De aanklager van het Internationaal Strafhof trekt de staat Israël voor

Toen de aanklager van het Internationaal Strafhof Karim Khan arrestatiebevelen voor Israëlische regeringsleiders vroeg, werd hij door Israël-supporters met talloze drogredenen van antisemitisme beschuldigd. Khan zou joden haten omdat hij geen andere grotere schurken vervolgde. Hij zou Israëliërs met Hamas vergelijken. Deze drogreden werd herhaald door onder andere Joe Biden, Rishi Sunak en Mark Rutte.

Het is ironisch dat Israël-supporters iemand die Israël bekritiseert, beschuldigen van Jodenhaat omdat hij de misdaden van Palestijnen niet noemt. Als je echter ook de misdaden van Palestijnen benoemt, word je beschuldigd van Jodenhaat omdat je een morele vergelijking maakt tussen de "superieure" Israëli’s en de "inferieure" Palestijnen.

Het Simon Wiesenthal-centrum plaatste bijvoorbeeld de Duitse VN-ambassadeur in de top-10 Jodenhaters omdat hij verklaarde dat zowel Israël als Hamas het internationaal recht schenden. Dit centrum is overigens niet opgericht door de gerespecteerde nazi-jager Simon Wiesenthal, maar door de zeer rechtse rabbijn Marvin Hier, die sprak bij de inauguratie van Donald Trump en geld inzamelde voor diens verkiezingscampagne. Een hoge Amerikaanse functionaris vertelde Khan dat het ICC "gebouwd is voor Afrikanen," niet voor superieure Israëliërs.

Khan wil de Israëlische premier Netanyahu en defensieminister Yoav Gallant vervolgen voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, waaronder het uithongeren van burgers en het verhinderen van humanitaire hulp gebruiken als oorlogswapen. Nederland was mede-auteur van VN-resolutie 2417 in 2018, die het uithongeren van burgers en het onthouden van noodhulp als oorlogstactieken veroordeelde. Deze resolutie werd unaniem aangenomen. Desondanks verwierp de Tweede Kamer in 2023 een motie die de regering opriep Israël te verzoeken zich aan deze resolutie te houden. Als de ICC-rechters concluderen dat Israëlische leiders dezelfde oorlogsmisdaden plegen als beschreven in de resolutie, zijn onze parlementariërs medeplichtig.

In februari behandelde het Internationaal Gerechtshof opnieuw de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden. Nederland getuigde voor de rechters dat het een oorlogsmisdaad is om eigen burgers naar bezet gebied te verplaatsen, volgens het statuut van het ICC. Juist omdat het ICC ook de Israëlische nederzettingen als oorlogsmisdaden zou kunnen berechten, is Israël geen lid geworden.

De Vierde Geneefse Conventie van 1949 (GCIV) beschouwt het overbrengen van eigen burgers naar bezet gebied als illegaal. Staten gebruiken protocollen om bestaande conventies aan te passen, te verduidelijken of te interpreteren. In het eerste protocol van GCIV staat ook duidelijk dat koloniseren van bezet gebied een ernstige oorlogsmisdaad is. Daarom heeft Israël dit protocol niet ondertekend. De International Law Commission beschouwt veranderingen in de demografische samenstelling van een bezet gebied als zo ernstig dat ze "de ernst van genocide kunnen evenaren." Israël weet dus heel goed dat de nederzettingen oorlogsmisdaden zijn.

De nederzettingen zijn ook makkelijker te bewijzen. Het staat gewoon in het Israëlische regeerakkoord dat de regering de Westbank zal koloniseren. Fatou Bensouda, de voormalige aanklaagster van het ICC, merkte op in haar voorlopige onderzoeksrapport uit 2015 dat opeenvolgende Israëlische regeringen naar verluidt de planning, bouw, ontwikkeling, consolidatie en/of aanmoediging tot nederzettingen op Westbank hebben geleid en er rechtstreeks aan hebben deelgenomen. Deze nederzettingenactiviteit zou zijn gecreëerd en in stand gehouden door de opzettelijke uitvoering van een zorgvuldig ontworpen netwerk van beleidsbesluiten, wetten en fysieke maatregelen. De aanklager verwees naar beschuldigingen van het bestaan van “een systeem van subsidies en prikkels om migratie naar de nederzettingen aan te moedigen en hun economische ontwikkeling te stimuleren.”

Het belangrijkste voor Israël is meer territorium en minder Palestijnen. Palestijnen hebben een collectief recht op een onafhankelijke staat in Gaza en de Westelijke Jordaanoever en dit recht wordt dagelijks minder zeker door de uitbreiding van Israëlische nederzettingen en het onteigenen van Palestijnen. Het is daarom belangrijker dat het ICC Israëli’s voor het bouwen van nederzettingen vervolgt.

Echter, Khan heeft de nederzettingen niet in zijn aanklacht opgenomen. Hij komt alleen op voor individuen, niet voor het Palestijnse recht op een staat. Over 1000 jaar zullen de geschiedenisboeken deze slachtoffers echter vergeten zijn. Wat de geschiedenisboeken zullen vermelden, is dat Netanyahu het Israëlische territorium heeft vergroot en hij zal voor de Israëli’s een held zijn.

Zelfs als de rechters Netanyahu en Gallant schuldig bevinden, zal Israël doorgaan met het bouwen van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en steeds meer Palestijnen verdrijven. Vroeg of laat zullen alle landen dit moeten accepteren, ook als ze nu de nederzettingen nog als illegaal beschouwen. Dus Khan vervolgt niet de belangrijkste misdaad met de grootste historische gevolgen en geeft Israël de vrije hand om haar grootste wens alsnog te vervullen.

Khan beschermt de rechten van individuele Palestijnen, maar niet hun rechten als volk. Dit is vergelijkbaar met de Balfour-verklaring, die de "burgerlijke en godsdienstige rechten" van individuen beschermde, maar niet hun collectieve aspiraties voor een staat. Khan handelt ook zoals het Israëlische Hooggerechtshof, dat soms privé-eigendom van Palestijnen beschermt, maar weigert hun collectieve zelfbeschikkingsrecht te beschermen door het nederzettingenbeleid als illegaal te verklaren. Khan past in de Westerse en Israëlische intentie om Palestijnen van hun territorium te ontdoen zonder te veel bloedvergieten.