David Cameron, u kent hem nog van de Brexit, gaat nu een kernoorlog met Rusland uitlokken

Ik stond altijd bekend als een beetje een dromerig iemand, ik ben daar zelfs voor behandeld; sinds tien jaar slik ik viermaal daags vijftien milligram Ritalin om mijn aandachtstekortstoornis enigszins te compenseren. De tijden zijn echter zo dramatisch veranderd, dat ik overweeg hiermee te stoppen. Steeds vaker voel ik mij namelijk de enige wakkere persoon in een wereld vol slaapkoppen, en nee, dat is niet omdat ik plotseling een zogenaamd ‘ontwaakte’ complotdenker ben geworden.

Momenteel gebeuren er, recht voor onze neus, absurde dingen waar bijna niemand aandacht aan schenkt. Neem bijvoorbeeld de inkomensafhankelijke huurverhoging die woningcorporaties hun huurders opleggen. In een volkomen doorgedraaide woningmarkt mogen mensen die noodgedwongen nog in een sociale huurwoning zitten of bij hun ouders inwonen, geld dat ze beter op een spaarrekening kunnen zetten om kans te maken op een huis, overmaken aan de toch al rijke corporaties.

Massale woede hierover blijft uit, net zoals ik bij de bushalte niemand tegenkom die zich opwindt over de terugkeer van David Cameron op het wereldtoneel. U begint te lachen, kunt zich nauwelijks herinneren wie David Cameron is, ‘Laat de schrijver van dit stuk in godsnaam zijn medicatie blijven innemen’, schuddebuikt u met een verse Nespresso onder handbereik in uw fauteuil. Wel, laat mij uw geheugen opfrissen en vertellen wat Cameron tegenwoordig uitspookt, kijken of u dan nog comfortabel zit.

We kennen David als de inwisselbare praatpop die van 2010 tot 2016 premier van het Verenigd Koninkrijk was, in deze hoedanigheid besloot hij een Brexit-referendum uit te schrijven. ‘Ik masseer mijn volk wel even tot een ‘nee’ tegen het verlaten van de Europese Unie’, overschatte hij zichzelf hopeloos, waarna hij op de ochtend van de uitslag spoorslags zijn aan 10 Downing Street gelegen ambtswoning verliet. Een normaal mens zou zich nooit meer in het openbaar durven vertonen na zo’n afgang.

Cameron dook echter eind vorig jaar ineens weer op, en niet als vakkenvuller bij de supermarkt in zijn dorp onder het mom van ‘mijn schoorsteen moet ook roken’, welnee, meneer liet zich doodleuk benoemen tot minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van de huidige premier Sunak. Vanuit deze functie probeert de gevallen regeringsleider zijn monumentale Brexit-falen ongedaan te maken. ‘Nobel’, denkt u, ware het niet dat hij dit wil bereiken door een kernoorlog met Rusland te ontketenen.

Kamikaze-piloot Cameron stortte zich onlangs bovenop de meest donkerrode lijnen van Poetin door te verklaren dat Oekraïne Britse wapens mag gebruiken om doelen in Rusland te raken. Moskou kondigde daarop oefeningen met tactische nucleaire bommen aan ‘om de heethoofden in Europese hoofdsteden af te koelen’. Cameron hoeft er nog maar een klein schepje bovenop te doen om zijn Brexit-misser door een paddenstoelwolk tot een voetnoot in de geschiedenisboeken te laten degraderen.

Maar misschien moet ik me weer laten behandelen.