Daag je eigen algoritmes uit

Stella Bergsma schrijft haar Nouveau Fuck-manifest en krijgt niet geheel mascara waterproof jankenswaardige zooi over zich heen. Fidan Elkiz verdwijnt van de buis wegens bedreigingen. Kitty Yedi spuugt zoals dat heet teveel in eigen ruif. Marianne Zwagerman roept iets op NPO1 over omdenkende vluchtelingenopvang dat Femke Halsema ook al eens in andere woorden heeft geopperd, en krijgt daar veel kritiek op, maar ook een hoop social media volgers erbij.

Tribale veiligheid Wij tribale wezens trekken het liefste op met mensen die dezelfde mening hebben als wij zelf. Dat is niet zo verwonderlijk; het geeft een gevoel van veiligheid, gezelligheid en je hersenen hoeven minder hard te werken en houden daarom breincapaciteit over voor andere slimme dingetjes zoals smartphones uitvinden, naar de maan vliegen en geweldige medische ontdekkingen doen.

Hokjes Cultuur ordent. Vanaf onze geboorte krijgen we te horen wat ‘gek’ is en wat ‘normaal’. Wat ‘goed’ is en wat ‘fout’. In verhalen, in voorbeeldgedrag, in religie, in ideologie. Onze ouders laten ons het liefste opgroeien tussen mensen die hun culturele inwijding vervolmaken: ze kiezen een school, sportclub, kerk, vakantiebestemming en buurt uit met gelijkgestemden. Daarna verdwijn je in je werkend leven met gelijksoortigen qua opleidingsniveau, interesse en bedrijfsvibe. ’s Avonds klik je je favoriete TV programma aan, en je twitterprofiel en instagramaccount zijn gevuld met tribale gelijkgestemden. Zo werkt enculturalisatie.

Wie een beetje ruime blik op de wereld wil houden, wie mee wil gaan met zijn of haar tijd, wie z’n huwelijk een beetje zoet en sappig wil houden en wie niet innerlijk wil pensioneren, zal wat extra moeite moeten doen om te vechten tegen de neiging van de tribale hang out met je eigen soort.

Fop je eigen algoritmes Mijn favoriete hobby is het misleiden van mijn eigen algoritmes. Dat kost een hoop energie, maar is, als je het eenmaal hebt ontdekt verslavend leuk. Hoe ik dat deed? Ik volgde andere accounts op social media. Niks zo bubbel-gevoelig als social media, die jouw algoritmes te goed door heeft. Ik heb tegenwoordig links, rechts, reli, a-reli, boze boeren, klimaatactivisten, zeurende knorrepotten, hippe twintigers in mijn tijdlijn. Het grote genieten. Soms even doorbijten als ik een stukje schrijf en ik een reactie krijg als ‘tyf op met je cultuurding’. Laten we zeggen dat ik vroeger iets meer theoretisch onderbouwde reacties kreeg. Ik vind het dan wel leuk om even te vragen: ‘waarom precies vind je dat ik moet optyfen?’ Leidt soms tot mooie gesprekken, soms tot meer ziekteverwensingen. Daarbij hoort dus ook niet te snel ontvolgen als je denkt ‘OMG’. Mijn grens ligt bij bedreigen en echte belediging.

Ik werd columnist bij De Telegraaf. Het heeft me heel wat fronsende wenkbrauwen en zelfs vriendschappen gekost. Jij? Je was toch van…. En dan volgen er allerlei projecties van wat ik volgens diegene allemaal ben. En dus vooral ook wat ik níet ben. Niet van De Telegraaf. Maar dat ben ik dus óók. Ik vind het geweldig om voor de Volkskrant, Trouw, Parool, Joop, Het Financieele Dagblad én De Telegraaf te schrijven. Krijg nergens zoveel vrijheid en wordt nergens zo weinig herschreven en gecensureerd als bij welke krant dan ook. Ben oprecht trots als mijn badkamerloodgieter Gerard mijn stukjes leest. Ben graag platform polygaam.

Privé neem ik tijd voor een gesprek met mijn bijna volwassen kids en hun vrienden over politiek en hun toekomstbeeld. Als ik voor werk ergens antropologisch veldwerk doe, ga ik graag in gesprek met jongeren, bejaarden, mensen met een andere religieuze achtergrond. Op reis stap ik binnen bij een Thaise sekte, schuif aan bij een Cambodjaans gezin, interview ik een non…

Haal die wc rol van je neus Die wc-rol geeft je een koker gezichtsveld. Open up. Flirt eens met een ander algoritme. Daar hoef je geen antropoloog voor te zijn. Beginnen kan vandaag. Enjoy.