathie te ver en blies de PVV onder aanvoering van de grote leider de hoop voor mensen en andere dieren gewoon weer op.
CDA, BBB (CDA 2.0) en NSC (CDA 3.0) met steun van de SGP, VVD en de andere rechtse partijen, die überhaupt weinig met dieren, natuur, milieu en het klimaat hebben, konden weer ademhalen en de intensieve boeren – ook wel fundi-farmers genoemd – gaan morgen en overmorgen weer door met hun werk en hobby van het massaal dieren fokken, houden, transporteren en laten slachten omdat er wel centjes moeten worden verdiend. De trekkers konden thuis blijven. De slag is verloren en de oorlog tegen dieren gaat door. Mogen we het zo noemen?
Want dat is het toch wel. Laten we de dieren in de veehouderij niet steeds weer koppelen aan de klimaatdoelen, het herstellen van de natuur, het beschermen van de soortenrijkdom of van de andere kant de obsessieve relatie benadrukken van het dier met de economische groei, de welvaart, de vrijhandel en het vrije consumentisme.
Na 1945 was Europa – zelfs een deel van de wereld – verlost van de onderdrukking maar dat gold natuurlijk niet voor alle andere dieren op deze aarde. Een ruime meerderheid van de mensheid vindt het letterlijk en figuurlijk doodnormaal dat we alles met andere dieren doen waar we behoefte aan hebben. Voor Nederland komt dat onder meer neer op ruim 400 miljoen dieren per jaar die een erbarmelijk leven leiden/lijden en op het bord belanden en wereldwijd hebben we het over tussen de 80 en 150 miljard, ja u leest het goed miljard, dieren die jaarlijks de pisang zijn van de overheersing van de mens op aarde. Afhankelijk van welke slachtoffers we willen meetellen.
Laten we het eens eerlijk zeggen, echt eerlijk zijn tegen elkaar. In de wereld is er de dominantie van de soort mens die een ideologie van antropocentrisme heeft ontwikkeld en daar stevig compromisloos naar leeft. Met de mens als middelpunt van -vroeger het heelal- en nu nog steeds op de aarde. Met een soortenleer die ervoor zorgt dat mensen alles met dieren mogen en kunnen doen. Experimenteren, jagen, ter vermaak, hobbymatig, voor voedsel, voor kleding en noem maar op. Speciesisme, discriminatie van alle diersoorten door de mens. We zien het niet ineens. Alsof je naast een werkkamp in je tuin zit en gezellig met vrienden en familie vlees van de BBQ eet.
Zijn dierenrechtenactivisten te extreem of juist te braaf?
Want het moet als het om dierenwelzijn en dierenrechten gaat wel steeds ‘’leuk’’ blijven.
De film met muziek van pijn, stress en angst van alle andere dieren daar zijn we doof en blind voor. Onverschilligheid in combinatie met wreedheid. De banaliteit van het kwaad treft dagelijks het dier.
D-day moet nog komen, met een veel betere voorbereiding. Hergroeperen en gezamenlijk – met weer wetenschappelijke en ethische argumenten - laten zien hoe verschrikkelijk fout het is wat ‘’wij’’ doen.
Graag dialogen en discussies in de politiek, media en in de samenleving over de eigen waarde van dieren, los van het nut voor de mens, over de integriteit van het dier, over hun noodzakelijke behoeften, over hun verlangens en dromen, want dat zijn geen menselijke projecties maar gewoon feiten. Met een eerlijke afweging van belangen.
De eenzijdige emoties van dierenhouders mogen uit het debat. Over zielige boeren en de verstompende clichés van ‘’ze leveren wel ons voedsel’’. Kunnen de dialogen wat rationeler en moreler verlopen? Wat mogen we wel met dieren doen en wat niet op basis van welke geldige en juiste argumenten?
Over wat we met dieren doen, wat de gevolgen daarvan zijn voor hun gezondheid en welzijn, welke alternatieven er zijn en met een moreel besef dat er nu wel eens een einde mag komen aan de gewetenloze bezetting van de mens op aarde, daar wordt niet of zelden over gesproken. Antropocentrisme met een monsterlijke soortenleer. Over 200 jaar schamen we ons rot voor wat de homo sapiens met alle andere soorten heeft uitgevreten.