Opera hoort bij het volk. Ga daarom eens naar zo'n opera toe
Het gaat steeds beter met de cultuur in Nederland. Het ondergeschoven kindje van het Nederlandse gedachtegoed gaat stug door in zijn wederopstanding van de spitse-neuzenpolitiek. In tegenstelling tot de desastreuze kortingen op subsidies, bleek het – uiteindelijk – een marginaal probleem te blijven voor de kunst zelf.
Natuurlijk: duizenden banen in Nederland zijn weggevaagd omdat ‘men’ kunst onbelangrijk vindt. Natuurlijk: de cultuur heeft in jaren nog nooit zo’n slechte naam gekregen. Natuurlijk: geen enkel ander land zou het durven om ook maar aan subsidies voor de kunsten te tornen, omdat kunst hét middel is om te relativeren, aan te zetten tot handelen, grotere inzichten te geven in anderen en jezelf en van essentieel belang is van een goede opvoeding.
NEEM EEN COOKIE
Jammer! Door je cookie-instellingen kan je dit deel van de site niet zien. Als je de 'sociale cookies' accepteert, kan je dit deel wel zien.
Maar niet getreurd – de cultuurmakers (en mede dankzij een volhardende Jet Bussemaker die van geen wijken weet als het gaat om het beschermen van haar gelden in de staatskas) komt de hetze tegen kunstenaars in stille wateren te liggen. De storm blijft nu in het glas water – en da’s maar goed ook. Want we moeten cultuurrijk blijven. Dat zit in onze aard, dat hoort bij Nederland.
The Fairy Queen The Fairy Queen van De Nederlandse Reisopera in samenwerking met De Veenfabriek is zo’n voorstelling die je eens in je leven mee moet maken. Gekte, chaos, Shakespeare. Seks met een ezel, een moraal die als resumé nog even wordt georeerd en vooral heel veel mooie muziek. Met een directiedebuut van de nog piepjonge Manoj Kamps, die voor de gelegenheid de sprankelende muziek van Henry Purcell maar uit z’n hoofd heeft geleerd.
Combattimento – ook zo’n schitterend orkest dat wegbezuinigd moest worden, maar tegen de scherpe snede van het bezuinigingszwaard van Damocles was opgewassen. In een nieuwe vorm, maar nog steeds de hofleverancier – zogezegd – van de oude muziek. Laverend van de linker- naar de rechterkant van het toneel, waarin tijd en ruimte een spannende dimensie kregen. In een droomwereld, geschapen door Paul Koek en regie-assistent Gable Roelofsen, die en passant ook nog gaat zingen in het nieuwe seizoen van De Nederlandse Reisopera, komt het verhaal van de Midzomernachtsdroom lyrisch en absurd over.
‘Een moderne bewerking van een tijdloos verhaal, wie zit daar op te wachten?’, vraagt u zich misschien af. Misschien heeft u gelijk. Misschien hoort het niet bij de opera. Misschien hoort het niet in het cultuurlandschap van Nederland. Maar misschien is het daarom júist zo’n succes. Lekker tegendraads, prachtig gezongen door verrassende stemmen. Nicholas Crawley, lid van het jonge zangersensemble, klinkt als nooit tevoren en Wim van den Driessche, bij het grote publiek bekend als Luigi Lucheni in Elisabeth en Javert in Les Misérables, zet met zijn karakteristieke stemgeluid een fenomenale dronken poëet neer, zelfs terwijl hij ingepakt wordt in vershoudfolie.
Carré Een bijzondere bewerking van een bijzonder bal masqué. Nicolas Mansfield, directeur van de Nederlandse Reisopera, kijkt met trots terug op het gezamenlijk project van de operaorganisatie en muziektheaterhuis De Veenfabriek. “Samenwerkingen zijn in deze tijden nodig”, luidt zijn boodschap. Maar samenwerkingen en bezuinigingen kunnen leiden tot nieuwe parels. Zoals The Fairy Queen. Maar ook op operationeel vlak: Carré Amsterdam mag zich nu scharen aan het lijstje theaters dat de Reisopera aandoet. “De Nederlandse Reisopera wil de opera weer teruggeven aan het volk. En waar kan dat beter dan in Carré?”
Ga!
Opera hoort bij het volk. Ga daarom eens naar zo’n opera toe. Volgend jaar bijvoorbeeld naar Sweeney Todd (bekend in de filmuitvoering met Johnny Depp), of de Parelvissers – ook zo’n prachtig verhaal. Opera heeft niets te maken met hoge boorden, avondjes uit met relaties en netwerkborrels. Opera geeft het leven elan. En organisaties zoals De Nederlandse Reisopera – met internationale allure, die ook gewoon buiten de landsgrenzen op toernee durft te gaan – houden cultuur levend. Dus hup: ga eropuit. Ga een keer naar Toneelgroep Amsterdam, of het Nationale Ballet. Ga eens naar The Fairy Queen of naar een Wagner in Amsterdam of Duitsland.
Cultuur wegbezuinigd? Welnee. Cultuur leeft! En da’s maar goed ook – het maakt je een stuk slimmer dan je denkt.
Ik ga niet naar opera's, maar ik zie ze wel. Op Brava, of Mezzo. En er zijn erbij die ik erg mooi en ook leuk vindt. Hoewel ik niet altijd de muziek kan waarderen, maakt het plaatje veel goed.
Maar heel bewust ga ik niet naar musicals. Veel te duur en ik heb niet zoveel met hapklare brokken. Verder is mijn smaak van muziek vrij breed, hoor. Van klassieke muziek (op operette na, hoewel ik het niet vreselijk vind) bijna het hele spectrum. Maar niet het 'moderne klassiek' Ik kan absoluut niet tegen atonale muziek. Dat heb ik ook bij moderne jazz.
Wat ik weer schitterend vind is bv Japanse klassieke muziek, of Indiase en soms Arabische.
https://www.youtube.com/watch?v=f7s-wXZWT5o
Sakuhachi en Shamisen (bamboe fluit en snaar instrument).
Ik gun operaliefhebbers hun plezier, maar ik vind het niks. gelukkig kan ik op de BRAVAL.NL TV-zender zien hoe een opera er uit ziet.
Ik houd nota bene van klassieke muziek, maar ik vind het al erg daar als iemand doorheen gaat staan blèren, en helemaal als dat in kostuum voor een decor gebeurt.
Geef mij pure muziek. Dan kan ik mij concentreren op het geluid, en zelf mijn eigen beelden erbij verzinnen.
Operette en musicals horen bij het volk. Opera is voor snobs.
Ik hou niet van gezongen toneelstukken. Het is een beetje van alles wat en wat mij betreft vlees noch vis.
"Opera is voor snobs"
-----------------------------
Valt wel mee hoor. In het verleden lustten de echte Amsterdamse Jordanezen er wel pap van.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Bos